forum.dr-kwasniewski.pl

Kochani,a moze szukacie kolegow z lat szkolnych?? Niesamowita przygoda,zobaczcie i przezyjcie sami:
         http://nasza-klasa.pl/

    poprawka  http://nasza-klasa.pl/ 

Od pewnego czasu biorę w tym udział i co ciekawe to niewiele ze 'starych ziomali' daje o sobie znać, mam na myśli stasze wiekiem roczniki.

Rozna moze byc tego przyczyna,
np.moja 16 lat mlodsza siostra jak mnie tam znalazla,to napisala....siostro jaka ty postepowa :lol:  8)

Jest jeszcze wiecej takich portali:

www.sciaga.pl

www.szkolne-lata.pl

www.facebook.com

nasz-pobor.pl

http://rowiesnicy.pl

www.goldenline.pl

www.sztambuch.pl

www.linkedin.com

http://grono.net

Kurcze,nie mogłam znaleść swoich znajomych,bo tam nie ma namiarĂłw na poprawczaki  :(
Czy ktoś może zna jakiś portal z przyjaciółmi z poprawczaka?

Ja tam swĂłj poprawczak znalazłem tutaj: http://nasza-cela.prv.pl/  :mrgreen:

Kurcze,Ty to jesteś bystrzak!Dzięki wielkie! Na pewno wiele dawnych przyjaciół tam znajdę.  :)  :P

A ja sie juz zapisalem, do siĂłdmej klasy - http://nasza-klasa.pl/profile/8076008  , tylko z tym tornistrem... jakoś nie pasuje ,hehehe. Ale co tam?! Jak zabawa to zabawa.

Ps. Zauważyłem:
Aby wejść do klasy OPTYMALNYCH w linku j.w. należy być zalogowanym.

Podobno jest 'kuple z więzienia'. Spróbuj tam poszukać. :lol:

Ryjek juĹź podał link  :)
Wysłałam jemu zaproszenie  :P teĹź siedział  :P
Poszukaj Halino,moĹźe tez Tobie się uda tam odnaleźć przyjacół  :)

Kiedy pierwszy raz usłyszałam o istnieniu portalu internetowego, na ktĂłrym po latach odnajdują się ludzie, ktĂłrzy chodzili razem do klasy, pomyślałam sobie: Kto by w ogĂłle chciał się w coś takiego bawić? Przecież ludzie, ktĂłrzy chodzą razem do szkoły czy pracy, nie robią tego dlatego, że się lubią i chcą się spotykać ze sobą. Po prostu są postawieni razem w pewnej sytuacji i muszą przez kilka lat jakoś się ze sobą dogadywać. Jeżeli chodzi o mnie, to wprawdzie wciąż przyjaźnię się z jedną koleżanką z podstawĂłwki, ale ludzi, ktĂłrzy chodzili ze mną do liceum nawet nie pamiętam, mimo że wcale nie było to tak dawno temu. Po co sprawdzać, co słychać u jakiejś tam Kasi czy Basi, ktĂłrej postać z trudem da się wydobyć z mrokĂłw pamięci?

Wyobraźcie więc sobie moje zdziwienie, kiedy okazało się, że wszyscy ludzie w całej Polsce dostali kompletnego fioła na punkcie rzeczonego portalu. Coraz częściej zaczęłam dostrzegać na komputerach kolegĂłw i koleżanek z pracy charakterystyczną stronę, coraz częściej podczas rozmĂłw z przypadkowymi ludźmi słyszałam historię: „A ostatnio spotkałem się z moją klasą z podstawĂłwki i gadaliśmy do 4 nad ranem”. Co gorsza okazało się, że siedzi w tym nawet moja wspĂłłlokatorka. Wpadła kiedyś do mojego pokoju, żeby się upewnić, czy jestem zalogowana, bo chce mnie dodać do swoich znajomych, ale jakoś nie może mnie znaleźć.

