forum.dr-kwasniewski.pl

DOKTOR  JAN  KWAŚNIEWSKI (133)
ODPOWIADA  NA  LISTY CZYTELNIKÓW
KTÓRE UKAZYWAŁY SIĘ NA ŚLĄSKU W KATOWICACH
W DZIENNIKU ZACHODNIM
Zebrał i przepisał. Morgano


Zajmuję się pracą charytatywną z chorymi na AIDS i nosicielami wirusa HIV. Jestem pewna, że żywienie optymalne pomoże wielu ludziom chorym i zarażonym tym wirusem. Byłabym bardzo wdzięczna gdyby Pan Doktor mógł zasugerować (jeżeli jest inny niż standard) prawidłowy stosunek białka, tłuszczów i węglowodanów dla tych chorych i nosicieli. Bardzo dziękuję.
                                                                      Anna Bilski
                                                Vancouver Medical Building
                                                                          Kanada

Przy żywieniu optymalnym występuje najwyższa odporność na infekcje bakteryjne, wirusowe, czy grzybicze. Praktycznie ludzie na tej diecie nie chorują na żadne choroby infekcyjne. Jeśli trafi im się przeziębienie, czy grypa, to objawy chorobowe utrzymują się kilka do kilkunastu godzin, nie ma poczucia choroby, osłabienia czy podwyższonej temperatury Nie pojawiają się nigdy nawroty opryszczki. Człowiek został stworzony z maksymalną odpornością nieswoistą i nie po to, aby musiał chorować na choroby infekcyjne. Na przykład człowiekowi nie była potrzebna odporność na śpiączkę afrykańską, bo był odporny na wszystkie infekcje. Dlatego człowiek nie ma żadnej odporności na śpiączkę, podczas gdy małpy są nosicielami zarazka, chociaż nie chorują? Koniowate, które trafiły do Afryki około 2 miliony lat temu, nie wytworzyły pełnej odporności na tę chorobę. Konie i bydło szybko giną, zebry chorują.
„Dobrze odĹźywiani Europejczycy” rĂłwnieĹź na śpiączkę nie chorowali, AIDS jest zespołem obniĹźonej odporności. Przyczyną niskiej odporności jest niekorzystny sposĂłb Ĺźywienia. W obozach jenieckich w czasie wojny domowej w USA jeńcy wymierali masowo na banalne infekcje. Praktycznie kaĹźde, nawet niewielkie uszkodzenie skĂłry, kończyło się gangreną i śmiercią. Podobnie wysoką była śmiertelność z powodu chorĂłb infekcyjnych w obozach koncentracyjnych tak niemieckich jak i radzieckich. Wirusem HIV zaraĹźają się ludzie o określonych cechach psychofizycznych, zachowaniu potrzebach czynności mĂłzgu. Wirus HIV działa powoli. Nie wszyscy zaraĹźeni tym samym typem wirusa HIV zachorują na AIDS po tym samym okresie wylęgania, jak się to spotyka przy innych chorobach zakaĹşnych. Nie wszyscy nosiciele muszą na AIDS zachorować. Problemem AIDS nie zajmowałem się, bo jest to problem marginalny i dotyczy głównie, ( choć oczywiście nie tylko!) ludzi mało wartościowych biologicznie. To nie znaczy, Ĺźe nie prĂłbowałem. Na razie nie znalazłem sposobu na to, aby ludzie zajmujący się chorymi na AIDS, czy nosicielami wirusa HIV byli w stanie zrozumieć moją wiedzę, a tym bardziej wykorzystać ją w praktyce. Nie wiem, czy Ĺźywienie optymalne wyleczy kaĹźdego chorego z AIDS i pomoĹźe zwalczyć wirusa HIV u nosicieli. Wiem natomiast, Ĺźe takie szanse istnieją. Na wiosnę tego roku podano, Ĺźe u jednego dziecka w USA, zaraĹźonego niewątpliwie wirusem HIV od urodzenia, przebywającego w rodzinie, ktĂłra zapewniła mu bardzo dobre warunki Ĺźycia, dodatnie odczyny po kilku latach ustąpiły. Zaczęto szukać dalej i znaleziono jeszcze kilka innych przypadkĂłw „wyleczenia” z nosicielstwa wirusa HIV.
Czyli nie tylko teoretycznie jest możliwe takie wzmocnienie organizmu nosiciela, a może nawet już chorego na DIDS, że potrafi on zlikwidować zarazek. Trzeba to sprawdzić. Żywienie optymalne u chorych i nosicieli daje znacznie większe szanse na sukces, niż wszystkie dotychczas razem wzięte (drogie) metody lecznicze. Najlepsze dla chorych i nosicieli wirusa będą żółtka, szpik, wyciągi z kości i wątróbki. Metoda leczenia żywieniem jest najtańsza, a rokuje największe nadzieje na sukces. Ludzie, którzy biorą narkotyki, dużo palą, piją alkohol, zmieniają często partnerów seksualnych według zasady byle gdzie, był jak, z byle, kim, niezdolni do uczuć wyższych, z tych samych powodów, z których występują u nich te cechy, mają niską odporność na infekcje, a ich tryb życia sprzyja zakażeniom wirusem HIV. Przyczyną tych cech i zachowań, przyczyną nosicielstwa wirusa, czy zachorowania na AIDS jest określone, niekorzystne odżywianie. Jest ono przyczyną pierwszą w całym łańcuchu przyczyn i skutków. Arystoteles uczył, że problem można skutecznie rozwiązać tylko wówczas, gdy uda znaleźć ( i usunąć) pierwszą, naczelną przyczynę tego problemu. Powyższe dotyczy wszelkich prób i wszelkich innych patologii w życiu jednostek i narodów, które gnębią rodzaj ludzki i dotychczas nie mogą być ani poznane, ani rozwiązane.

