Polska sercem

[Daniel_dn]

Ali nie wiem czy dobrze Ciebie zrozumiałem. Twierdzisz, że jak odrzucimy zło w obecnym systemie, to już wszystko będzie w porządku. Każdy system aby funkcjonował prawidłowo musi być spójny wewnętrznie i temu samemu prawu podlega każdy element tego systemu. Nasz jest w tylu miejscach nie spójny, że jak usuniemy te zepsute elementy, to całość zamieni się w gruzy. To tak jak z wielkiej budowli powyciągasz cegły zmurszałe. Gdy tych cegieł jest zbyt dużo, budowla zawali się. Niektórych nie da się wyciągnąć z tego samego powodu. Podobnie jest z naszym ustrojem.

Daniel

[Daniel_dn]

Naszła mnie refleksja co do tego wątku. Męczę go już długo, a w zasadzie większość treści jest nadal ukryta. Nie dlatego, że tak zamierzałem, tylko dlatego, że nie znalazł się nikt kto byłby zainteresowany tą wiedzą. Widocznie jest jeszcze za wcześnie na dalszy etap zdrowienia, gdy ciała jeszcze niedomagają. Jest to etap dla wyleczonych z odbudowaną sprawnością fizyczną. Oni są jak skała, bo już nigdy nie zmienią swojego sposobu odżywiania. Dostali dar od Boga, ale niektórzy uważają, że tylko sobie to zawdzięczają.
To nic, Ĺźe oni są jak zdrowe dęby, potężne i twarde, ale nadają się tylko do palenia, bo są za bardzo poskręcane. Jest jednak nadzieja, Ĺźe następne pokolenie będzie juĹź nadawać się jako budulec, bo w młodości nie będzie nękane chorobami. Budulec czego? Tego co mogą zrobić silni zdrowi ludzie, a mianowicie  tworzyć silną zdrową społeczność miłującą Boga i siebie nawzajem.
Zastanawiałem się czy nie poprosić Toana aby wymazał ten wątek i dać sobie spokój. Jest w nim tyle moich postów, które same mnie zadziwiają, że to napisałem. Jednak nadal w całości tworzy to jedną logiczną całość i nie wolno mi tego porzucić.
To tak jakbym świadomie wyrzekał się Boga i pozbawiał się życia. Trudno mnie zrozumieć, tak jak trudno zrozumieć odwróconą piramidę żywnościową dla tych co od dzieciństwa uważali, że to jest dobre dla nich, bo tak uważali jego rodzice i dziadkowie. Tego uczono go w szkole i to słyszał w radiu, w telewizji, od lekarza i profesora.
To co teras wydaje się głupie, naiwne, utopią za jakiś czas będzie prawdziwą wiedzą.
Może tu tego nie widać, ale ten temat się rozwija.

Daniel

[fewa]

Daniel Twoje poglądy można by wypunktować:
1- nie brać udziału w wyborach/ chyba, że się wie na 100% że ta osoba będzie uczciwa/
2- nie robić zakupów w sklepach które są otwarte na okrągło
3- nie kupować towarów od producentów ktore nie przestrzegają prawa Bożego


Teraz tak co do punktu 1 - jaka musi być frekfencja aby wybory były niewazne?
                                  2 - większość sklepĂłw są otwarte7 dni w tygodniu
                                  3 - większość towarĂłw pochodzi z Chin albo z Turcji, nasze to tylk chyba Ĺźywność

Jak narazie to nie są  one trudne do przeskoczenia , a co dalej,jaką masz wizję, gdy wybory były by nie waĹźne?

Czekam na kolejne punkty

[Daniel_dn]

Miło mi Fewa, że przynajmniej starasz się, to zrozumieć.
Te trzy punkty ( przepisałaś z błędami) dotyczą interpretacji prawa podstawowego jakim jest Dekalog, który określa co należy robić, aby nie szkodzić bliźniemu.
Tych interpretacji jest znacznie więcej i każdy opiera się na zasadzie analizy czynu złożonego poprzez rozłożenie go na podstawowe elementy i ocenienie czy nie są krzywdzące dla bliźniego. Gdy jeden element nie spełnia tego wymogu, cały złożony czyn też go nie spełnia.
W większości spraw takiej analizy nie jest w stanie przeprowadzić pojedynczy człowiek. Dlatego powstaje mechanizm obronny z użyciem najnowszych wynalazków obecnych czasów. Można starać się brać w tym udział, albo pozostać biernym.

Co do wyborów, to tak mocno jesteś wtopiona w obecny ustrój, że trudno będzie Ci zrozumieć, że nie będzie parlamentu, rządu itd. i wyborów do tych instytucji.

Daniel

[nik]

Daniel, jest cos takiego w Twoich postach, co nie pozwala mi zakwalifikowac cie do licznego grona oszolomow. Tylko ze napisales juz duzo, ale ja np. nadal nie wiem, jak mialby wygladac ten ustroj, poza tym, ze wszedzie bylyby kamery . Napisz konkretnie, to wiecej ludzi sie zainteresuje.
Projektow na szczescie na ziemi bylo juz wiele ale wszystkie zawiodly z banalnego powodu: braku zgody u uszczesliwianych. O ten wlasnie drobiazg sie wszystko rozbija. Nie da sie stworzyc idealnego spoleczenstwa z ludzi. Calosc to wiecej niz suma czesci, ale z przestraszonych i chorych jednostek nigdy nie wyjdzie dobre, zycziwe i przyzwoite spoleczenstwo. Nigdy. Pozdrawiam

[Rudka]

Daniel -ja chyba nawet lubie Ciebie czytac -to taka piękne .
   Chciałabym ,zeby tak było -wszyscy kochamy dobro ale zło sie za nami wlecze
jak grzech pierworodny
    często nawet nie potrafimy odróşnic jedno od drugiego -sama mam z tym problemy.
     Juz nawet mysle ,ze w nowym porzadku swiata więcej będzie ateistĂłw
     bo to najbardziej tolerancyjni ludzie i na nich moĹźe BĂłg polegac .
    Tylko czy jak wszyscy będziemy po jednej stronie to czy ten statek nie zatonie?
      Nie,  wątku nie likwiduj  - przeciez nie tylko ja czytam.

[fewa]

Może zamiast tych wszystkich punktów, wystarczy jeden " nie czyń drugiemu to co tobie nie miłe ".
Co do ustroju i rządów, wyborów to mogę sobie wyobrazić , ale trudno mi uwierzyć w to, że ludzie przy władzy tak łatwo odpuszczą. Musiała by nadejść jakaś okropna katastrofa globalna, aby ludzie się opamiętali i nie zachowywali często gorzej od zwierząt.