Skapitulowałam. Odnalazłam w portalu swoją klasę z podstawĂłwki i … zalała mnie fala wspomnień. Boże, przecież do klasy ze mną chodził Maciek – moja pierwsza miłość! Na śmierć o nim zapomniałam! Ciekawe, co teraz robi? A oto Magda – najlepsza uczennica. Ciekawe, czy to, że tak się podlizywała wszystkim nauczycielom, przydało jej się w życiu i teraz naprawdę ma superpracę i mnĂłstwo pieniędzy?

- Ciekawe, ciekawe.. – mruczałam pod nosem i następne dwie godziny spędziłam z zainteresowaniem przeglądając kolejne profile. Jednak ludzie nie byli zbyt chętni do wypełniania rubryki „Czym się aktualnie zajmuję”. KrĂłtkie opisy w stylu „Product manager” nie zaspokoiły mojej ciekawości. Postanowiłam działać. Napisałam kilka zaczepnych wątkĂłw na forum, pytając poszczegĂłlne osoby, co u nich słychać, ale nie doczekałam się żadnej konkretnej odpowiedzi. Sama właściwie nie byłam też specjalnie skłonna do tego, by spowiadać się prawie nieznajomym ludziom ze swojej niezbyt imponującej kariery dziennikarskiej i tego, że mimo jak najbardziej odpowiedniego wieku wciąż nie mam męża i dzieci.

Pierwsze spotkanie zaproponowała moja podstawĂłwkowa koleżanka z ławki. (Pamiętam, jak wstydziła się swojego rosyjskiego pochodzenia, a w profilu na naszej klasie dumnie prezentowała zdjęcia ze ślubu z Rosjaninem). Wyznaczyliśmy miejsce spotkania w pubie blisko budynku naszej szkoły. Jak ma być sentymentalnie, to na całego! Przyszło 16 osĂłb. Powitaniom i piskom radości nie było końca. Przyznam, że rĂłwnież byłam tą sytuacją podekscytowana: Jak to możliwe, że gruba i pryszczata Magda, z ktĂłrej zawsze wszyscy się śmiali, okazała się być całkiem ładną kobietą i do tego dobrze ubraną! Jak to się stało, że Agatka z klatki obok wyszła za Oskara z klasy C, ktĂłry jest teraz ważnym i bogatym panem dyrektorem i kupił jej na urodziny BMW (ktĂłrym nie omieszkała przyjechać na spotkanie)! A Mariusz, ktĂłry zawsze palił papierosy za rogiem szkoły i rzucał w wychowawczynię papierkami, tak że w końcu doprowadził ją do łez, jest wysoko postawioną szychą w jakimś banku (na samym początku oznajmił, że tego wieczoru on stawia wszystkie drinki). A Marek, moja pierwsza miłość? Został policjantem! Wciąż jest całkiem przystojny. Dobrze, że nie przyszedł w mundurze…

Wszyscy jak na komendę rzucili się do pokazywania sobie zdjęć żon, mężĂłw i dzieci oraz do opowiadania o swoich niezwykle ciekawych życiorysach. Kiedy ktoś w końcu spytał: „Ula, a co u ciebie słychać?”, zamarłam z przerażenia i zaczęłam gorączkowo zastanawiać się, jak przedstawić swoje chaotyczne i nie wypełnione spektakularnymi sukcesami życie i w sposĂłb możliwie najbardziej interesujący dla słuchacza. Nic nie wymyśliłam. – Uh, no wiesz… - wydusiłam z siebie. – Wszystko po staremu…

Klasa wybuchła śmiechem i dalej zaczęła świergotać i przeglądać zdjęcia, a ja nieco uważniej rozejrzałam się wokĂłł. Kilka osĂłb niewiele mĂłwiło i sprawiało wrażenie ewidentnie spiętych. Asia, ktĂłrą zawsze chłopcy pierwszą prosili do tańca na dyskotekach, a teraz korpulentna pani w tanich ciuchach i z zaniedbanym baleyagem na głowie, wyraźnie zaczerwieniła się na pytanie o studia i pracę. Wreszcie wydukała, że nie pracuje, bo zaszła w pierwszą ciążę już w drugiej klasie technikum. Rudy Krzysiek, ktĂłry zawsze miał same dwĂłje, teraz jąkając się tłumaczył roześmianej klasie, że od dwĂłch lat nie może znaleźć pracy. Nawet moja pierwsza miłość - policjant, ktĂłry na początku brylował barwnymi opowieściami z życia pĂłłświatka, po trzecim piwie jakoś zamilkł.

