DOKTOR  JAN  KWAŚNIEWSKI (181)
ODPOWIADA  NA  LISTY CZYTELNIKÓW
KTÓRE UKAZYWAŁY SIĘ NA ŚLĄSKU W KATOWICACH
W DZIENNIKU ZACHODNIM
Zebrał i przepisał. Morgano

Bielsko Biała 01.09.1998r.
Mam 21 lat, 180 cm wzrostu 68kg wagi (wcześniej 76kg). Od maja tego roku stosuję żywienie optymalne, które dało mi do tej pory nieocenione szczęście. W książce przeczytałem, że człowiek mógłby jeść codziennie to samo i wszystko byłoby w porządku. Bardzo proszę o potwierdzenie tego zdania, bo to ułatwiłoby mi jeszcze bardziej życie (chodzi o przygotowanie posiłków). Zachorowałem na grypę i przeszedłem ją tym razem bardzo gładko. Czy to normalne?
                                                                                  ROBERT SOBCZYK

Żywienie optymalne może być proste, a i tak jest urozmaicone. Trudno o bardziej urozmaicone pożywienie niż żółtko kurze. Zawiera wszystkie potrzebne "części zamienne" dla organizmu ludzkiego i dużo doskonałej energii. Można jeść codziennie jajecznicę, jajka sadzone na boczku, czy omlet. Potrzebną niewielką ilość węglowodanów można dostarczać w dowolnych produktach. Obiad jest zwykle jednodaniowy. Pieczony boczek, golonka, żeberka, karkówka z 1-2 ziemniakami i jarzyną. Można jeść placki serowo-jajeczne lub chleb optymalny, który powinno się piec samemu. Jeśli ktoś lubi, może jeść tłuste zupy. Nie trzeba liczyć ani kalorii, ani proporcji. Wystarczy jeść tłusto i pilnować, aby węglowodanów było tyle, ile być powinno.
Żadne zwierzęta w warunkach naturalnych nie mają kłopotów z jedzeniem. Nigdy nie jedzą za dużo, jedzą tylko wówczas, gdy mają na to ochotę i tyle na ile mają ochotę. U zwierząt mechanizmy regulujące ilość i jakość spożywanych pokarmów działają bezbłędnie. Chyba, że odżywianie zwierząt wmiesza się człowiek. Wówczas wszystko może się zdarzyć. Przy właściwym dla człowieka odżywianiu te mechanizmy, które bezbłędnie działają u zwierząt, również bezbłędnie działają u człowieka. Mechanizmy te nie działają na początku żywienia optymalnego i wówczas trzeba sobie pomóc rozumem. Na ogół po kilku miesiącach już działają one bezbłędnie. Zawsze mogą być wyjątki. Mogą być genetycznie uwarunkowane defekty enzymatyczne, niektóre zaburzenia przemiany materii wywoływane wieloletnim niekorzystnym odżywianiem, które nie mogą, lub nie w pełni mogą się cofnąć. Najczęściej długotrwałe leczenie, szczególnie lekami hormonalnymi, może powodować trudne do odwrócenia lub nawet niemożliwe do odwrócenia zaburzenia w przemianie materii i wówczas nie wszystkie choroby czy dolegliwości mogą ustąpić. Trzeba być zdrowym, a wówczas leczyć się nie potrzeba. A zdrowym można być tylko przy stosowaniu żywienia optymalnego.

                                                                                                            JAN KWAŚNIEWSKI

Cieszyn 23.09.1998r.
Mam 32 lata i przy wzroście 172 cm ważę 72kg. Moją nadwagę zawdzięczam ponadrocznej kuracji encortonem i to dużych dawkach
W listopadzie 1996r. lekarze stwierdzili u mnie sarkoidozę, która umiejscowiła się głównie w oku. Oprócz encortonu dostawałem domięśniowo inne hormonalne zastrzyki. Od lutego żywię się optymalnie i nie biorę żadnych leków. Zaobserwowałam u siebie wiele pozytywnych zmian. Ustąpiły całkowicie silne migreny, które miałam od lat, nie odczuwam głodu i nie ma nawrotów choroby ( mimo zapewnień lekarzy, że sarkoidozę nie da się wyleczyć całkowicie). Cała moja rodzina: rodzice i maż schudli na diecie optymalnej. Ja ni. Czy to może być rezultat długiego leczenia hormonami? Chciałabym zostać matką. Czy teraz, kiedy minęło ponad 8 miesięcy od odstawienia leków, mój organizm już się "odtruł" na, tyle, że w czasie ciąży mojemu dziecku nic nie będzie zagrażało?
                                                                                                 Katarzyna W.

Przy długotrwałym leczeniu hormonami sterydowymi, zwłaszcza w dużych dawkach, dość często pojawiają się trwałe zaburzenia w przemianie materii i ci chorzy miewają trudności ze spadkiem wagi. Nie znam przyczyn pani zachorowania na sarkoidozę. Nie spotkałem nikogo, u kogo wystąpiłoby zachorowanie na tę chorobę w czasie stosowania żywienia optymalnego. Bywa, że choroba ta ustępuje. Przy dalszym stosowaniu żywienia optymalnego nawrotu choroby być nie powinno, a i zdrowe dziecko będzie pani miała większe szanse urodzić, niż to bywa u matek stosujących inne modele żywienia.

                                                                                                                  JAN KWAŚNIEWSKI