tak mądrej argumentacji nie spotkałem w innych poradnikach dotyczących naszego żywienia i życia.
Witam
Myślę że to też niejako rozjaśni:
LEKARZE O CUKRZYCYPoniżej publikujemy
dwie opinie na temat cukrzycy, jej powstawania i sposobów leczenia, wyrażone przez
przedstawiciela medycyny konwencjonalnej i lekarza optymalnego.
PRZEDSTAWICIEL MECYCYNY KONWENCJONALNEJ Cukrzyca to uwarunkowana najprawdopodobniej genetycznie, nieuleczalna choroba z niedoboru wydzielania insuliny lub oporności tkanek na ten hormon, albo skojarzone działanie obu tych czynników równocześnie.
Cukrzycę dzieli się w zależności od przyczyny, jak również przebiegu i sposobu leczenia na dwa podstawowe typy:
Cukrzyca insulinozależna – typ I występuje jako skutek autoimmunologicznego niszczenia komórek Beta trzustki odpowiedzialnych za produkcję insuliny, jest ona wynikiem pre-dyspozycji genetycznych. Występuje u dzieci i ludzi do 40 roku życia.
Cukrzyca insulinoniezalezna – typ II charakteryzuje się występowaniem oporności komórkowej na insulinę skojarzonej z nie-prawidłowym wydzielaniem insuliny – od wydzielania zwiększonego do zaniku jej pro-dukcji.
Ten typ cukrzycy jest częstszy i występuje u osób starszych z nadwagą.
Do podstawowych objawów cukrzycy insulinozależnej – typu I należy osłabienie, zwięk-szone pragnienie połączone ze zwiększonym przyjmowaniem napojów oraz zwiększonym wydalaniem moczu, chudnięcie, skłonność do ketozy = zakwaszenia organizmu, a w przypadkach nieleczonych śpiączki cukrzycowej. Leczenie polega na stosowaniu insuliny i diety.
Objawy cukrzycy insulinozależnej – typu II są mniej nasilone i mogą przebiegać w początkowej fazie choroby w utajnieniu. Zalicza się do nich powtarzające się zakażenia układu moczowego, zaburzenia ostrości wzroku, skurcze łydek, częstsze oddawanie moczu, również w nocy. Chorzy ci podatni są na wczesne objawy miażdżycowe.
Do najcięższych powikłań ostrych cukrzycy zalicza się śpiączkę cukrzycową, do przewlekłych: chorobę niedokrwienną serca, miażdżycę naczyń z zaburzeniami krążenia obwodowego i mózgowego, nefropatię i retinopatię cukrzycową, zmiany w nerwach obwodowych.
W leczeniu chorych z nadwagą obowiązuje redukcja wagi. Stale zaleca się dietę składającą się w 50 - 60% z węglowodanów, 20% białka i 30% tłuszczów. Stosuje się dożywotnio leki przeciwcukrzycowe doustne i w cięższych przypadkach insulinę, którą chory podaje sobie najczęściej sam, korzystając ze wskazań glukometru.
Dr n. med. Aleksander Grigoriew
specjalista chorób chirurgicznych
Ordynator Oddziału Chirurgicznego
Szpitala Miejskiego w Płocku
LEKARZ OPTYMALNYInsulina, jak wiadomo, jest hormonem trzustki, który powoduje obniżenie poziomu cukru we krwi. Im wyższa jest podaż węglowodanów we krwi, tym bardziej zwiększa się wydzielanie insuliny. Drugim ważnym mechanizmem działania insuliny jest przyspieszenie produkcji triglicerydów wątrobowych, co podnosi stężenie cholesterolu LDL we krwi oraz zahamowanie uwalniania kwasów tłuszczowych z komórek – innymi słowy wysokie wydzielanie insuliny sprzyja rozwojowi miażdżycy. Przy żywieniu tradycyjnym człowiek produkuje powyżej 40 jednostek insuliny na dobę, na żywieniu optymalnym potrzeba ich zaledwie 4 - 8. Oficjalnie zalecane modele żywienia opierają się na węglowodanach, co w konsekwencji prowadzi do wzrostu zapadalności na cukrzycę.