Ĺťeby świat był bez rządĂłw i granic ludzie musieli by przejść tzw ewolucję.  Z tymi co są obecnie to jest raczej niemozliwe.
Zbyt wielu jest ludzi ,którzy uwielbiają władzę mieć nad innymi. Widzimy co się dzieje obecnie na naszych oczach. Jeden drugiemu chce wyrwać stołek spod tyłka.
No, mam nadzieję, że ta powolna ewolucja się zaczęła / tylko czy my się doczekamy jej finału? /

[Daniel_dn]

Fewa ta ewolucja zaczęła się w naszej świadomości. Coraz więcej rozumiemy i łatwiej nam będzie nie pakować się w to, co jest złe. A to już jest określony porządek, który jednym przynosi dobrobyt, a drugim nędzę. "Nie czyń drugiemu, to co tobie nie miłe", to jest istota prawa Dekalogu, przedstawiona w uproszczonej formie. I takie prawo nam w zupełności wystarczy, a nie takie, z którym aby się z nim zapoznać potrzeba więcej czasu niż człowiek żyje.
Nik przeczyta jeszcze raz moją odpowiedĹş #962 z 2007-02-03. Idealnego ustroje nie da się zbudować na Ziemi. Nie znaczy to, Ĺźe mamy zaniechać wszelkich działań w tym kierunku. Jesteśmy istotami biologicznymi i nasze istnienia podporządkowane jest cyklowi Ĺźycia. Rodzimy się i umieramy, a istotą jest nietrwałość, przemijalność, niedoskonałość. Na takich cegiełkach moĹźna zbudować coś co jest teĹź nietrwałe, niedoskonałe. Wymaga jednak  ustawicznej rekonstrukcji ze strony konstruktora, ktĂłry stale musi wymieniać elementy, ktĂłry się zuĹźyły, odbiegają od wzorca. W tym celu kaĹźdy element konstrukcji musi być poddany ustawicznej kontroli, osądowi.
Tak to widzę i stało się to możliwe do wykonania dopiero teraz. Nigdy wcześniej człowiek nie dysponował takimi możliwościami.
Rudka właśnie ten statek tonie i zatonie. Buduję tratewkę, aby się uratować i może jeszcze kogoś. Sam nie jestem w stanie dużo zbudować i wielu uratować.

Daniel

[Zofia]

właśnie ten statek tonie i zatonie. Buduję tratewkę, aby się uratować i może jeszcze kogoś. Sam nie jestem w stanie dużo zbudować i wielu uratować.

Daniel

Daniel,
na czym polega Twoja obrona, aby się uratować?
pozdrawiam  Zofia

[Daniel_dn]

To proste, ale jednocześnie trudne. To tak jak w łańcuchu DNA znaleźć błędny gen i go naprawić. Albo naleźć błąd w programie komputerowym. Obydwa działają na kodzie binarnym czyli pojedyncza informacja ma dwa stany:1 albo 0, tak albo nie.
Jedno takie pojedyncze zamienienie 1 na 0 powoduje, że całość jest bezużyteczna.
W ten sposób trzeba przejrzeć cały nas system, w którym funkcjonujemy. Każda nasza złożona decyzja jak ma jeden błąd, w całości jest błędna.
Tak Bóg skonstruował świat i my tą samą drogą musimy iść aby nie zatonąć w morzu ognia piekielnego.

Daniel

[kodar]

1.

Idealnego ustroje nie da się zbudować na Ziemi
2.Rudka właśnie ten statek tonie i zatonie. Buduję tratewkę, aby się uratować i może jeszcze kogoś. Sam nie jestem w stanie dużo zbudować i wielu uratować.

ad1.to gdzie???
ad2.  to po co chcesz sie i innych ratowac jezeli.... patrz 1.pkt,jak to zostalo tobie przekazane,ze bedziesz drugim Noe???,moze i ktos z nas otrzymuje znaki ale nie potrafi ich  interpretowac.??                                                                                                                                                                                               
Ja np.umiem spotkac osobe na ktorej b.mi zalezy nie umawiajac sie z nia.Cos mi  mowi ,jakis wewnetrzny glos idz,zrob to teraz.Albo,jak kolezanka dlugo nie dzwoni,to biore jej zdjecie do reki i co??no zaraz dzwoni.Albo,ktos umiera nie na moim dyzuze,to zawsze mi sie przysni,pozegna sie ze mna.Oczywiscie staje sie tak tylko wtedy,gdy uczuciowo jestem zwiazana z tymi ludzmi.Przykladow moge mnozyc.Malzonek uwaza,ze mam sily nadprzyrodzone,psycholodzy natomiast,ze to zwykly zbieg okolicznosci.A jaki ty D.masz przeplyw energii???

[Daniel_dn]

Kodar idealny ustrój jest w niebie, bo tam nie ma grzeszników .Już o tym pisałem.
Przykład ze statkiem podała Rudka, a ja tylko go sprecyzowałem. Nie zamierzam być drugim Noe, ale nie odmówię bliźniemu pomocy, gdy on mnie o to poprosi. Interpretacji jest tyle ile jest ludzi i moja też może być błędna. Dlatego trzeba rozmawiać i weryfikować je. Bo mimo, że się nie znamy zawiązuje się między nami pewna więź. Na nas jednocześnie patrzy Bóg, a dla niego nie jesteśmy anonimowi.
Mimo, Ĺźe widzimy tylko kawałki, materia jest ze sobą powiązana i tworzy jedną całość. Energia, ktĂłra przepływa, dla nas moĹźe być jeszcze nie zauwaĹźalna, Nie znamy wszystkich oddziaływań, a są juĹź dowody (nawet na tym forum), Ĺźe tak jest i  wiele jeszcze nie wiemy. Nie wykluczam istnienie telepatii i myślę, Ĺźe kaĹźdy z nas czasami ma podobne odczucia jak u Ciebie. Nie potrafimy tym narzędziem jeszcze się posługiwać, ale to jest mowa nie wymagająca znajomości języka. Mowa aniołów.

Daniel

[Hana]

Daniel-dn  czy Ty jestes po reinkarnacji??

[Daniel_dn]

Nie jestem i taki dziwoląg jak reinkarnacja nigdzie mi nie pasuje.
Hana, a Ty w to wierzysz? Jak pisałem o energii, to w takim pojęciu jak to pojmował ks. prof. Sedlak.