Prym w dyskusji wiodła Agatka od BMW, Mariusz z banku i Ala, szczęśliwa matka trĂłjki dzieci z domem w Konstancinie, ktĂłra przyniosła chyba trzy albumy zdjęć z wakacji w każdym możliwym turystycznym kurorcie świata. Po dwĂłch godzinach rozmowa zdecydowanie przestała się kleić. Kolejne osoby zaczęły coraz częściej spoglądać na zegarek i powoli się wykruszać, wśrĂłd uściskĂłw i zapewnień, że musimy koniecznie spotkać się znowu. Znowu? Nie ma mowy!

Z wyraźną ulgą wrĂłciłam do swojego nudnego i niezbyt bogatego domu, bez męża i dzieci. Klapki opadły mi z oczu. Ja w ogĂłle nie znam ludzi, z ktĂłrymi chodziłam do klasy, a oni nie znają mnie. Jedno spotkanie w roku tego nie zmieni. Po co mam się spotykać z ludźmi, z ktĂłrymi nic mnie nie łączy i nigdy nie łączyło i tłumaczyć im się, dlaczego moje życie wygląda tak, a nie inaczej? Muszę zepchnąć moich kolegĂłw z klasy z powrotem w niepamięć. I jak najszybciej usunąć swĂłj profil z portalu. Zanim odnajdą mnie znajomi z liceum, albo co gorsza ze studiĂłw.

more : http://www.kafeteria.pl/namarginesie/obiekt.php?id_t=446

I tak odnajdą i tak. Kwestia czasu tylko. Zrobiłeś/aś coś głupiego w tym okresie, co jest normalnym, ale zrozumiałeś/aś że tak nie należy więcej postępować? Chciałoby się "zerwać z przeszłością"? Cóż, ja to rozumiem. Problem w tym, że kilkudziesięciu Twoich "znajomych" nie ma oporów o opowiadaniu historii o Tobie i udostępnianiu zdjęć z Tobą 38 milionom Twoich "nowych" znajomych bez jakiejkolwiek Twojej wiedzy i przyzwolenia na to. Ciesz się zatem z faktu, że polski jest stosunkowo trudnym językiem do opanowania, bo docelowo miałabyś/miałbyś 6 miliardów takich "nowych znajomych".

Blogi pisane i te video stały się nudne. Bo tam daje się tylko te informacje o sobie, które chce się dać. A to niestety już nie zadowala milionów internatów spragnionych posiadania wiedzy o Twoim życiu. Zwłaszcza, że często chcieliby wiedzieć o Tobie znacznie więcej - niż Ty sam o sobie samym...

I jeszcze jedno: jeśli zachce Ci się kiedykolwiek sprawować jakikolwiek urząd państwowy, to wiedz że Twoi "koledzy" nigdy nie będą mieli tak ułatwionego jak mają teraz. Nawet zwyczajna praca wywiadowcza służb specjalnych niedługo przestanie mieć sens. Bo po co wstawać rano, kiedy zimno i leźć między ludzi żeby się czegoś dowiedzieć - kiedy teraz przy porannej kawce wystarczy wstukać parę słów w wyszukiwarkę serwisu społecznościowego i uzyskać efekt o niebo lepszy?

Ustawa o ochronie danych osobowych? Tjaaa...

totalna klapa z tą naszą klasą
usnąć można czekając zanim strona się otworzy
i Ĺźaden ze starych prykĂłw  nie dopisał się

Prosze mamy juz pierwsze efekty --"ludzkiej gluĂźoty" i nieodpowiedzialnosci !
                                                                  http://wiadomosci.gazeta.pl/Wiadomosci/1,80269,4874282.html
                                                             

I jeszcze to:  http://www.wiadomosci24.pl/artykul/nasza_klasa_nowym_big_brotherem_56250.html

Głupota ludzka sięgnęła zenitu.

no,to ja jeszcze szukam,a nawet sobie poplacze,patrzac na stare fotografie,
jaka szkoda,ze wszystko z dobrymi  i prawymi intencjami musi ustapic miejsca ludzkiej glupocie :shock:

Kodar od niedzieli walczę z naszą klasą tak się wciągnęłam.To jak narkotyk wciąga i pochlania mnóstwo czasu.Wspaniale nawiązać k
ontakt z ludżmi po latach.Tylko żeby szybciej się w tym portalu można było poruszać to już byloby ok.To złodziej czasu he he...

