O NADCZYNNOŚCI TARCZYCY.
Według opinii lekarza optymalnego.

Objawy nadczynności tarczycy, mimo różnej etiologii, spowodowane są zawsze podwyższonym poziomem hormonów T3 i T4 we krwi.
Zespoły objawów mogą być mniej lub bardziej nasilone, ale zwykłe dają się stosunkowo łatwo rozpoznać, a o ostatecznej diagnozie decydują wyniki badań laboratoryjnych, co determinuje dalsze leczenie.
Obecne metody leczenia są coraz lepsze i zazwyczaj farmakoterapia lub leczenie operacyjne umożliwia prawidłowe funkcjonowanie chorych, a ciężkie powikłania zdarzają się coraz rzadziej.
Niemniej stwierdzenie choroby wiąże się z wieloletnią, często dożywotnią koniecznością przyjmowania leków.
Jedynie postępowanie radykalne - usunięcie części gruczołu może dać trwałe efekty.
Przyczyny nadczynności tarczycy jak i wielu innych chorób nie są oficjalnie znane i dlatego stosuje się leczenie objawowe.
Wydzielanie gruczołu tarczowego, jak i innych, jest powiązane ze zmianami środowiska zewnętrznego i ma za zadanie dostosowywać funkcję organizmu do panujących warunków.
Wyrzut hormonów wzrasta przy dużej podaży pokarmów, przy obniżeniu temperatury oraz w stanach emocjonalnych T3 i T4 podnoszą temperaturę ciała, ale dzieje się to kosztem magazynowania energii w ATP oraz pobudzają lipazę, co powoduje obniżenie stężenia cholesterolu we krwi.
Zaburzenia kontroli sekrecji hormonów mogą dotyczyć oczywiście samej tarczycy, ale również gruczołów nadrzędnych tzn. przysadki mózgowej i podwzgórza. Istnieje wiele dowodów na związek funkcji tarczycy ze sposobem odżywiania, jednak do tej pory nie wpływa to na poglądy badaczy. Wystarczy wspomnieć, że wpływają na przemianę węglowodanów początkowo wzmagając działanie insuliny.
Długotrwale utrzymujące się napięcie emocjonalne wpływać będzie bez wątpienia na zwiększenie wyrzutu hormonów tarczycy, ale musi zmieniać również sposób odżywiania człowieka, a ten z kolei oddziałuje na czynność gruczołu. Prowadzi to do wytwarzania "błędnego, koła", które toczy się nasilając zmiany środowiska wewnętrznego.
Pogarszające się odżywienie prowadzi do narastania przewagi układu sympatycznego w obrębie centralnego układu nerwowego oraz może objąć gruczoł tarczowy.
W podobny sposób dochodzi do powstawania nerwicy, a objawy obu chorób mogą być bardzo podobne.
Rozpoczynając żywienie optymalne człowiek od razu eliminuje czynnik patologicznego zaopatrzenia w energię i substancje odżywcze oraz zwiększa się synteza związków fosforowych (m. in., ATP), co zwykle daje się od razu odczuć przyrostem siły mięśniowej.
Przerwany rĂłwnieĹź  zostaje obrĂłt owego koła prowadzącego do narastania objawĂłw.
Po pewnym czasie żywienia dochodzi zazwyczaj do wyrównania zaburzeń w obrębie układu autonomicznego (PS, S) i objawy choroby zaczynają się cofać.
W chorobie Gravesa-Basedowa, gdzie mamy do czynienia z reakcją autoimmunologiczną układu odpornościowego przeciwko hormonom tarczycy dochodzi do ich przebudowywana skutek zaopatrzenia w niezbędne aminokwasy.
Regeneracja błon komórkowych prowadzić musi do osłabienia reakcji przeciwciał, a później całkowitego jej zahamowania.
Korzystne efekty w nadczynności tarczycy daje stosowanie prądów selektywnych PS, choć wcześniej powinno się ustalić czy zaburzenie dotyczy samego gruczołu, struktur nadrzędnych, czy może jest to neurastenia.
W każdej z jednostek stosuje się ten sam rodzaj zabiegu, jednak różne może być przyłożenie elektrod.
Pomocne w diagnostyce jest wysłuchanie szmeru naczyniowego nad gruczołem tarczowym, ponieważ przy nadczynności zwiększa się prawie dwukrotnie przepływ krwi przez niego.
W takim przypadku można umieścić elektrody na samej tarczycy.
Jeżeli zaburzenie dotyczy podwzgórza lub przysadki, efekty daje objęcie zabiegiem centralnego układu nerwowego.
W niektórych przypadkach efekty mogą być natychmiastowe już po kilku dniach.
Generalnie jasną zasadę można podać, że im wyżej w hierarchii gruczołowej następuje zaburzenie tego typu, trudniejsze jest doprowadzenie do jego wyrównania.

                                                                                                    Lek. med. Przemysław Pala
                                                                                                  konsultant i opiekun medyczny.