Daniel

[Zofia]

Daniel, jest cos takiego w Twoich postach, co nie pozwala mi zakwalifikowac cie do licznego grona oszolomow. Tylko ze napisales juz duzo, ale ja np. nadal nie wiem, jak mialby wygladac ten ustroj, poza tym, ze wszedzie bylyby kamery . Napisz konkretnie, to wiecej ludzi sie zainteresuje.
Projektow na szczescie na ziemi bylo juz wiele ale wszystkie zawiodly z banalnego powodu: braku zgody u uszczesliwianych. O ten wlasnie drobiazg sie wszystko rozbija. Nie da sie stworzyc idealnego spoleczenstwa z ludzi. Calosc to wiecej niz suma czesci, ale z przestraszonych i chorych jednostek nigdy nie wyjdzie dobre, zycziwe i przyzwoite spoleczenstwo. Nigdy. Pozdrawiam

"Marzenie to początek rzeczywistości"
PoniĹźszy projekt bardzo mnie intryguje i jest tak bardzo inny od wszystkich dotychczasowych:

"Za każdym razem kiedy otworzę telewizor i oglądam coraz bardziej ponury obraz świata staczającego się w odchłanie zła, marzy mi się szczęśliwa ludzkość i Ziemia. Marzy mi się aby ludzie mogli żyć w powszechnej zgodzie i nie mordowali się nawzajem pod jakimiś tam niemoralnymi wymówkami. Marzy mi się aby każdy mieszkaniec Ziemi miał zapewnioną pracę i godziwy zarobek, oraz aby nie musiał w obawie zastanawiać się co nastąpi jutro. Marzy mi się aby ludziom dana była możność pokojowego życia wśród podobnych do siebie bez codziennego podkreślania ich różnic w stosunku do innych ani bez problemów jakie z tego tytułu wynikają. Marzy mi się aby każdy bez przeszkód mógł wypowiadać i wprowadzać w życie moralne idee w które wierzy, zaś inni ludzie nie prześcigali się w ich powstrzymywaniu jeśli nie są w stanie udowodnić, że idee te są niemoralne. Analizując swe marzenia mam przy tym świadomość, że osiągnięcie tego wszystkiego jest nie tylko realne, ale również i proste....
       

#A1. Droga do doskonałości wiedzie przez pokojowe usprawnianie tego co już mamy, a nie przez mordercze rewolucje, wojny, czy zmiany ideologii:
       Podręczniki historii są jak krzywe zwierciadła. W wielu sprawach uczą nas bowiem najniemoralniejszego zamiast najmoralniejszego sposobu realizowania niektórych przedsięwzięć. Przykładowo, jeśli wierzyć podręcznikom historii, jedyny sposób na poprawę systemu społecznego wiedzie poprzez krwawą rewolucję, oraz poprzez zmianę ideologii którą dane społeczeństwo praktykuje. Gdyby owe historyczne przykłady odnieść do naszego codziennego życia, to byłyby one jak twierdzenie trenera sportowego że aby zwiększyć swoją siłę trzeba obedrzeć się ze skóry, albo twierdzenia lekarza że aby się odchudzić trzeba przejść operację zmiany płci. ....

#A2. Co ciągle wymaga usprawnienia na naszej planecie:
       Być może, że zapatrzeni w dobra materialne jakie mamy w sklepach, niektórzy z nas nie widzą już niemal niczego co na Ziemi wymagałoby usprawnienia. Jednak w takim przypadku proponowałbym im zadać sobie pytanie - czy naprawdę czują się oni szczęśliwi w otoczeniu wszystkich owych dóbr. Jeśli zaś odpowiedź będzie NIE, wówczas najwyraźniej wiele wokoł nas ciągle wymaga usprawnienia. Szczerze mówiąc, ja osobiście wierzę, że dosłownie wszystko na Ziemi powinno zostać przebudowane i to na zupełnie odmiennych niż teraz fundamentach.



Część B: Co w naszym życiu społecznym jest nie tak, oraz jak możnaby to zacząć usprawniać:
       

#B1. Jaka powinna być generalna zasada usprawniania życia społecznego:
       Cokolwiek usprawniamy w naszym społeczeństwie, zawsze powinno to być zgodne z generalnymi zasadami filozofii totalizmu.......