                                                                                                    JAN KWAŚNIEWSKI

Szczecin 19.11.1997r.
Od września stosuję żywienie optymalne. Ustąpiły mi dolegliwości gastryczne - wzdęcia bóle w okolicy pępka i w podbrzuszu, zgagi, straszliwe obstrukcje - teraz pomagają suszone śliwki. Nadal jednak utrzymują się dokuczliwe szumy w uszach, bóle w kolanach i łopatkach. Nie chudnę. Jadam niewiele i prawie wcale nie uwzględniam węglowodanów. Czy tu może być przyczyna? Czy węglowodany są niezbędne? Niektóre Pańskie receptury kulinarne nie uwzględniają węglowodanów, więc doszłam do wniosku, że w ogóle nie muszę ich jadać. Czasem jednak źle się czuję i wówczas zjadam 3-4 śliwki w czekoladzie. Nie zawsze jednak to pomaga.
Pańska „Dieta optymalna” stała się autentyczny hitem w moim kręgu rodzinno-towarzyskim tu w Szczecinie. Książka jednak na rynku księgarskim jest absolutnie niedostępna. Na moje prośby siostra, co kilka dni dosyła mi kolejne egzemplarze. A miasto nasze bardzo potrzebuje nie tylko „Diety optymalnej” ale takĹźe „Arkadii”, chociaĹźby dlatego, Ĺźe w spisie najbardziej zniszczonych ekologicznie rejonĂłw w Polsce znajduje się na następnym po Śląsku miejscu. Jestem dziennikarką i pragnę rozpropagować Pańską metodę na dobre, zdrowe Ĺźycie tu, w regionie zachodniopomorskim. Co Pan o tym sądzi?
                                                              Danuta Kret-Szukszta  Szczecin

