O KARDIOMIOPATII.
Według opinii lekarza optymalnego.

Mięsień sercowy pod względem budowy histologicznej przypomina mięśnie szkieletowe i ma zbliżony metabolizm, różni się jednak tym, że pracuje stale przez całe życie człowieka i praktycznie nigdy się nie zatrzymuje.
W przeciwieństwie do innych mięśni nie może on zaciągać tzw. długu tlenowego i dlatego u osób chorych na chorobę wieńcową niedotlenienie daje się odczuć od razu jako bóle zamostkowe, natomiast zmęczenie innych mięśni jako ból może być odczuwane dopiero po kilkunastu godzinach, jest to jednak konieczne z życiowych przyczyn - serce nie może sobie odpocząć. Osłabienie siły mięśnia również odczuwalne jest bardzo szybko i powoduje wystąpienie objawów niewydolności krążenia.
Choroba niedokrwienna serca jest słusznie obarczana odpowiedzialnością za zmniejszenie siły mięśnia, czyli kardiomiopatię, chociaż w rzeczywistości nie jest to jej jedyna przyczyna.
Choroba wieńcowa polega na zmniejszeniu średnicy tętnic zaopatrujących serce i przez to pogarsza się zaopatrzenie w tlen, w czasie zwiększającego się zapotrzebowania występują dolegliwości.Oprócz tlenu do skurczu mięsień potrzebuje również energii, która może być dostarczona pod różną postacią. Zmniejszenie stężenia nośników energii we wnętrzu komórki mięśnia sercowego musi powodować osłabienie kurczliwości.
Stwierdzenie objawów kardiomiopatii zazwyczaj jest związane z rozpoczęciem leczenia, nie tylko farmakologicznego, ale zaleca się również pacjentom zmianę diety i eliminację z pożywienia tłuszczów zwierzęcych, ponieważ oficjalnie są one uważane za przyczynę choroby niedokrwiennej. Efektem jest szybkie pogorszenie stanu chorych, a przyczyna tego stanu rzeczy daje się wytłumaczyć w sposób bardzo prosty. Na żywieniu tradycyjnym głównym źródłem energii dla serca są triglicerydy (ok.70%), które produkowane są w wątrobie z cukrów prostych.
Po ograniczeniu spożycia tłuszczów zaspakajają one prawie w całości zapotrzebowanie tego narządu. Z biochemicznego punktu widzenia nie jest to jednak dobre rozwiązanie, ponieważ nie są najlepszym nośnikiem energii.
W takiej sytuacji musi ulec pogorszeniu kurczliwość komórek.
W dalszym etapie mięsień sercowy zachowuje się podobnie jak mięśnie szkieletowe: przy zaopatrzeniu w kiepskie nośniki energii i dużym obciążeniu dochodzi do zwiększenia produkcji włókien kurczliwych i powiększenia objętości komórki - następuje przerost.
Początkowo dotyczy on lewej komory, później dotyka prawej i wtedy paradoksalnie dochodzi do zmniejszenia dolegliwości na pewien czas, następnie choroba ulega zaostrzeniu. Praktycznie nie są znane leki odwracające chorobę, a przeszczepy, mimo postępu chirurgii, są nadal ryzykowne. Jedynym znanym sposobem na zatrzymanie choroby i wyleczenie się z niej jest żywienie optymalne, choć środowiska kardiologiczne są do niego nastawione wyjątkowo nieprzychylnie.
Dieta bogata w tłuszcze zwierzęce z ograniczeniem węglowodanów powoduje bardzo szybko przestawienie metabolizmu serca na energię z wolnych kwasów tłuszczowych, a także zwiększa się wewnątrzkomórkowe stężenie związków fosforowych, również ATP, który jest niezbędny do skurczu mięśni. Pacjenci rozpoczynający dietę odczuwają poprawę bardzo często już w pierwszych dniach.
Wzrasta szybko wydolność krążenia, co łatwo daje się zauwaĹźyć przy wchodzeniu po schodach, rĂłwnieĹź nocne oddawanie moczu staje się rzadsze, a po pewnym czasie cofają się wieczorne obrzęki kończyn dolnych. Na zmniejszenie się wielkości mięśnia sercowego trzeba poczekać od kilku miesięcy do roku – serce zdrowego człowieka jest mniej więcej wielkości pięści, natomiast w kardiomiopatii moĹźe być nawet kilka razy większe.
Rozpoczynając leczenie korzystne jest zastosowanie prądów selektywnych, ponieważ efekty przychodzą wielokrotnie szybciej.
Zabiegi nie wpływają, co prawda bezpośrednio na serce, ale poprzez rozszerzenie łożyska naczyniowego powodują zmniejszenie jego obciążenia. Najlepiej jest stosować serię 10-20 zabiegów PS czterokończynowo, choć często zleca się inne ułożenie elektrod z powodu chorób współistniejących.
Niektórzy pacjenci wymagają wnikliwej analizy z powodu nakładania się objawów różnych jednostek chorobowych.
Już w pierwszych dniach lub tygodniach terapii należy odstawiać przyjmowane leki, część z nich przestaje być potrzebna, a inne tracą punkt uchwytu przy zmienionym metabolizmie komórek sercowych i mogą szkodzić. Oczywiście przy rezygnacji z leków wskazana jest ostrożność i jeśli następuje to w krótkim czasie powinno się być pod fachową kontrolą. Można jednak stwierdzić, że jakiekolwiek powikłania są dużą rzadkością.

                                                                                                                Lek. med. Przemysław Pala
                                                                                                             konsultant i opiekun medyczny.