#B2. Osobista odpowiedzialność za każde działanie i świecka wiedza o Bogu - klucze dla moralnego (bezkrzywdowego) postępowania ludzi:
       Aby upowszechnić moralne postępowanie wśród ludzi, koniecznym jest ustanowić taki klimat legalno-społeczny, w którym za każde działanie ludzkie będzie osobiście odpowiedzielny jakiś indywidualny człowiek, oraz w którym wszyscy ludzie będą świadomi konsekwencji jakie dla ich działań i decyzji wnosi faktyczne istnienie Boga . Wyjaśniając to innymi słowami, aby wszyscy ludzie podejmowali wyłącznie "moralne" działania, spełnione muszą być aż dwa warunki. Pierwszy z tych warunków stwierdza, że każdy mieszkaniec Ziemi musi być świadomy, iż istnienie Boga może być i już zostało formalnie udowodnione przez naukową teorię nazywaną "Konceptem Dipolarnej Grawitacji" (opisaną poniżej w punkcie #F1). Czyli że wszystko co ktokolwiek z nas czyni, ów Bóg obserwuje w milczeniu oraz potem rozlicza z żelazną konsekwencją za pośrednictwem ustanowionych przez siebie "praw moralnych". Żadne niemoralne działanie nikomu nie uchodzi więc na sucho. Tyle tylko, że ponieważ kary są potem na nas nakładane bez uprzedniego zostania nam zaanonsowane w jakiś krzykliwy sposób, my zwykle nie potrafimy już sobie przypomnieć za co je otrzymaliśmy. A Bóg faktycznie wcale nie zna wybaczenia - tak jak dla powodów politycznych religie nam to wmawiają. Drugim warunkiem podejmowania przez ludzi tylko "moralnych" działań jest, że dla każdego działania wyznaczony musi być pojedynczy człowiek który osobiście odpowiada za wyniki tego działania. Zgodnie bowiem z totalizmem za wyniki działań NIE mogą odpowiadać całe komitety czy zespoły. Natura ludzka jest bowiem taka, że tylko po zainwestowaniu odpowiedzialności (a także zasług, dorobku, splendoru, itp.) w pojedynczego człowieka, ów człowiek osobiście dopilnuje aby działanie to było moralne i aby nikogo nie krzywdziło. Chodzi bowiem o to, aby w życiu nie dopuszczać do sytuacji najdosadniej wyrażonych dwoma chińskimi przysłowiami, mianowicie że "jeśli za łódź odpowiedzialnych jest kilku ludzi lub komitet, wtedy z całą pewnością łódź ta będzie przeciekała", oraz że "jeśli koń należy do kilku właścicieli, wtedy na pewno zdechnie on z głodu". Ponadto, tylko w sytuacji kiedy za każde działanie odpowiedzialny jest pojedynczy człowiek który w przypadku działań niemoralnych później łatwo może zostać odnaleziony i ukarany, człowiek ów będzie zainteresowany w osobistym dopilnowaniu aby działanie to było moralne, a stąd aby nie spowodowało jego ukarania kiedy przyjdzie czas na jego rozliczenie lub zwrot. Podsumowując więc ten drugi totaliztyczny warunek upowszechnienia na Ziemi wyłącznie postępowania moralnego, to nakazuje on aby za wyniki wszelkich działań odpowiedzialni byli pojedynczy ludzie. Komitety oraz zbiorowe decyzje muszą być ograniczone wyłącznie do sytuacji kiedy znaczenie ma mądrość zbiorowa, a więc np. do demokratycznego wyboru przywódców i ludzi którym powierza się odpowiedzialność, do wypracowywania generalnych kierunków i strategii, do sumarycznej oceny wyników, itp. Zgodnie jednak z totalizmem, faktyczne działania musimy nauczyć się organizować w dokładnie taki sam sposób jak je organizuje wojsko czy harcerze. Znaczy samym działaniem oraz ludźmi którzy je realizują muszą kierować indywidualni przywódcy którzy wezmą na siebie odpowiedzialność za wyniki tych działań (a także których indywidualną zasługą będzie każdy sukces owego działania). Z kolei poszczególne składowe owych działań również muszą być przydzielane indywidualnym pod-przywódcom, którzy ponownie przyjmują odpowiedzialność za ich wyniki. Itd., itp.
       Działanie większości dzisiejszych społeczeństw zostało przez jakąś "szatańską siłę" tak złośliwie zaprojektowane, że we wszystkim co czynimy celowo pomijamy następstwa owych dwóch kluczowych czynników, tj. owej świeckiej wiedzy na temat działania Boga, oraz naszej osobistej odpowiedzialności za wszystko co tylko czynimy. Stąd wszystko co obecnie ludzie czynią zwykle dokonywane jest już zupełnie bez uwzględnienia faktu, że ów zapomniany przez nas Bóg ciagle w milczeniu obserwuje dokładnie co jest czynione oraz potem wszystko to pedantycznie rozlicza beż żadnego miłosierdzia czy przebaczania. Jeśli zaś ktoś uwzględnia już Boga, wtedy zwykle dokonuje swoich działań dla całkowicie politycznego jego zrozumienia, w którym nie liczy się z tym jakie zasady i prawa opisują faktyczne działanie tego Boga, a jedynie zważa aby ludzie realizowali polityczne ambicje danej religii. (Owe zaś polityczne ambicje danej religii wymyślają własne prawa i wymagania, które z tym co naprawdę Bóg ustanowił nie mają niemal nic wspólnego.) W podobny sposób dla każdego ludzkiego działania rozmywana obecnie jest osobista odpowiedzialność indywidualnych ludzi za wyniki tego działania. Wszakże obecnie większość decyzji podejmowanych jest przez komitety oraz zgromadzenia, w których odpowiedzialność za ich wyniki nie spoczywa na nikim konkretnym. Z kolei większość działań realizowana jest obecnie przez zespoły wykonawcze i instytucje, w których również odpowiedzialność za wyniki ulega rozmyciu na cały szereg ludzi. W rezultacie tego, zdecydowana większość decyzji i działań jakie w dzisiejszych czasach ludzie podejmują nawet nie stara się być "moralna" w oczach filozofii totalizmu. Z totaliztycznej zaś definicji "niemoralnych" decyzji lub działań wynika, że każda taka decyzja lub działanie którym nikt celowo nie nadał moralnego charakteru musi zaboleć i zaszkodzić jakimś ludziom. Wszakże w totaliźmie "niemoralne" jest to wszystko co jest dla kogoś szkodliwe bowiem odbiera temu komuś jego energię moralną. (Dlatego totalizm przykłada tak dużą uwagę do nauczania metod za pośrednitwem których każde niemoralne działanie jakie krzywdzi ludzi może być łatwo przetransformowane w odpowiadające mu działanie moralne jakie już nikogo nie krzywdzi.)
       Powyższe warto uzupełnić informacją, że Bóg wyłaniający się ze świeckich badań totalizmu jest całkowicie odmienną istotą nadrzędną, od boga którego opisują poszczególne religie. Dlatego faktycznie totalizm nazywa Boga z użyciem innego terminu, mianowicie "wszechświatowy intelekt (UI)". Totaliztyczny Bóg wcale nie jest owym dobrotliwym i nieco już zesklerowaciałym starcem który zapomina lub wybacza ludzkie winy, oraz upiera się aby ludzie nie używali środków koncepcyjnych ani witreo-fertylizacji. Totaliztyczny Bóg nie uznaje przebaczenia, ale też i nie ignoruje on zasług, chociaż swoje kary i nagrody rozdziela on z kilkuletnim opóźnieniem czasowym. W końcu każdemu jednak oddaje dokładnie to na co sobie zasłużył, zgodnie ze staropolskim przysłowiem "Pan Bóg nierychliwy, ale sprawiedliwy". Jest on bardziej podobny do kierowanego miłością komputera jaki dla dobra tych którymi się opiekuje z żelazną konsekwencją egzekwuje realizowanie ustanowionych przez siebie praw od każdego tak samo. Tyle że czas i sposób dania każdemu nagrody lub kary na jaką ktoś sobie zasłużył, dokonuje on w sposób jaki gwarantuje największe z możliwych korzyści zarówno dla otrzymującego, jak i dla wszystkich innych ludzi którzy będą świadomi danego losu. Totaliztyczny Bóg wcale też nie domaga się od nas poświęcania życia na nieustanne oddawanie mu pokłonów, na modlitwy, ani aby go czcić jedynie w określonych miejscach i na określone sposoby. Wysyła on nas na Ziemię do pracy i doskonalenia się, czyli aby każdy z nas świecko zrealizował tu misję dla jakiej urzeczywistnienia został przysłany, a przy okazji aby nauczył się tak wiele jak tylko zdoła. Jedyne czego ów Bóg wymaga od nas naprawdę nieustępliwie, to abyśmy w świecki sposób wypełniali pedantycznie wszystkie ustanowione przez niego "prawa moralne". Nie tylko też że nie powstrzymuje on postępu, ale wręcz domaga się abyśmy świecko i naukowo badali jego prawa, dowodzili jego istnienia, oraz empirycznie sprawdzali jego intencje, zachowania i decyzje. Nie jest więc on ani "Bogiem zadrosnym" ani nie osłania on siebie tajemnicą - tak jak to czynią bogowie poszczególnych religii. Jednocześnie jednak wszystko czyni on w sposób ogromnie dyskretny i dwuznaczny, bez nachalnego przypominania swojej obecności ani narzucania ludziom swojej woli, dając w ten sposób wszystkim szansę na posiadanie własnych poglądów oraz własnej tzw. "wolnej woli". 

