forum.dr-kwasniewski.pl

Brak światła, mróz i śnieg sprawiają, że życie zimą płynie tu w zwolnionym tempie. Tłuszcz pozwala ludziom przetrwać ten stan półhibernacji. Są zdrowi, nie jadając sałaty.

– Mam dwa domy‚ dwie prace‚ dwa światy – mĂłwi John – na Alasce i na Hawajach. Alaska to miejsce jego urodzenia. Mieszka tu od dziecka, w Anchorage. Jednak Ĺźegna się z nimi bez Ĺźalu, gdy nadchodzi zima. – Tylko dwie zimy spędziłem na Alasce. Pierwszą‚ bo nie wierzyłem‚ Ĺźe w zimie jest tu tak Ĺşle. Drugą‚ bo nie wierzyła w to moja świeĹźo poślubiona Ĺźona, ktĂłra pochodzi z San Francisco.

Czy nie męczą go co sezonowe przeprowadzki? Śnieg w 60 odmianach przez ponad pół roku – to jest dopiero męczące. John się uśmiecha.

Alaska – poza trzema letnimi miesiącami – pokrywa się grubą warstwą śniegu i tonie w mroku rozjaśnianym jedynie kilkoma godzinami nędznego słońca.

Dietetyk z Europy złapie się za głowę, widząc, co ci ludzie jedzą. Świeżych warzyw nikt tu specjalnie nie lubi

Słabe zaludnienie‚ rozległość i dzikość terenĂłw latem urzekają poszukiwaczy spokoju. Ale nawet wtedy trudno dostać się samochodem gdziekolwiek poza nieliczne‚ większe miasta. Zimą następuje niemal całkowity paraliĹź drĂłg‚ sezonowe atrakcje się zamyka‚ a jeśli cokolwiek funkcjonuje‚ to w obrębie metropolii. Wielomiesięczny półmrok przy niskich temperaturach ciężko wytrzymać nawet silnym psychicznie jednostkom. I choć trudno w to uwierzyć – jeśli ktoś z rdzennych mieszkańcĂłw moĹźe sobie na to pozwolić, umyka z niegościnnej zimą Alaski tam, gdzie ciepło i słonecznie. Najczęściej na Hawaje lub Florydę.


Nie najgorszy cały rok

Są jednak tacy‚ ktĂłrzy zostają. Mike utrzymuje‚ Ĺźe w zimie nie jest tak Ĺşle i da się wytrzymać przy odrobinie zacięcia.

– Dzięki sezonowej pracy dodatkowej (sklep z pamiątkami) nieĹşle zarabiam w ciągu sezonu. A w zimie oprĂłcz stałego zajęcia (na stacji benzynowej) robię wszystkie te przedmioty‚ ktĂłre będę sprzedawał kolejnego lata. Na nadmiar czasu nie narzekam.

Mikowi nie doskwiera okres zimowy z brakiem światła‚ komunikacji czy zimnem, gdyĹź mieszka w centrum Fairbanks. Tu jest jak w kaĹźdym innym większym mieście. Kiedy jest zimno‚ włącza ogrzewanie‚ kiedy jest ciemno – światło. Gdy czuje się samotny, idzie do znajomych lub do pubu. Gdy chce się przewietrzyć, leci do rodziny w Kotzeube...

– DuĹźo zaleĹźy od tego, gdzie na Alasce się mieszka. Anchorage i Fairbanks są bardziej słoneczne niĹź Juneau. W stolicy jest cieplej‚ ale za to bardziej ponuro‚ często dni wydają się‚ z racji połoĹźenia miasta‚ ciemniejsze, niĹź są w rzeczywistości. Na dalekiej północy moĹźesz zapomnieć i o słońcu, i o cieple. Ale przy dobrym wyborze miejsca Ĺźyć moĹźna cały rok. I to wcale nie najgorzej.


Fenomen diety

O co trzeba zadbać? Przede wszystkim o odpowiednią dietę. I nasłonecznienie – choćby sztuczne. Solaria na Alasce są tak popularne jak spa w Europie. I to nie Ĺźart‚ Ĺźe zimą Eskimosi przylatują swoimi awionetkami do miasta specjalnie na naświetlanie. A dieta? Dla typowego Europejczyka tutejsza kuchnia jest nie tylko nie do strawienia, ale wręcz zabĂłjcza, za tłusta, zbyt jednostajna. I biada wegetarianom‚ bo zwykle jedzą tu mięso: foki‚ wieloryba‚ morsa‚ niedĹşwiedzia‚ karibu. Poza tym gęsi‚ kaczki i inne ptactwo. Ryby morskie (m.in. śledĹş‚ łosoś‚ makrela‚ pstrąg) po jakimś czasie mogą zacząć się śnić po nocach.