Po ponad 2 miesiącach Ĺźywienia optymalnego ustąpiły u pani wszystkie dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego, w tym „ straszliwe zaparcia”.
U części osĂłb po przejściu na Ĺźywienie optymalne pojawiają się przejściowe zaparcia, nasilają się juĹź istniejące, u innych zaparcia szybko ustępują. Jest to dolegliwość przykra, ale przecieĹź przejściowa. Jest wiele lekĂłw i sposobĂłw na to, aby poradzić sobie z zaparciami i trzeba te leki, lub sposoby stosować dopĂłki są zaparcia. Zaparcia przy Ĺźywieniu optymalnym nie są tak szkodliwe, jak przy innych modelach Ĺźywienia. BĂłle brzucha, zgagi wzdęcia i wiatry po kilku dniach ustępują zupełnie. To dobrze, bo tak być powinno. „ Korzystniej jest, w jakikolwiek bądĹş sposĂłb, zmniejszać to, co by Ĺźołądek obciążało” - napisał rzymski historyk Pliniusz. Tak jest istotnie. Trzeba tak dobierać poĹźywienie, aby w moĹźliwie małej objętości znajdowało się moĹźliwie duĹźo składnikĂłw odĹźywczych, jak najbardziej strawionych poza organizmem przez obrĂłbkę kulinarną, jak najwięcej kalorii i jak najmniej części zbędnych, niestrawionych, ktĂłrych „trawieniem” zajmują się bakterie w jelicie grubym, a one trawią tak, aby to było dla nich korzystne. Co korzystne dla bakterii, jest niekorzystne dla organizmu człowieka? Jeśli bakterie nie mają juĹź, co „trawić”, to nie trawią. Gdy nie trawią, to nie powstają w jelicie trujące produkty ich przemiany materii, ktĂłre ponadto bardzo obciążają pracą wątrobę, szkodzą samej wątrobie i całemu organizmowi. Gdy bakterie nie mają co trawić, nie wytwarzają metan, dwutlenku węgla, siarkowodoru, innych substancji lotnych, cuchnących, co powoduje, Ĺźe wzdęć, gazĂłw, wiatrĂłw i odbijań nie ma. Róşne są mechanizmy defekacji ( wydalania kału) i w zaleĹźności od tego, ktĂłre dominują, organizm reaguje przy przejściu na Ĺźywienie optymalne w róşny sposĂłb. Zaparcia są, ogĂłlne mĂłwiąc, spastyczne lub atoniczne. Przy zaparciach spastycznych przyczyną wyĹźszą tych zaparć jest przewaga układu parasympatycznego w obszarze brzucha. Przyczyną tej przewagi jest określony model Ĺźywienia.
Te zaparcia ustępują po dłuższym czasie, gdy organizm już uporządkuje czynność układu wegetatywnego w tym obszarze. Ustępowanie zaparć można przyspieszyć stosując prądy selektywne S, które szybko usuwają przewagę układu parasympatycznego. Przy zaparciach spastycznych stolec jest jak u owcy, bobkowaty, a samo wydalanie może być bolesne. Te objawy po prądach S ustępują szybko, na samym żywieniu optymalnym mogą utrzymać się dłużej. Ilość wydalonego kału jest kilka razy mniejsza i nie cuchnie on wcale.
Przy zaparciach atonicznych, to znaczy takich, przy ktĂłrych jelito jest rozciągnięte, a mięśniĂłwka jelit słaba, perystaltyka upośledzona moĹźna pomĂłc stosując prądy PS, ktĂłre pobudzają perystaltykę i prądy 0. KtĂłre działają bezpośrednio na okrężne gładkie mięśnie jelit, ćwiczą je i wzmacniają? Prądy stosujemy tylko wĂłwczas, gdy dolegliwości są bardzo nasilone, a choremu się spieszy. Rozsądniej jest poczekać kilka, kilkanaście tygodni na wyleczenie zaparcia (ktĂłre i tak nastąpić musi), stosując proste leki stosowane w zaparciach. WęglowodanĂłw lepiej jest jednak nieco zjadać. Wprawdzie Eskimosi na Grenlandii spoĹźywali średnio 20g węglowodanĂłw na dobę, ale jest to nieco za mało. Organizm potrzebuje pewnej ilości węglowodanĂłw i lepiej jest, gdy dostarczane są one w poĹźywieniu. Krwinki czerwone i częściowo nerwy, potrzebują nieco węglowodanĂłw. Gdy organizm ma za mało węglowodanĂłw, musi te węglowodany sam wytworzyć. Robi je głównie z białka