SELEN.

[MORGANO]

SELEN.
Selen jest niezbędnym składnikiem organizmu i występuje we wszystkich komórkach. Najwięcej selenu zawierają wątroba, nerki, trzustka. Selen wchodzi w skład peroksydazy glutationowej enzymu chroniącego błony komórkowe i erytrocyty przed działaniem wolnych rodników. Selen wraz z witaminą E stabilizuje błony komórkowe oraz steruje przemianami siarki w organizmie człowieka. Jako przeciwutleniacz zapobiega przedwczesnemu starzeniu się komórek oraz po wstawaniu zmian nowotworowych w różnych tkankach i narządach. Selen wraz z witaminą E wzmacnia funkcjonowanie układu odpornościowego, zwiększając poziom wytwarzanych ciał odpornościowych. Selen pomaga w usuwaniu z organizmu toksycznych metali ciężkich oraz bierze udział w wytwarzaniu. Prostaglandyn -substancji zapobiegających stanom zapalnym. Selen wpływa na prawidłowy rozwój płodu, głównie układu nerwowego i odpornościowego. Selen jest niezbędny do prawidłowego wzrostu, płodności i w zapobieganiu różnym schorzeniom, odgrywa ważną rolę w przekazy impulsów nerwowych w ośrodkowym układzie nerwowym.

NiedobĂłr
Niedobór selenu wiąże się głównie z uszkodzeniem mięśnia sercowego (choroba Keshan) i z chorobami układu kostnego (choroba Kashin-Becka). Ostatnio ukazuje się coraz więcej doniesień o związku między niedoborem selenu a schorzeniami nowotworowymi, jak również chorobami układu krążenia. Niedobory selenu mogą powodować: osłabienie, choroby wątroby i trzustki, bladość, dolegliwości mięśniowe. Dolegliwości stawowe, łamliwe paznokcie, oznaki starzenia się, podatność na zakażenia. Zaburzenia czynności serca, zaburzenia widzenia, częste przeziębienia.

Nadmiar
Nadmiar selenu powoduje: łysienie, uszkodzenia skóry, uszkodzenie paznokci, nadwrażliwość, nudności i wymioty.

Źródła
Selen znajduje się w rybach morskich w nieoczyszonej soli morskiej i kopalnej, w wołowej lub cielęcej- wątrobie, w nieczyszczonych produktach zbożowych, mąkacha z pełnego przemiału, w drożdżach, czosnku, grzybach lub pomidorach, orzechach, kukurydzy i zielonym groszku. Zawartość selenu w pokarmach jest bardzo zmienna i zależna od zawartości selenu w glebie przeznaczonej do uprawy. Przyswajalność selenu zwiększona jest w diecie bogatej w białka drobnocząsteczkowe oraz w witaminy (głównie E. A. C), a utrudniona przy podwyższonej ilości metali ciężkich i starki. Przyswajalność selenu ogranicza spożywanie dużych dawek witaminy C oraz słodyczy.
/ z mojego archiwum Morgano/