[Zofia]

B3. Eliminowanie sekretów i tajemnic - warunkiem poskramiania zła i przestępczości:
       Nie moĹźna nawet sobie wyobrazić ile zła naszej cywilizacji uczyniło wprowadzenie w Ĺźycie ustaw o tzw. prywatności informacji. WszakĹźe stare polskie przysłowie od dawna nas juĹź o tym ostrzega Ĺźe "łapać najłatwiej właśnie w mętnej wodzie". Zgodnie więc z tymi ustawami o prywatności informacji, kaĹźdy przestępca, psychopata, gwałciciel, nałogowiec, roznosiciel śmiercionośnych chorĂłb, itp., jest chroniony przez system legalny i przez obecne prawa ludzkie. Innym, porządnym i prawo respektującym obywatelom odmawia się pozwolenia aby legalnie i oficjalnie mogli poznać przeszłość tych "czarnych owiec" ktĂłrzy potencjalnie im zagraĹźają. W ten sposĂłb wszystkie prawa są na słuĹźbie złoczyńcĂłw, kosztem porządnych ludzi oraz niewinnych przyszłych ofiar owych złoczyńcĂłw. Dlatego kolejnym zaleceniem totalizmu jest Ĺźe prawa o prywatności informacji muszą zostać albo całkowicie obalone albo chociaĹź tak zreformowane, aby kaĹźdy obywatel naszej planety miał prawo do poznawania, powtarzania, upowszechniania, publikowania, itp., kaĹźdej informacji publicznej będącej prawdą na temat kaĹźdego innego obywatela Ziemi. Tylko w ten sposĂłb ludzie będą mogli się dowiedzieć jaki rodzaj niebezpieczeństw grozi im ze strony poszczegĂłlnych innych ludzi z jakimi przychodzi im obcować.
       Podstawowy problem z dotychczasowym prawem prywatności informacji jest, Ĺźe informację publiczną sprytnie przedefiniowuje ono w informację prywatną. Tymczasem jeśli się dobrze zastanowić, istnieje wyraĹşna róşnica pomiędzy "informacją prywatną" oraz "informacją publiczną". WszakĹźe informacja publiczna jest to wszelka ta, ktĂłra dotyczy i dotyka kogokolwiek innego poza daną osobą. Dlatego wszelkie nasze dane personalne (np. nazwisko, data urodzenia, dane naszych rodzicĂłw, nasz wygląd, odciski palcĂłw, itp.), a takĹźe oceny jakie otrzymaliśmy w szkole, zarobki, nieruchomości jakie posiadamy, problemy jakie mieliśmy z prawem, itp., wszystko to faktycznie jest publiczną informacją (a nie prywatną, tak jak sprytnie owa ustawa o prywatności informacji stara nam się wmĂłwić). Natomiast "informacja prywatna" jest to taka ktĂłra dotyczy lub dotyka tylko daną osobę. Przykładowo, jeśli umyjemy sobie zęby w zaciszu swojego domu, tak Ĺźe w Ĺźaden sposĂłb nie dotknie to i nie dotyczy Ĺźadnego innego mieszkańca Ziemi, wĂłczas wszystko na temat tego umycia jest naszą informacją prywatną. Mamy więc prawo aby nigdy na ten temat nie ujawniać nikomu obcemu, chyba Ĺźe my sami zdecydujemy się inaczej. Jednak jeśli te same zęby umyjemy juĹź w miejscu publicznym, albo jeśli powiemy cokolwiek komuś innemu, albo otrzymamy ocenę od swojego nauczyciela, albo popełnimy jakieś przestępstwo, wĂłwczas cała wiedza na te tematy staje się juĹź informacją publiczną i kaĹźdy powinien mieć prawo aby ją poznawać, powtarzać, upowszechniać, publikować, oraz czynić z nią co tylko zechce. Nie jest moralnym ustanawianie praw ktĂłre przedefiniowują informację publiczną na informację prywatną, a potem zabraniają jej upowszechniania. Do jakich bowiem absurdĂłw takie zamienianie informacji publicznej w informację prywatną prowadzi, opisałem to w przykładzie ze strony internetowej o nazwie podmieńcy. PoniewaĹź wskazany tam przykład faktycznie jest juĹź szczytem legalnego absurdu, powtĂłrzę tutaj opis tamtego przypadku. We wtorek, dnia 13 września 2005 roku, o godzinie 22:40, wiadomości z kanału 3 telewizji Nowej Zelandii raportowały o obywatelu nowozelandzkim ktĂłry z powodu skrzyĹźowania się jego linii telefonicznej z jakąś inną linią, przypadkowo usłyszał jak złoczyńcy planowali popełnienie powaĹźnego przestępstwa. Jako szanujący prawo obywatel zaraportował więc owo podsłuchane przestępstwo policji. Jak został z tego powodu nagrodzony za owo zapobiegnięcie przestępstwu? Ano nowozelandzka policja oskarĹźyła właśnie jego o popełnienie przestępstwa, bowiem w udokumentowany sposĂłb złamał on "Privacy Act" (tj. prawo o prywatności informacji) poprzez oficjalne powtĂłrzenie rzekomo "prywatnej" informacji ktĂłrą niechcący podsłuchał. (Niestety, nic mi nie obiło się o uszy, Ĺźe policja uczyniła cokolwiek aby złapać owych złoczyńcĂłw i aby wnieść teĹź oskarĹźenie przeciwko nim.) Wiadomość o przebiegu i wynikach procesu sądzenia albo tego samogo obywatela, lub kogoś o bardzo podobnym oskarĹźeniu (John'a Creally) nadawana była rĂłwnieĹź o godzinie 22:45 w piątek dnia 3 lutego 2006 roku, w widomościach nocnych programu 1 telewizji nowozelandzkiej (w wyniku tego procesu, "winny" zaraportowania podsłuchanej rozmowy przestępcĂłw został jednak "uniewinniony" przez sąd). Aby wszystko to było jeszcze bardziej absurdalne, w