Pozdrawiam.

  Zagladalam o roznych porach dnia i  stwierdzilam ze szybkosc otwierania jest inna rankiem a inna w poludnie czy tez  wieczorem. :)

To co napisalas zaciekawilo mnie. Nie mozna zerwac z przeszloscia. Rownie dobrze moglabys wymazac z pamiecii poprzedni dzien, bo byl zly. Kazdy poprzedni dzien.
Najciekawsze jest to "i nigdy nie łączyło " . Uczylas sie w pewnym srodowisku, i nic cie z nim nie laczylo?
To tyle
Pozdr
maf

Ja miałam to samo,przesiedziałam 2 dni na początku,odnalazłam ,albo mnie odnalazły kolezanki,porozmawiałysmy sobie na skypie i mam dosyć.
Wczoraj usunełam konto ,bo dostawałam maile informujące mnie,że mam wiadomość na naszej klasie,okazało się ,że do swoich kontaktów prosili mnie ludzie nie z klasy,ale ze szkoły ,z którymi nic mnie praktycznie nie łączyło,może zamieniłam kilka zdań z nimi w przeciągu czterech lat.Doszłam do wniosku ,że to bez sensu,tracę czas,żeby tam się dostać,do tej poczty,a potem kliknąć,ze akceptuję zaproszenie czy coś w tym stylu i koniec.No co to jest? Wyścig o ilość znajomych w swoim profilu?

Nasza-klasa, nasze-dane, nasz-problem

Natrafiłem dzisiaj na artykuł w serwisie Hacking.pl poświęcony kwestii ochrony (a raczej, jak usiłuje udowodnić autor – jej braku) danych osobowych zgromadzonych w bazie chyba bezsprzecznie najpopularniejszego ostatnio serwisu społecznościowego w Polsce – nasza-klasa.pl. Problem faktycznie istnieje, jak w kaĹźdym tego typu przedsięwzięciu, a jego skala zwiększa się wraz ze wzrostem liczby uĹźytkownikĂłw – ta zaś wydaje się rosnąć w tempie geometrycznym. Czytałem sporo komentarzy na temat słabych zabezpieczeń Naszej-Klasy i odniosłem wraĹźenie, Ĺźe szum zrobiony sztucznie wokół tej sprawy zaczyna juĹź być uciążliwy i niestrawny dla świadomych uĹźytkownikĂłw Internetu, a co dopiero dla osoby kompletnie niezorientowanej (a jak w grę wchodzi osiem milionĂłw internautĂłw, to trzeba jednak mimo wszystko zakładać, Ĺźe większość ma niewielkie lub nawet Ĺźadne pojęcie o Internecie).



Do rzeczy. Na temat słabych zabezpieczeń Naszej-Klasy pisało już wiele serwisów. Lubię Hacking.pl i często go odwiedzam, akurat dzisiaj przeczytałem tam artykuł na ten temat więc pozwolę sobie właśnie do niego się odwołać i porównać ze swoją opinią. Autor tego artykułu opisał rzeczywiście banalną metodę na uzyskanie grubego arkusza Excela z takimi informacjami jak imię, nazwisko (także rodowe), numer telefonu czy Gadu-Gadu użytkowników Naszej-Klasy. Do pobrania tych danych używany jest skrypt i tekstowy klient HTTP. Gdyby do tego skryptu dopisać parę linijek i poświęcić kilka, nawet nie chcę strzelać ile, gigabajtów to oprócz wspominanego arkusza Excela zapewne można by jeszcze uzyskać folder z ładnie skatalogowanym repozytorium zdjęć kilku milionów osób. Dramaturgii w artykule dodaje zdanie z początku, które mówi, że być może nawet Policja nie posiada tak dobrych baz danych, jakie każdy może sobie sam pobrać w domowym zaciszu. O zgrozo!

