O OSTEOPOROZIE.
Według opinii lekarza konwencjonalnego.

Postępujące zmniejszenie się masy kostnej jest następstwem starzenia się organizmu, powoduje ono osłabienie wytrzymałości kośćca.
Resorpcja kości zwiększa się, chociaż tempo jej odbudowy może utrzymywać się na prawidłowym poziomie. Zmienia się mikro architektura kości, które stają się słabsze, podatne na złamania.
Na osteoporozę cierpi blisko 30% kobiet po menopauzie.
Złamania kości są najczęstszymi powikłaniami osteoporozy, występują znacznie częściej u kobiet.
Osteoporoza dzieli się na wtórną i pierwotną. Wtórną stanowi około 5% przypadków tej choroby, wynika z zaburzeń polekowych (kortykosterydy, heparyna, alkohol, tytoń) i hormonalnych (niedoczynność przytarczyc, tarczycy, gonad, cukrzyca).
Pierwotna Osteoporoza to 95% przypadków, dzieli się na typy.
Pierwszy - Osteoporoza  pomenopauzalna, występująca u kobiet między 51 a 70  rokiem Ĺźycia 6 razy częściej niĹź u mężczyzn, ktĂłrych kości mają silniejszą budowę. Na skutek utraty warstwy beleczkowej kości złamaniu ulegają najczęściej trzony kręgĂłw i obwodowa część kości promieniowej.
Stan ten jest spowodowany zmianami hormonalnymi okresu po menopauzie.
Drugi typ osteoporozy to typ starczy, po 70 roku życia, występuje również
2-krotnie częściej u kobiet.
Na skutek zaniku warstwy beleczkowej i korowej kości złamaniu ulegają: szyjka kości ramiennej, trzony kręgów.
W typie tym podnosi się rolę osłabionej syntezy witaminy D.
Objawem osteoporozy zaawansowanej może być stwierdzone w jej następstwie złamanie. Często złamanie zostaje stwierdzone w obrębie kręgosłupa bez zauważonych poprzednio przez chorego objawów złamania. Do chwili, kiedy nie wystąpi złamanie nie występują również ewidentne znamiona osteoporozy w kości udowej, czy promieniowej.
Rozpoznanie następuje po dokładnym zebraniu wywiadów (przebyte złamania w przypadkach zaawansowanych).
Podstawowe znaczenie ma radiologiczne określenie zawartości minerałów w kościach (BMD). Znajduje zastosowanie również tomografia komputera na kości. Z nowszych badań coraz szerzej znajduje zastosowanie badania ultrasonograficzne.
Zapobieganie osteoporozie polega na zapewnieniu odpowiedniej ilości wapnia w okresie wzrastania organizmu, przebywanie na świeżym powietrzu, aby promieniowania słoneczne mogły zapoczątkować syntezę wit. D, oraz ćwiczenia zapewniające obciążenie układu kostnego. Obciążenia, bowiem zmniejszają prędkość utraty masy kostnej, wykazano, że ćwiczenia mogą zwiększyć masę kostną człowieka niezależnie od wieku, muszą jednak być indywidualnie dobierane.
W leczeniu kobiet po menopauzie stosuje się coraz częściej hormonalną terapię zastępczą. Stosując u kobiet z ciężką osteoporozą estrogeny trzeba pamiętać, że chociaż chronią one przed chorobą niedokrwienną serca, to jednocześnie zaburzają profil lipidów zwiększając ryzyko zatorów mózgowych.
W powszechnym użyciu jest również kalcytonina łososiowa z wapniem i wit.D i bifosfoniany hamujące proces zanikania tkanki kostnej.
Z najnowszej generacji leków stosuje się ralaksifen i alendrognian.

                                                                                                        Dr n. med. Aleksander Grigorjew
                                                                                                                     Ordynator Szpitala