czwartek dnia 24 listopada 2005 roku o godzinie 18:30, w wiadomościach wieczornych kanału 1 telewizji nowozelandzkiej nadany został triumfalny raport policji o fakcie, Ĺźe dzięki ukrytemu mikrofonowi umieszczonemu w celi więziennej udało im się nagrać na taśmie przyznanie się 3 przestępcĂłw do popełnienia przestępstwa, oraz następnie skazać owych przestępcĂłw na podstawie owego przyznania się. W dniu 16 grudnia 2005 roku, w godzinach od 18:00 do 19:10 powrĂłcono do sprawy tego podsłuchanego przez policję zeznania w dzienniku telewizyjnym oraz w nastepującym po dzienniku programie "Close Up" na kanale 1 TVNZ. Odgrywano wĂłwczas nawet w telewizji fragmenty nagrania rozmowy owych przestępcĂłw podsłuchane w ich celi. Problem jednak jaki tu się wyłania, to co wĂłwczas stało się z owym prawem prywatności (tj. "Privacy Act")? Czy przypadkowe podsłuchanie prywatnej rozmowy o przestępstwie dokonywanej przez telefon łamie owo prawo, zaś celowe podsłuchanie prywatnej rozmowy w celi więziennej wcale go nie łamie. A moĹźe w świetle owego prawa prywatności wszyscy są rĂłwni - poza policją ktĂłra moĹźe je łamać bez Ĺźadnych następstw legalnych? Moje dotychczasowe doświadczenie w sprawach moralności mi podpowiada, Ĺźe jeśli wokół jakiegoś prawa narastają tego rodzaju paradoksy i absurdy, wĂłwczas jest to oznaką Ĺźe prawo to "niemoralność stara się promować jako legalność". To zaś oznacza, Ĺźe prawo to jest sprzeczne z prawami moralnymi i z przebiegiem pola moralnego - czyli z intencją Boga. Jako zaś takie powinno ono natychmiast zostać uniewaĹźnione.
       Muszę się tu przyznać, Ĺźe czytając gazety czasami doznaję szoku na widok owej ogromnej liczby przestępstw, nieszczęść, krzywd, oszustw, oraz złamań czyjegoś Ĺźycia, ktĂłrych moĹźnaby łatwo uniknąć gdyby ludzie mieli prawo poznać publiczną prawdę na temat innych ludzi jacy ich otaczają. Przykładowo, były gwałciciel gwałci gdzieś ponownie uczennice szkoły ktĂłra go zatrudniła, tylko poniewaĹź nikt nie miał prawa poznać jego zboczonej historii. Albo gwałciciel dzieci wynajmuje sobie mieszkanie naprzeciwko szkoły aby mĂłc łatwiej wybrać przyszłe ofiary. Albo ktoś pada ofiarą przestępstwa bo urzędy zataiły przestępczą historię jakiegoś kryminalisty - tak jak to opisano w artykule "Secrecy upsets victim of abuse", ktĂłry ukazał się w nowolelandzkiej gazecie "The Dominion Post", wydanie ze Środy (Wednesday), December 28, 2005, strona A2. W imię czegoĹź u licha ludzie tolerują tak pomylone prawo, ktĂłre wszystkie przywileje nadaje przestępcom, jednak Ĺźadnych przywilejĂłw nie przyznaje porządnym ludziom ani ofiarom owych przestępcĂłw. Prawo do poznania publicznej prawdy jest jednym z najbardziej fundamentalnych praw ludzkich i nie powinniśmy tolerować sytuacji kiedy je brutalnie odebrano całej rzeszy porządnych ludzi tylko po to aby podmilić się kilku przestępcom i zboczeńcom. Osobiście gwarantuję tutaj kaĹźdemu, Ĺźe jeśli totalizm stanie się kiedyś siłą polityczną preferowaną przez narĂłd, wĂłwczas nie będzie tolerował Ĺźadnych sekretĂłw ani tajnych akt personalnych. Pod totalizmem kaĹźdy będzie mĂłgł poznać kaĹźdą PUBLICZNĄ prawdę na temat kaĹźdego współobywatela, lub na temat kaĹźdego przedsiębiorstwa, poprzez zwykłe wejście na internetową stronę z rządowymi aktami danej osoby czy danego przedsiębiorstwa. Jeśli zaś dana osoba (czy przedsiębiorstwo) coś przeskrobie lub zadziała niemoralnie i zostanie za to oficjalnie ukarana, w owych rządowych aktach publicznych będzie to wyraĹşnie napisane, tak Ĺźe kaĹźdy inny współobywatel (czy przedsiębiorstwo) będzie mĂłgł sobie to podczytać oraz podejmować swe dalsze decyzje z pełną wiedzą z kim ma do czynienia.
       Jednym z problemĂłw dzisiejszej sytuacji na świecie jest, Ĺźe w podobny sposĂłb jak owo prawo o prywatności informacji, obecnie coraz częściej naduĹźywane i wypaczane są najróşniejsze inne prawa. Najlepszym ich przykładem jest prawo copyright. Początkowo prawo copyright zostało wymyślone i wprowadzone w Ĺźycie wyłącznie aby zabezpieczać finansowe interesy właścicieli danych dĂłbr intelektualnych. Jednak ostatnio przestało ono juĹź słuĹźyć temu celowi. Stało się bowiem głównie narzędziem utajniania i zamykania dostępu do informacji ktĂłra dla kogoś jest niewygodna. Ono rĂłwnieĹź wymaga więc totaliztycznego udoskonalenia. Dlatego totalizm zaleca, Ĺźe udoskonalone powinno rĂłwnieĹź być prawo copyright, tak aby jego moc ograniczona została wyłącznie do sytuacji gdy ktoś czerpie zyski z danego intelektualnego dobra. Jeśli zaś ktoś uĹźywa danego dobra w jakimkolwiek innym celu niĹź generowanie zysku, a więc przykładowo dla zdemaskowania czyjejś niemoralnej działalności, dla dostarczenia jakiegokolwiek materiału dowodowego, dla badań, analiz, edukacji, popularyzacji, szerzenia wiedzy i świadomości, itp., wĂłwczas prawo copyright musi przestać obowiązywać i w jakikolwiek sposĂłb ograniczać uĹźywającego dany dorobek intelektualny.