Mięso suszy się na powietrzu. Wygląda to upiornie‚ ale jest przepyszne. Zbilansowany posiłek Eskimosa to w 60 proc. tłuszcz‚ w 38 proc. białko i tylko w 2 proc. węglowodany. Dietetyk Europejczyk złapałby się za głowę, widząc, co ci ludzie jedzą. Nie ma tu owocĂłw. Dodatkiem do kaĹźdego dania jest coś na kształt ciepłej konfitury i to musi wystarczyć amatorom zdrowej Ĺźywności. ŚwieĹźe warzywa są na wagę złota i nikt tu ich specjalnie nie lubi...

A Eskimosi nie narzekają na swoją dietę. Nie narzekają teĹź na zdrowie. Próşno szukać wśrĂłd nich cherlawych wymoczkĂłw‚ cukrzykĂłw‚ zawałowcĂłw‚ chorych na raka. I z tym fenomenem nie mogą dotąd poradzić sobie naukowcy‚ ktĂłrzy głównie mĂłwią o kwasach omega 3.

– Nic nie wiem o tym twoim kwasie omega – mĂłwi Karima – to dobre dla mieszkańcĂłw metropolii. Ja muszę przetrwać zimę. Ciemną‚ zimną i śnieĹźną. To miejsce jest dość daleko od centrum Alaski, więc radzimy sobie, jak moĹźemy.


RadĹş sobie

I rzeczywiście Eskimosi radzą sobie, jak mogą. Ĺťeby pojąć niezwykłość warunkĂłw alaskijskich, trzeba uzmysłowić sobie‚ Ĺźe oprĂłcz trzech miesięcy letnich panuje tu zima i jest zimno (-50 st. C to wcale nie rzadkość) i ciemno (noc polarna, czyli niemal 24-godzinny brak światła). Normalny organizm ludzki nie byłby w stanie przetrwać tutaj bez dodatkowych suplementĂłw uzupełniających dietę..., a Eskimosi dodatkĂłw nie stosują. Zwłaszcza ci z prowincji, mieszkający poza duĹźymi miastami. Jedzą wyłącznie mięso i tłuszcze – surowe‚ gotowane‚ suszone‚ przetworzone. Wszystko, włącznie z mĂłzgiem‚ szpikiem kostnym‚ krwią‚ podrobami, jest tu – po odpowiednim przygotowaniu – zjadane. Nie ma Ĺźadnych fast foodĂłw‚ restauracji z kuchnią innych krajĂłw‚ kramĂłw owocowo-warzywnych‚ aptek z witaminami ani cukierni – wszystko to‚ co my odnajdujemy w takich przybytkach, Eskimosi muszą „wyciągnąć” z tych kilku zwierząt, na jakie polują.

I nad tym fenomenem wciąż głowią się lekarze europejscy. Faktem jest‚ Ĺźe Eskimos ma bardziej zwartą budowę ciała‚ podstawową przemianę materii o 33 proc. szybszą‚ optymalnie rozłoĹźony tłuszcz w ciele oraz specjalne modyfikacje układu krążenia‚ co czyni go doskonale przystosowanym do Ĺźycia w ekstremalnych warunkach. Pewnie dlatego ich dieta i tryb Ĺźycia – zabĂłjczy dla Polaka – są jedynymi właściwymi w takich warunkach klimatycznych. Ale – co pewne – łatwo im nie jest.

Ci‚ ktĂłrzy narzekają na polską jesienną szarość dnia i zimowe depresyjne popołudnia, mogą się pocieszyć odwieczną prawdą dodającą otuchy – „są tacy, ktĂłrzy mają gorzej”. O wiele‚ wiele gorzej. Ale dają sobie świetnie radę.

źródło: http://www.rp.pl/artykul/2,239883_Tlusta_dieta_Eskimosa_zima_.html
Pozdrawiam

Dla milosnikow lososi
https://tygodnik.tvp.pl/38254183/lososie-na-gigancie-agresywne-i-miesozerne-rozniosa-pasozyty-i-choroby