forum.dr-kwasniewski.pl

O DNIE MOCZOWEJ.
Według opinii lekarza konwencjonalnego.

Dna moczanowa jest chorobą zapalną powstającą na skutek odkładania się kryształów moczanów jednosodowych w stawach, kościach i tkance podskórnej.
Choroba ta atakuje układ stawowy, nerki z drogami moczowymi oraz układ wewnątrz wydzielniczy.
Zapadają na nią najczęściej osoby w wieku 30-60 lat, u mężczyzn występuje 20 krotnie częściej niż u kobiet.
Początkowo choroba ma charakter podostry, potem przechodzi w fazę przewlekłą. Dna moczanowa związana jest z nadmiernym stężeniem kwasu moczowego w surowicy krwi przy normie 6,4 mg/100 ml wynosi ono ponad 9ml/100 mg i powoduje przy tak wysokim stężeniu napady dny u 90% chorych.
Napady te częściej występują u osób otyłych, cukrzyków i nadciśnieniowców.
Nadmiar stężenia kwasu moczowego w surowicy krwi określa się mianem hiperurykemii, dzieli się ją na pierwotną, występującą w 95% przypadków, polega ona na zbyt dużym wytwarzaniu lub zbyt małym wydalaniu kwasu moczowego. Hiperurykemia wtórna występuje natomiast u 5% chorych, powstaje z powodu zwiększonego rozpadu komórek podczas procesów chorobowych przebiegających z mieloproliferacją w anemii, łuszczycy, podczas głodówki w zaburzeniach czynności przy tarczyc.
O rozpoznaniu dny moczanowej decyduje znalezienie w wysięku stawowym kryształów moczanu sodowego w kształcie igiełek lub pałeczek. W większości przypadków dny moczanowej przyczyna zwiększonego wytwarzania kwasu moczowego nie jest znana, chociaż podkreśla się występowanie rodzinne tej choroby.
Chociaż podnosi się znaczenie diety bogato purynowej w powstaniu tej choroby, to restrykcyjna dieta ubogo purynowa obniża poziom kwasu moczowego w niewielkim stopniu.
Atak ostrej dny moczanowej występuje najczęściej nocą, bez objawów zwiastujących nagle.
Może być poprzedzony urazem, przejedzeniem, wypiciem nadmiernej ilości alkoholu, infekcją i stresem psychicznym. Ból dotyczy najczęściej jednego stawu, gdy dotyczy I stawu palucha nosi nazwę podagry.
Dolegliwości w dnie mogą jednak dotyczyć innych stawów najczęściej obwodowych - stopy, nadgarstka, łokcia.
Na początku zaatakowany jest jeden staw, potem inne.
Chorobie towarzyszy gorączka, zaczerwienienie stawu, obrzęk, bolesność, upośledzenie funkcji, podwyższona liczba krwinek białych w surowicy krwi. Atak może trwać nawet kilka dni lub tygodni.
Po tych objawach może nastąpić poprawa przed kolejnym atakiem dny. Z biegiem czasu następuje przejście w fazę przewlekłą z trwałym zniszczeniem zaatakowanych stawów, w których tworzą się guzki dna we polegające na odkładaniu złogów moczanów, które są niekiedy widoczne jako deformacja palców rąk i stóp.
Badania radiologiczne uwidacznia ubytki tkanki kostnej podchrzęstnej. 
Do najpoważniejszych powikłań dny moczanowej należą zmiany w nerkach.
Złogi moczanowe odkładające się w nich mogą powodować powstawanie nacieków zapalnych w miąższu nerkowym, upośledzenie ukrwienia nerek i wyniku tego procesu przewlekłą niewydolność z nadciśnieniem tętniczym. Przewlekła niewydolność nerek na tle dny moczanowej bywa często dodatkowo powikłana odmiedniczkowym zapaleniem nerek w kamicy moczanowej występującej u 20% chorych z dną. Leczenie polega na zwalczaniu objawów ostrego ataku dny i próbach profilaktyki, celem zapobieżenia nawrotom.
W ostrym napadzie dny stosuje się Kolchicynę, środki przeciwzapalne niesterydowe jak Ibuprofen, unieruchomienie całej kończyny, okłady chłodzące. Dostawowo niekiedy stosuje się iniekcje glikokortykosterydowe.
Guzki dnawe dużych rozmiarów trzeba czasami wycinać chirurgicznie.
W profilaktyce stosuje się Allopurynol hamujący syntezę kwasu moczowego. Kolchicyna jako lek profilaktyczny nadal pozostaje kontrowersyjna ze względu na działania uboczne; biegunki, porażenie funkcji szpiku, wypadanie włosów. Zaleca się redukcję nadwagi dietą ubogą w puryny, zaniechanie picia alkoholu, leczenie nadciśnienia i cukrzycy. Wskazane jest picie płynów w dawce ponad 3 litry na dobę, aby zapobiec odwodnieniu organizmu i związanego
z tym wytrącania moczanów w nerkach.


                                                                                                  Dr n. med. Aleksander Grigorjew
                                                                                                          Ordynator Szpitala