       Kolejnym przykładem gdzie nakazy utajniania zdecydowanie działają przeciwko interesom ludzkości jako całości jest medycyna. Przykładowo, w Nowej Zelandii prawo wymaga od lekarzy aby przez kilkadziesiąt lat utrzymywali akta kaĹźdego ze swoich pacjentĂłw. Jednocześnie jednak te same prawa nakładają tak duĹźo niepraktycznych wymogĂłw i warunkĂłw na ewentualne uĹźycie owych akt dla celĂłw badań, dla oceny leczenia, czy dla celĂłw statystycznych, Ĺźe staje się fizycznie niemoĹźliwym jakiekolwiek z nich korzystanie. W rezultacie w Nowej Zelandii niemal nie wykonuje się badań medycznych korzystających z akt pacjentĂłw, bowiem nikt nie ma energii ani zasobĂłw aby przełamać nakazy sekretności jakie na akta te są nakładane. Jeśli zaś ktoś zdecyduje się sprĂłbować takich badań, zwykle właśnie z powodĂłw owej sekretności zmuszony jest je ograniczyć tylko do jednego szpitala czy tylko do jednej kliniki. A pomyśleć, Ĺźe w Ĺźyciu jakoby powinna być stosowana zasada, Ĺźe "dobro ogółu przewaĹźa nad dobrem jednostki". WszakĹźe legalny wymĂłg utajniania akt medycznych nawet przed badaczami jest jawnym złamaniem tej zasady.
       Dzisiejsze sądy takĹźe nadgorliwie uĹźywają swojej mocy aby utajniać sprawy o jakich ich zdaniem społeczeństwo nie powinno się dowiedzieć. Przykładowo, coraz częściej zakazują one publikowania nazwisk oskarĹźanych - szczegĂłlnie jeśli ci oskarĹźeni są sławni (chociaĹź przed prawem jakoby "wszyscy nają być rĂłwni"). Sądy nie pozwalają takĹźe aby istotne informacje na temat popełnianych przestępstw zostawały podawane do publicznej wiadomości. Większość sądĂłw nie wpuszcza teĹź ani dziennikarzy, ani fotografĂłw na sale sądowe - co jest jednym ze skuteczniejszych sposobĂłw utajniania i blokowania upowszechnienia się prawdy.
       Warto tutaj teĹź przypomnieć, Ĺźe niezaleĹźnie od praw promujących sekretność, ludzkość od najdawniejszych czasĂłw toleruje takĹźe najróşniejsze tzw. "sekretne stowarzyszenia". Ich najlepszym przykładem są masoni. Główna idea tych stowarzyszeń posiada taką wymowę jakby stwierdzała coś w rodzaju: "Członkowie naszego sekretnego stowarzyszenia są lepsi od reszty ludzkości. Dlatego główną uwagę, poparcie i pomoc koncentruj na członkach naszego sekretnego stowarzyszenia. Ich interes miej teĹź głównie na uwadze." Nie powinno więc nikogo dziwić, Ĺźe to właśnie owe sekretne stowarzyszenia obciążane są za wiele krzywd i niesprawiedliwości popełnianych na naszej planecie. WszakĹźe jeśli dobrze się zastanowić, główna idea tych sekretnych stowarzyszeń jest bardzo podobna jak ideologia rasizmu. Rasizm jest uprzedzony do ludzi odmiennych ras, natomiast sekretne stowarzyszenia posiadają wbudowane w siebie uprzedzenia w stosunku do wszystkich innych ludzi - poza ich członkami. Zdaniem totalizmu sekretne stowarzyszenia faktycznie nie powinny mieć prawa istnieć na Ziemi. Od dawna teĹź powinny one być zadeklarowane jako organizacje działające na szkodę ludzkości i zwalczane. Co mnie najbardziej dziwi i brzmi dla mnie niemal jak sarkastyczny dowcip, to Ĺźe praktycznie jedynym politykiem ktĂłry efektywnie zwalczał owe sekretne stowarzyszenia był Hitler. Reszta politykĂłw celowo ignoruje ten problem. Czyli milcząco aprobuje ona istnienie sekretnych stowarzyszeń oraz aprobuje pogłębiania przez te stowarzyszenia sekretności w stosunkach pomiędzy ludĹşmi.
* * *
       Sprawa sekretności jest jasna i prosta jak sprawa moralności. Wszyscy ci co upowszechniają moralność, dobro, prawdę, postęp, itp., nie mają nic do ukrycia. Nie tylko więc Ĺźe nie potrzebują utrzymywać sekretĂłw, ale wręcz sekretność jest ich wrogiem, oraz wrogiem dobra ktĂłre oni czynią. Jednak wszyscy ci co postępują niemoralnie, krzywdząco, co kłamią, co przeszkadzają innym, itp., mają wiele do ukrycia przed bliĹşnimi. Stąd sekrety i trzymanie spraw w tajemnicy są im potrzebne do owych mrocznych poczynań. Dlatego właśnie wszelka sekretność jest cechą identyfikującą zło, szkodliwość i niecne zamiary. Dlatego teĹź wszystko co np. UFOnauci czynią na Ziemi, zawsze posiada nałoĹźone na siebie liczne sekrety. Dzięki sekretom, oraz prawom i politykom ktĂłrzy je promują, świat wokół nas zaczyna się stawać coraz mroczniejszy i coraz bardziej niemoralny. Korzystają na tym tylko najróşniejsze męty społeczne, zaś tracą porządni ludzie. Jak widać, szatańska siła w ktĂłrej mocy Ziemia aktualnie się znajduje, właśnie za pomocą owej sekretności coraz bezczelniej promuje niemoralność i bezprawie, zaś coraz zacieklej prześladuje moralność, porządek i sprawiedliwość.

