Z wami to można zwariować, a nawet warto. Zwariować to znaczy w tym wypadku wygrać. A żeby wygrać trzeba grać i właściwe numerki wybrać.
Ja wybrałem: &18, ust. 2, pkt 3. Wylosowany numer dodatkowy 697.
"...okazanie orzeczenia lub zaświadczenia w tym zakresie nie jest wymagane."

Ostatnio gdy popiłem PIO! PIO!
https://photos.app.goo.gl/3tBzfrXeF9HT7kHn8
to miałem wyostrzone postrzeganie koloru niebieskiego. Pięknego słonecznego dnia, na tle błękitu nieba dostrzegłem w ramce napisy niebieskie.
https://photos.app.goo.gl/Z2GoiCQ8PegVy5Ro8
Z treści napisów zrozumiałem, że to rodzaj intymnego wyznania kierowanego przez nieobecnego rodzica do swojego (?) dziecka/wnuczka(i). Rzadko się pojawia takie niecodzienne, publiczne wyznanie. Możliwe, że spowodowane nagłymi, nieprzewidzianymi okolicznościami. Normalnie, to wydaje mi się, że osoby mające taką potrzebę uzewnętrznienia swojego uczucia kierują swoje słowa bezpośrednio i osobiście. Takie mocno emocjonalne wyznanie w mojej ocenie można by przypisać bardziej matce niż ojcu. Ale może się mylę. To rodzaj listu - przesłania, wysłanego z poczekalni nieba lub przedsionka nieba. Ja obstawiam, że to Matka Boska Częstochowalska, w pośpiechu, w czasie wspinaczki wysokogórskiej, gdzieś w najwyższych szczytach Alp z powodu załamania ( pogody, nerwowego?) musiała nagle schronić się w schronisku gdzieś pod Mont Blanc (zwanym dachem Europy) i zestresowana nadała list do wydrukowania i naklejenia w ramkę do dziecka. Cała nadzieja w tym, że:
1) dziecko dostrzeże, przeczyta i zrozumie, że to do niego kierowane słowa
2) nie wypnie się na niebo, ze złości, że poczuło się nagle osamotnione
Ale to tylko mój domysł, trudny do zweryfikowania. W dodatku srebrzysto-złote odblaski słonecznego światła, mogły mnie zmylić, bo nie wszystko dobrze dostrzegłem, oślepiony kierując i robiąc zdjęcia z mojego "rowera".
Na dodatek, niedawno nawet szyby widziały mi się na niebiesko, możliwe że odbijały światło pobliskiego Decatlonu.
Czy to może być skutkiem popijania OSHO? Chyba zmienię napój na niebieską mineralną: Żywiec, Cisowiankę albo Nałęczowiankę.
https://photos.app.goo.gl/Pt4brzKvVdoyNoCD7
Dzięki za uwagę, pozdrawiam.

Niedawno spacerowałem nazwaną na cześć króla ulicą Kazimierza Wielkiego. Niby pogoda była ładna a niewielu ludzi widziałem. Nie dostrzegłem na ulicy wówczas ani żadnego króla, ani żadnego znajomego Kazimierza, ani nawet nikogo i niczego wielkiego, ani żadnej znajomej Ani. Zaparkowana, trwała na parkingu jedynie fiesta, wokół leżały liście, pojedynczo ludzie przemykali chodnikiem. Jednak jakiś czas wcześniej a także później spotkałem kilkakrotnie właśnie Jego. Kogo? Króla Kazimierza. Co najmniej trzykrotnie widziałem go na różnych innych ulicach, bez korony, za to w kolorowych czapkach z daszkiem. Raz go widziałem w żółtej innym razem w pomarańczowej. Wyglądał niemodnie jakby na  dyńce miał połówkę wydrążonej dyni z daszkiem. Ostatnio "przypadkowo" napatoczył mi się w niebieskiej czapeczce z reklamówką, zdaje się soczewek kontaktowych Szajna. Pomyślałem, że jego osobisty kreator wizerunku mało gustownie dobiera mu kolor nakrycia głowy do reszty stroju. Nie moja sprawa kto mu doradza, ale miałem odczucie, że nie wyglądał na Wielkiego ale raczej na dość wysokiego. Ogólnie wyglądał śmiesznie inaczej. Pomyślałem, że powinien dać kopa swojemu styliście, ale uznałem, że to nie moja sprawa. Rzecz dotyczy indywidualnego gustu. Przecież nie to jest piękne co jest piękne, ale to ci się komu podoba. Rodziny się nie wybiera, ale rodzaj nakrycia głowy już tak.

poprawiam:
...ale to, co się komu podoba...

Ps. Powyższe zdania to były takie moje bełkotki słowne po niewinnym mamrocie w temacie mamrotania.
Wszelkie osobiste skojarzenia w związku z powyższym postem są przypadkowe. Zamierzeniem moim nie było kogokolwiek urazić. Słowa moje proszę potraktować z uśmiechem lub z politowaniem, że to taki głupawy grafomański żarcik słowny. A kto ewentualnie by się poczuł urażony, skrzywdzony przeze mnie, tego przepraszam.