i z glicerolu. Z kwasĂłw tłuszczowych nie moĹźe. Synteza węglowodanĂłw w organizmie nie jest prosta. Obciąża ona pracą głównie wątrobę, a ta zajęta „robotą głupiego” nie moĹźe wytwarzać tyle ATP i innych związkĂłw fosforowych wysoko energetycznych, na ktĂłrych pracuje mĂłzg, serce i inne małe, ale bardzo waĹźne narządy. MĂłzg i serce w tych warunkach muszą korzystać z gorszych ĹşrĂłdeł energii w większym lub mniejszym zakresie. Przy braku węglowodanĂłw rĂłwnieĹź krwinki czerwone mają trudności z wytwarzaniem ATP (jeden z kluczowych „akumulatorĂłw”) i brakuje go dla mĂłzgu i serca. W tych warunkach organizm wytwarza i dostarcza dla potrzeb mĂłzgu i serca najlepsze „paliwa”, ktĂłrych w poĹźywieniu nie ma. Są to tak zwane ciała ketonowe. Są to „kalorycznie” najlepsze paliwa, lepsze od kwasĂłw tłuszczowych nasyconych. MĂłzg i serce moĹźe spalać tylko określoną ilość tych ciał ketonowych. Jeśli wątroba wytwarza ich za duĹźo, gromadzą się we krwi, powodują zakwaszenie organizmu i są wydalane z moczem. Najczęściej bywa to w cukrzycy, ale rĂłwnieĹź w głodĂłwce, czy u części ludzi na diecie optymalnej.
Ciała ketonowe w moczu są oznaczane krzyĹźykami od 1 do 4. Przy jednym krzyĹźyku nie ma powodĂłw do obawy, przy dwĂłch trzeba uwaĹźać, przy trzech lub czterech trzeba reagować. Zwiększenie przejściowe spoĹźycia węglowodanĂłw o 15-20 gram na dobę, szybko powoduje znikanie ciał ketonowych z moczu i krwi. Najkorzystniej jest spoĹźywać około 0,8 g węglowodanĂłw na 1 kg wagi ciała/dobę, jeśli trzeba (obecność ciał ketonowych) to około 1 g węglowodanĂłw/dobę. Węglowodany liczymy na dobę.  Zatem mogą być posiłki zupełnie bez węglowodanĂłw, byle ilość na dobę była utrzymana. Jeśli zjadamy zbyt mało węglowodanĂłw, obciążamy organizm, ktĂłry musi je wytwarzać. Gdy zjemy ich za duĹźo, gospodarka energetyczna ustroju będzie nieco mniej sprawna, ale szkĂłd nie będzie. Granicą bezpieczną jest 100g węglowodanĂłw na dobę. Nawet do 150g/dobę nie powoduje większych szkĂłd, jeśli te węglowodany są spoĹźywane w postaci skrobi. Szkody juĹź będą, gdy zjemy powyĹźej 100g węglowodanĂłw na dobę w postaci cukrĂłw prostych, szczegĂłlnie, jeśli jest to cukier zwany owocowym, czyli inaczej fruktoza. Po dłuĹźszym okresie stosowania Ĺźywienia optymalnego, liczyć juĹź nic nie trzeba. Organizm sam wie, ile powinien mieć węglowodanĂłw i robi to bezbłędnie. Bywają lekarze, jak dotąd niezbyt liczni, ktĂłrzy propagują dietę optymalną u swoich pacjentĂłw, najczęściej jednak, gdy tylko hory wspomni lekarzowi o diecie, to przy tej metodzie, bardziej niĹź przy wszystkich innych metodach leczniczych razem wziętych, spotyka się z wyzwiskami ze strony tegoĹź lekarza i jest straszony miaĹźdĹźycą, cholesterolem, rakiem, zawałem wlewem, czyli tym, co przy Ĺźywieniu optymalnym nie zdarza się. Wielu mĂłwi, Ĺźe jeśli pacjent będzie stosował tę dietę, to on go nie będzie dalej leczył.
Zatem sprawiedliwość wymaga, bym podziękował lekarzom za ich postawę w tej kwestii, gdyż chronią w ten sposób polską gospodarkę żywnościową przed załamaniem i powodują, że żywienie optymalne rozpoczynają najczęściej ludzie najbardziej biologicznie wartościowi, którym wiara nie wystarcza, którzy myśleć potrafią i chcą umieć myśleć jeszcze znacznie sprawniej, poprawić jakość swej pracy, zarobki nie mieć niedołężnej starości i żyć godnie, po ludzku, nie po niewolniczemu.
                                                                         
                                                                                                              JAN  KWAŚNIEWSKI