Tytu³: O WRZODZIEJÄ„CYM ZAPALENIU JELITA GRUBEGO.WedÅ‚ug opinii lekarza konwencjonalnego. Wiadomo¶æ wys³ana przez: MORGANO 2007-12-06, 04:25:07 O WRZODZIEJÄ„CYM ZAPALENIU JELITA GRUBEGO.
Według opinii lekarza konwencjonalnego. Jest to przewlekłe, nieswoiste zapalenie, charakteryzujące się krwistymi biegunkami oraz powstawaniem owrzodzeń w obrębiebłony śluzowej jelita grubego. Przyczyna powstawania tej choroby nie jest znana, nie ma ona również podłoża o charakterze infekcji bakteryjnej, nie występuje rodzinnie. Najczęściej występuje w wieku 15-30 lat i 50-70 lat. Najczęściej zajęty jest końcowy odcinek jelita grubego, może być zajęta cała okrężnica. Ściana jelita jest pogrubiała i przekrwiona, węzły chłonne krezki powiększone. Błona śluzowa broczy krwią, jest obrzęknięta z płaskimi nadżerkami. W późniejszym okresie choroby pojawiają się owrzodzenia pokryte żółtawym nalotem. W ciężkich postaciach choroby ściana jelita jest scieńczała, a samo jelito rozdęte. Choroba ma różny przebieg - od łagodnej postaci trwającej latami, do ciężkiej, która może skończyć się zgonem po kilku tygodniach. W postaciach lżejszych występują okresy samoistnej poprawy zaostrzeń. W nasilenia objawów charakterystyczne są krwiste biegunki z bólami partymi brzucha i anemia. W najcięższych postaciach występuje gorączka. Niekiedy w czasie badania wyczuwalne jest jelito grube w postaci wałka. Nie wolno zapomnieć o badaniu przez kiszkę stolcową, aby wykluczyć ewentualne występowanie raka, który może przebiegać z podobnymi objawami. Badanie rektoskopowe pozwala uwidocznić charakterystyczne dla wrzodziejącego zapalenia jelita grubego owrzodzenia, jak również pobrać wycinki do badania histopatologicznego. W badaniu kontrastowym jelita grubego występuje charakterystyczny obraz "sztywnej rury". Kolonoskopia również ma charakter badania rozstrzygającego o rozpoznaniu. Do powikłań choroby należą: zapalenie wątroby i dróg żółciowych, zapalenie tęczówki i odwodnienie. Najcięższe powikłanie to toksyczne zapalenie jelita grubego, zagrażające życiu, które może prowadzić do perforacji jelita z zapaleniem kałowym otrzewnej. Stwierdzono również, że u osób z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego częściej występuje rak jelita grubego. W leczeniu stosuje się salazopirynę, azasulfidynę, kwas 5-aminosalicylowy, leki sterydowe, ale nie w najcięższych postaciach. Uzupełnia się płyny ustrojowe, białka, osocze, krew. Stosuje się dietę bezbłonnikową, wyłącza się mleko. Stosuje się dietę bezresztową, a w najcięższych przypadkach - żywienie dożylne. W przypadku masywnego krwotoku, toksycznego piorunującego zapalenia jelita lub jego przebicia, konieczne jest wycięcie całego jelita grubego, celem ratowania życia chorego. dr n. med. Aleksander Grigorjew Ordynator Szpitala
forum.dr-kwasniewski.pl | Dzia³aj±ce na SMF 1.0.8.
© 2001-2005, Lewis Media. Wszystkie prawa zastrze¿one. |