O NADCZYNNOŚCI TARCZYCY.
Według opinii lekarza konwencjonalnego.

Choroby tarczycy należą do najczęstszych chorĂłb układu wydzielania wewnętrznego, występują  one 7 razy częściej u kobiet niĹź u mężczyzn.
Nadczynnością tarczycy określa się ogólnoustrojowe skutki nadmiernego wydzielania hormonów przez ten gruczoł.
Przyczyną nadmiernego wydzielania hormonów tarczycy są najczęściej zaburzenia immunologiczne; choroba Gravesa i Basedowa - ok. 40% przypadków nadczynności tarczycy, wole guzkowe autonomiczne nadczynne - 30-50%, nadczynny gruczolak autonomiczny - 10%.
Objawy wywołane działaniem nadmiaru hormonów tarczycy (tyreotoksykoza) to utrata masy ciała mimo dużego apetytu, nietolerancja wyższej temperatury otoczenia, pocenie się, osłabienia i drżenie mięśni, przyspieszenie czynności serca, migotanie przedsionków, wysoka różnica między ciśnieniem skurczowym i rozkurczowym, chwiejność emocjonalna, rozdrażnienie, zaburzenia snu, skąpe miesiączki.
Powyższe objawy wiążą się ze znacznym zwiększeniem przemiany materii, procesy spalania i zużycie tlenu rosną nawet powyżej 50%.
Zgromadzona na tej drodze nadmierna energia cieplna prowadzi do odczuwania przez chorego stałego gorąca, przy tak wysokim spalaniu chory chudnie mimo dobrego odżywiania się. Badaniem stwierdza się wilgotne i gorące dłonie, które często drżą.
W chorobie Gravesa i Basedowa gruczoł tarczowy bywa zwykle powiększony, może występować wytrzeszcz gałek ocznych i inne zaburzenia ze strony wzroku.
Nadczynność gruczołu tarczycowego rozpoznaje się na podstawie wywiadu, badania fizycznego i oznaczenia hormonów tarczycy w surowicy krwi. Przydatne jest badanie USG tarczycy, scyntygrafia, rentgen klatki piersiowej i niekiedy biopsja tego narządu.
Leczenie zachowawcze ma charakter ciągły i obarczone jest 50% nawrotów choroby. Ma ono na celu zahamowanie biosyntezy hormonów tarczycy, stosuje się je, gdy tarczyca jest umiarkowanie powiększona i nie ma w niej guzków.
Polega na zapewnieniu choremu spokoju. Stosuje się preparaty takie jak metizol, metylotiouracyl, początkowo w większych dawkach, potem po uzyskaniu normalizacji wydzielania tarczycy w mniejszych, podtrzymujących. Leki te mogą spowodować spadek liczby granulocytów krwi, zmiany skórne, trombocytopenię a nawet żółtaczkę. Do operacji kwalifikuje się osoby młodsze, chorych z dużym wolem oraz wolem guzowatym. Przed operacją należy przy użyciu leków uzyskać normalizację wydzielania tarczycy.
Powikłania operacji są obecnie rzadkie, może dojść do uszkodzenia nerwu wstecznego lub wycięcia przytarczyc.
Leczenie izotopem jodu promieniotwórczego /131/ polega na jego doustnym podaniu. Gromadzi się on w gruczole tarczycy, poprawa następuje po kilku tygodniach od przyjęcia tego leku.
Powikłaniem może być występująca po latach niedoczynność przytarczyc.

                                                                                                     Dr n. med. Aleksander Grigorjew
                                                                                                               Ordynator Szpitala

Ewa. Jutro