Cukrzyca typu I i II to w istocie dwie różne choroby objawiające się względnym lub bezwzględnym niedoborem insuliny. Przeciwko jej genetycznemu uwarunkowaniu przemawia wzrost liczby chorych w Polsce z 0,5% do prawie 5% w ciągu ostatnich 30 lat. Według moich szacunkowych obliczeń sam koszt leków (głównie insuliny) wynosi w naszym kraju ok. 1 mln dolarów dziennie. Nie odczuwają tego chorzy, ponieważ jest on prawie w całości pokrywany przez państwo. Te ogromne sumy stanowią tylko niewielki odsetek całkowitych kosztów leczenia. Wbrew powszechnemu przekonaniu cukrzycę można tanio i względnie szybko wyleczyć stosując żywienie optymalne.
W Arkadii w Jastrzębiej Górze od marca do listopada br. przebywało na turnusie średnio od 10 do 20 pacjentów chorych na cukrzycę w róż-nych stopniach zaawansowania. W trakcie 1 - 3 tygodniowych pobytów osiągnięto poprawę u 100% pacjentów.
W przypadku chorych na cukrzycę typu II, którzy utrzymują prawidłowy poziom glukozy biorąc do 3 tabletek na dobę, wyleczenie nas-tępuje szybko, tj. w okresie do 3 tygodni, a je-dynym warunkiem jest prawidłowe stosowanie żywienia optymalnego.
Nieco wolniej cofa się cukrzyca typu II leczona insuliną. Chorzy ci rozpoczynając żywienie optymalne mają zazwyczaj wahania poziomu glukozy od 50 - 300 mg%.
Pierwszym pozytywnym efektem osią-ganym na żywieniu optymalnym jest stabilizacja poziomu glukozy we krwi poniżej 200 mg%. Konieczne tutaj staje się dobranie dla chorego odpowiedniej ilości węglowodanów oraz dokładne przestrzeganie proporcji między białkiem a tłuszczem. Odpowiednie ustawienie diety powoduje ustąpienie cukrzycy zwykle w czasie do 3 miesięcy.
Duży problem terapeutyczny stanowić może zaawansowana cukrzya typu I. Jak do tej pory tylko dwukrotnie spotkałem się z przy-padkiem, aby ktoś samodzielnie poradził sobie z uregulowaniem poziomu cukru we krwi.
Najczęściej moimi pacjentami z cukrzycą typu I są dzieci przed 15 rokiem życia. Pierwszym warunkiem leczenia jest zastosowanie żywienia optymalnego przez wszystkich domowników, jeśli nie będzie on spełniony nie ma sensu przystępować do leczenia dziecka.
Osoby chore na cukrzycę typu I wymagają każdorazowo indywidualnego podejścia i grun-townego przeszkolenia (w przypadku leczenia dzieci przeszkoleni muszą być oboje rodzice).
Podstawą leczenia jest ustalenie ilości spożywa-nych węglowodanów, co może zająć kilka dni. Zalecaną dobową dawką cukru jest najmniejsza nie powodująca wystąpienia ciał ketonowych w moczu. Niemniej ważna okazuje się w cukrzycy typu I ilość spożywanego białka, przy czym może się zdarzyć tak, że będzie ona w gramach mniejsza od węglowodanów. Zazwyczaj konieczna staje się codzienna korekta jadłospisu w zależności od stanu chorego.
Należy zwracać uwagę nie tylko na poziom glukozy we krwi, ale również na badanie moczu, ponieważ parametry te mogą ulegać znacznym wahaniom w ciągu doby.
Jednym z bardzo niekorzystnych objawów jest spadek wagi u dziecka, co zwykle wiąże się z ketozą.
Zdarzają się przypadki, w których konieczna jest zmiana podawanej insuliny, ponieważ jest ona niszczona przez organizm.
Ponieważ cukrzyca typu I jest chorobą z przewagą układu sympatycznego, można czasem w jej leczeniu wspomagać się prądami selektywnymi.
Oba typy cukrzycy należą do chorób, które w celu wyleczenia wymagają najwięcej wiedzy i jednocześnie sprawiają najwięcej problemów.
W przeważającej większości przypadków prawidłowe ustalenie diety oraz przestrzeganie jej przez pacjenta prowadzi do całkowitego wyleczenia z choroby.
lek. med. Przemysław Pala
konsultant i opiekun medyczny
Centrum Żywienia Optymalnego
w Jastrzębiej Górze
źródło:
http://www.optymalni.com/Publikacje/Lekarze_o_Cukrzycy/lekarze_o_cukrzycy.htmlPozdrawiam
Autor
Zapisane
.