Problem (na szczęście!) w tym, Ĺźe moĹźliwość pobrania tych danych nie wynika z architektury serwisu Nasza-Klasa, jej błędĂłw zabezpieczeń, dziur czy nieporadności programistĂłw. Sytuacja ta wynika z tego, Ĺźe kaĹźdy podczas rejestracji podaje jakieś dane i decyduje, ktĂłre mogą być widoczne publicznie, a ktĂłre nie. Z reguły publicznie podaje się imię i nazwisko oraz ukończone szkoły (de facto, nie ma opcji ukrycia tych danych), ale juĹź numer telefonu czy Gadu-Gadu moĹźna swobodnie zastrzec tylko dla znajomych. I tu dochodzimy do meritum – wspomnianym przez Hacking.pl sposobem da się, owszem, stworzyć skoroszyt Excela z milionami rekordĂłw, ale zawierających tylko te dane, ktĂłre są normalnie widoczne dla kaĹźdego na stronach serwisu. Skrypt, o ktĂłrym pisałem wyĹźej nie robi bowiem nic innego, jak wchodzi do profilu kolejnego uĹźytkownika i zapisuje te dane, ktĂłre tam zobaczy.

I tak pojęcie „włamania” staje się po prostu „czytaniem z ekranu”, a problem „słabych zabezpieczeń” przechodzi w kwestię „podawania (moĹźe zbyt?) duĹźej ilości danych osobowych w Internecie przez internautĂłw”. Jest to problem, ktĂłry dotyczy nie tylko Naszej-Klasy, ale wszystkich serwisĂłw na świecie, gdzie rejestrują się ludzie i gdzie moĹźna oglądać ich profile. Wydaje mi się jednak, Ĺźe prezentowanie publicznie danych, ktĂłre uĹźytkownik sam opublikował na stronie swojego profilu nie powinno interesować Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (a takie wraĹźenie moĹźna odnieść po lekturze wspominanego artykułu). MoĹźna więc tylko apelować do uĹźytkownikĂłw, aby zachowali umiar i nie podawali w Internecie tych danych, ktĂłrych normalnie nie podaliby nieznajomemu człowiekowi na ulicy.

Chciałbym zawrzeć w podsumowaniu prosty, ale waĹźny wniosek – nikt w Internecie nie jest anonimowy i jeśli ktoś tak uwaĹźa, nie powinien w ogĂłle dotykać klawiatury. Sam teĹź mam konto w Naszej-Klasie, choć z racji mojego wieku kolegĂłw ze szkolnej ławy, nawet ze szkoły podstawowej, pamiętam jeszcze dość dobrze, a z większością nadal często się widuję. Uznałem to po prostu za ciekawą rozrywkę. Nie boję się jednak podać linka do swojego profilu, bo i tak kaĹźdy mĂłgłby go sam odnaleźć. Nie boję się między innymi dlatego, Ĺźe nie wrzucam tam nagich zdjęć i nie ujawniam na publicznym forum swoich (a tym bardziej nie swoich) szkolnych sekretĂłw. Nie boję się rĂłwnieĹź dlatego, Ĺźe choć podałem swĂłj numer telefonu i Gadu-Gadu, to zastrzegłem te informacje tylko dla członkĂłw moich klas (choć oczywiście potencjalnie zawsze ktoś moĹźe te dane wykraść - tak jak i włamać do mojego konta bankowego)
Nie twierdzę, że zabezpieczenia Naszej-Klasy są nie do przejścia dla osoby zdeterminowanej do kradzieży danych. Uważam jednak, że nie ma co podniecać się samym faktem, że w jednym miejscu można znaleźć osiem milionów nazwisk i informacji, które ktoś, czując widocznie wielką potrzebę, dobrowolnie podał całemu światu.
Wojciech Kowasz (Docent)
(www.kowasz.pl)