forum.dr-kwasniewski.pl

O OSTEOMALACJI.
Według opinii lekarza konwencjonalnego.

Osteomalację określa się jako chorobę dorosłych analogiczną do krzywicy u dzieci. Istotą jej jest powstawanie nadmiaru organicznej macierzy kostnej wskutek patologicznego procesu mineralizacji kostnej. Nieprawidłowa mineralizacja tkanki kostnej występuje najczęściej w wyniku niedoboru metabolizmu witaminy D3.
Procesem chorobowym objęty jest układ mieśniowo-szkieletowy.
Podnosi się tło genetyczne tej choroby. Choroba występuje w wieku starszym, częściej u kobiet. Choroba ta występuje często u osób stosujących diety restrykcyjne, tzw. oszczędzające i gdy te osoby nie maja kontaktu z nasłonecznieniem. Zaburzona zostaje synteza witaminy D3. Niedobór witaminy D3 mogą powodować liczne ciąże, głodówki, zaburzenia wchłaniania wapnia, spożywanie kasz z kluskami z łuskami, które zawierają kwas fitynowy wiążący fosforany. Trzeba pamiętać, że wchłanianie witaminy D3 wiąże się z wchłanianiem tłuszczów, co za tym idzie, osoby na diecie beztłuszczowej są szczególnie narażone na te zaburzenia. Niedobór witaminy D3 upośledza wchłanianie wapna, obniżony jego poziom w surowicy krwi pobudza wydzielanie parathormonu, który zmniejsza zawartość fosforu. Niski poziom wapnia, fosforu oraz brak działania metabolizmu witaminy D3 na kości uniemożliwia ich mineralizację.
Z objawów klinicznych należy wymienić bóle kości, występujące w okolicy miednicy, żeber i ud. Bóle te mają charakter tępych.
Osłabione są teĹź bliĹźsze grupy mięśniowe. Stopniowo dołączyć się moĹźe utrata masy ciała, brak łaknienia w cięższych przypadkach – nawet tężyczka.
Mogą wystąpić złamania z przeciążenia. Dołączyć się mogą zniekształcenia kręgosłupa, klatki piersiowej i miednicy. W badaniach laboratoryjnych charakterystyczny jest wzrost poziomu fosfatazy alkalicznej, niskie stężenie wapnia i fosforu, kwasica i cukromocz. Badaniem rentgenowskim stwierdza się zmiany podobne do osteoporozy.
Biopsja kości miednicy rozstrzyga o rozpoznaniu, charakterystyczny jest w niej wzrost liczby osteoblastów. Zwykła osteomalacja poddaje się leczeniu.
Dieta powinna być bogata w wapń podaje się również witaminę D3.
Leczenie witamino opornej osteomalacji powinno być prowadzone w wyspecjalizowanych ośrodków klinicznych. W leczeniu osteomalacji pacjent powinien być objęty programem, który uwzględnia przywrócenie pełnej aktywności życiowej poprzez zastosowanie ćwiczeń usprawniających.

                                                                                                      Dr n. med. Aleksander Grigorjew
                                                                                                                  Ordynator Szpitala