O PADACZCE.
Według opinii lekarza konwencjonalnego.

PoniĹźej publikujemy dwie opinie na temat padaczki, wyraĹźone przez przedstawiciela medycyny konwencjonalnej i lekarza optymalnego.
Padaczkę określa się jako stan nieprawidłowej czynności mózgu charakterze napadowym, nawracającym z zaburzeniami świadomości i aktywności ruchowej na skutek nadmiernych wyładowań neuronów.
Padaczka najczęściej objawia się napadami drgawek z utratą przytomności.
Sam napad padaczkowy jest objawem, nie zaś procesem chorobowym. Padaczka może powstać w wyniku wielu czynników i zmian zachodzących w mózgu, jak również zajściem niedających się rozpoznać procesów patologicznych.
Wyróżnia się padaczkę objawową, rzadszą jej przyczynę udaje się ustalić - guz mózgu pourazowa blizna twardówkowo-mózgowa, ropień mózgu.
Padaczka samoistna, występująca częściej, ujawnia się zwykle już w dzieciństwie. Jej powstawanie wiąże się z obciążeniami genetycznymi.
Padaczka uogólniona (grand mal) cechuje się drgawkami toniczno-klonicznymi.
W napadzie charakterystyczne jest usztywnienie kończyn (toniczne) z następowym szarpnięciem (kloniczne), przebiega z utratą przytomności.
Mogą się dołączyć objawy nietrzymania moczu i stolca.
Napad trwa zwykle 3-5 minut.
Napady nieświadomości (petit mal) polegają na krótkotrwałych (10-30 sek.) utratach świadomości z drganiem gałek ocznych i mięśni szkieletowych.
Pacjent po ustąpieniu napadu wraca do poprzedniej czynności.
Napady padaczki uogĂłlnionej poprzedza niekiedy tzw. aura.
Cechuje ją dyskomfort psychiczny, niepokój. Po tych objawach następuje często atak. Padaczka ogniskowa cechuje się występowaniem napadu drgawek bez zaburzeń świadomości.
Padaczka skroniowa charakteryzuje się zaburzeniem świadomości z automaty zmami ruchowymi.
Ten rodzaj napadu może się uogólnić, przechodząc w napad duży. Szczególnie groźny jest dla pacjenta stan padaczkowy napadów dużych toniczno klonicznych, w przerwach między nimi chory nie odzyskuje przytomności.
W rozpoznaniu zasadnicze jest ustalenie, czy mamy do czynienia z napadami objawowymi czy samoistnymi.
WaĹźna jest obserwacja chorego podczas ataku i po nim.
Konieczne jest oznaczenie elektrolitĂłw surowicy krwi, poziomu wapnia,
glukozy, badanie elektroencefalograficzne, tomografia komputerowa i rezonans magnetyczny, opieka neurologa.
Celem leczenia przeciw padaczkowego jest zapobieganie kolejnym napadom. Nie daje ono gwarancji ustąpienia objawów, ogranicza częstość ich nawrotu. Jest to szczególnie ważne, gdyż napady drgawek mogą ograniczać procesy poznawcze i adaptację chorego w społeczeństwie.
Podawanie leków przeciw padaczkowych nie całkowicie wolne jest od ryzyka. Chorym zaleca się umiarkowany wysiłek fizyczny, obowiązuje zakaz picia napojów alkoholowych.
W czasie ataku drgawek trzeba chorego ułożyć na boku, aby zapobiec zachłyśnięciu. Chorzy zakwalifikowani do leczenia operacyjnego to osoby z ogniskowymi zmianami w korze mózgowej dającymi się wyciąć: guzy, ropnie, blizny pourazowe.

                                                                                                            Dr n. med. Aleksander Grigorjew
                                                                                                                      Ordynator Szpitala