#

[Zofia]

   Ci z czytelnikĂłw ktĂłrzy poznali trochę zasady programowania komputerĂłw, pamiętają zapewne Ĺźe istnieją juĹź dwa odmienne podejścia do sporządzania programĂłw. Jedno jest bardzo stare. Ukształtowało się bowiem spontanicznie zaraz po wynalezieniu komputerĂłw. Nazywa się ono podejściem "proceduralnym" (po angielsku "procedural programming - PP"). Polega ono, między innymi, na tym Ĺźe dla kaĹźdego problemu sporządza się nowy program od samego początku. W ten sposĂłb dawniej kaĹźdy problem posiadał własny program wykonany zupełnie odrębnie. Z kolei na świecie liczba programistĂłw musiała raptownie rosnąć, aby nadążać za owym nie kończącym się sporządzaniem tysięcy odmiennych programĂłw. Prawnicy na Ziemi działają właśnie zgodnie z owym starym podejściem proceduralnym (PP). KaĹźda odrębna sprawa jak dotychczas regulowana jest przez nich odrębnym prawem. W rezultacie na świecie namnoĹźylo się tyle odmiennych praw, Ĺźe nikt nad nimi juĹź nie panuje - włączając w to samych owych prawnikĂłw ktĂłrzy tak zawzięcie prawa owe produkują. Prawa te są teĹź juĹź aĹź tak zawikłane, Ĺźe kiedykowiek jakiś rząd tak zechce, z ich pomocą jest w stanie teraz ukarać praktycznie kaĹźdego mieszkańca Ziemi za dosłownie wszystko co tylko ktoś by nie uczynił.
       W międzyczasie naukowcy komputerowi specjalizujący się w tzw. "software engineering" (tj. w dyscyplinie w ktĂłrej m.in. ja byłem kiedyś profesorem uniwersyteckim) dokonali ogromnego przełomu w podejściu do zasady sporządzania programĂłw. Opracowali oni bowiem coś, co po angielsku nazywa się "Object-Oriented Programming - OOP" (tj. podejściem "zorientowanym objektowo"). Ja w tym miejscu muszę się pochwalić, Ĺźe osobiście byłem jednym z tych naukowcĂłw ktĂłrzy od samego początku uczestniczyli w formowaniu owego OOP. Przykładowo, juĹź w dniach 21 i 22 lipca 1979 roku prezentowałem na konferencji naukowej w Rydzynie pod Lesznem swĂłj referat zatytułowany "System obliczeń inĹźynierskich przykładem oprogramowania o zwiększonej efektywności pracy", ktĂłry proponował rodzaj nowego języka programowania dla obliczeń inĹźynierskich. Aczkolwiek w owym czasie nie zdawałem sobie z tego sprawy, Ăłw system jaki wĂłwczas zaproponowałem posiadał większość atrybutĂłw dzisiejszych systemĂłw OOP (a było to w 1979 roku - kiedy na świecie niemal nikt jeszcze nie wiedział o OOP). Otóş zgodnie z tym najnowszym podejściem OOP, nowe programy sporządza się tylko raz dla zupełnie nowej tzw. "klasy obiektĂłw". Potem zaś, uĹźywając jedynie zasad tzw. "inheritancji" i "polimorfizmu" (po angielsku "inheritance" and "polymorphism") bardzo prosto i szybko modyfikuje się te programy dla wszelkich podobnych klas obiektĂłw. Obecnie totalizm proponuje aby dokładnie takie samo podejście OOP zastosować i do ludzkich praw. W takim przypadku wszystkie prawa pozakryminalne, ktĂłre precyzyjnie opisują działanie całego państwa, da się zredukować do objętości typowego kodeksu drogowego. KaĹźdy więc mieszkaniec danego państwa bez trudu będzie mĂłgł je wszystkie poznać. Wcale teĹź wĂłwczas nie będzie trzeba aĹź tylu prawnikĂłw co obecnie. WszakĹźe prawa te będą aĹź tak proste, Ĺźe niemal nikt nie będzie musiał uĹźywać prawnikĂłw aby je zrozumieć i właściwie zastosować w Ĺźyciu. Czyli po zastosowaniu owego OOP podejścia, prawa przestałyby nas zaduszać jak wąż boa, ani uprzykszać nam Ĺźycia. Byłyby teĹź na tyle łatwe do poznania, Ĺźe kaĹźdy mĂłgłby je zgłębić w całej ich rozciągłości. Oczywiście, takie ich usprawnienie wymagałoby włoĹźenia nieco więcej wysiłku do układania nowych praw - wszakĹźe w OOP problem zanim zostanie zaprogramowany musi zostać przeformułowany - tak aby spełnił on cały szereg warunkĂłw. Niemniej nie zaszkodzi prawnikom jeśli w swoją pracę nauczą się wkładać nieco myślenia zamiast jedynie bezrozumnych słów. Zresztą przykłady totaliztycznych "OO praw" (tj. "praw zorientowanych objektowo") jakie przytaczam poniĹźej, a takĹźe przytaczam na odrębnej stronie w formie projektu statutu partii totalizmu, ujawniają Ĺźe owo przeformułowanie problemĂłw jest relatywnie proste do zrealizowania i niemal kaĹźdy (włączając w to prawnikĂłw) jest je w stanie prosto dokonywać.
       Owo podejście OOP do usprawnienia praw ludzkich, totalizm proponuje uĹźyć jako jeden z całego szeregu ofert dla ludzkości, ktĂłre ewentualne uformowanie politycznej partii totalizmu jest w stanie zaoferować społeczeństwu. Oferty te generalnie stwierdzają co następuje: "jesli narĂłd popierał będzie polityczny ruch totalizmu, ruch ten w zamian wyeliminuje z codziennego Ĺźycia tego narodu wszystko co w dzisiejszych czasach nas zadręcza oraz uniemoĹźliwia nam prowadzenie moralnego, szczęśliwego, pokojowego, dostatniego i spełnionego Ĺźycia". Niniejsza strona ukazuje wszakĹźe jak wszystko to co uprzyksza i niszczy nasze Ĺźycie społeczne moĹźe zostać wyeliminowane. Ilustruje teĹź nam ona, jak moralne, szczęśliwe, dostatnie, pokojowe i zadośćuczyniające Ĺźycie na Ziemi wĂłwczas się stanie. W dalszej części tego punktu, zilustrowana zostanie zasada na jakiej totalizm proponuje zreformować pozakryminalne prawa w oparciu o owo OOP podjeście. Proszę odnotować, Ĺźe szystko co istnieje w danym państwie zaklasyfikowane wĂłwczas byłoby do jedynie dwĂłch zasadniczych klas, mianowicie do "klasy konsumentĂłw" (czyli ludzi), oraz do "klasy producentĂłw" (czyli przedsiębiorstw). Po takim przekwalifikowaniu opracowane byłoby tylko jedno ogĂłlne prawo ktĂłre regulowałoby wszystkich "konsumentow" (czyli wszystkich ludzi), oraz jeszcze jedno ogĂłlne prawo ktĂłre regulowaloby wszystkich "producentĂłw" (czyli wszystkie przedsiębiorstwa). Ewentualne zaś wyjątki regulowane byłyby właśnie "inheritacją" i/lub "polimorfizmem". Przeanalizujmy więc teraz razem, zaczynając od samego początku i wyjaśniając krok po kroku, jak to zostałoby praktycznie dokonane, oraz jakie byłyby zalety takiej historycznej reformy praw:
* * *
       Dzisiejsze prawa są jak rodzaj węża dusiciela ktĂłry stopniowo oplata nasze społeczeństwo i je zadusza. Dlatego totalizm stwierdza, Ĺźe najprostrzym sposobem na wydatne ułatwienie Ĺźycia oraz na poprawę dobrobytu, jest drastyczne uproszczenie owych praw i przepisĂłw. Faktycznie teĹź totalizm wskazuje łatwy sposĂłb na tak znaczne uproszczenie wszelkich przepisĂłw i praw, Ĺźe prawa precyzjnie rządzące funkcjonowaniem całego kraju dałoby się wyrazić w objętości mniejszej od typowego kodeksu drogowego. Ciągle jednak będą one w stanie precyzyjnie uregulować całe pozakryminalne Ĺźycie danego kraju. Z kolei przy tak znacznym uproszczeniu przepisĂłw, największa zmora naszych czasĂłw zostanie usunięta. WszakĹźe znikną wĂłwczas urzędasy, ktĂłrzy psują sporą część naszego szczęścia, oraz zjadają znaczny procent dobrobytu społeczeństwa. Przestaną być juĹź potrzebne dzisiejsze sejmy i parlamenty, ktĂłre zasypują społeczeństwa całym oceanem coraz bardziej nieĹźyciowych praw. To zaś spowoduje, Ĺźe sejmy przestaną w końcu marnować na tą nadprodukcję praw zjadaną przez nie proporcję budĹźetu państwa, ktĂłry będzie wtedy mĂłgł być skierowany na bardziej moralne cele. Nie będą wĂłwczas niemal wogĂłle potrzebni prawnicy. WszakĹźe takie prawa o rozmiarach typowego kodeksu drogowego kaĹźdy będzie w stanie poznać w całości i sam stosować poprawnie gdzie potrzeba. Nie będzie teĹź juĹź potrzeby na całe to zatrzęsienie najróşniejszych rad, komisji, urzędĂłw, oraz instytucji, ktĂłre obecnie nie czynią nic innego tylko generują coraz bardziej zawiłe przepisy oraz potem gnębią nimi ludzi.
       Totaliztyczna receptura na drastyczne skrĂłcenie i usprawnienie praw i przepisĂłw jest bardzo prosta. Stwierdza ona, Ĺźe w prawach konieczne jest oddzielenie funkcji konsumentĂłw od funkcji producentĂłw. Kluczem zaś do obu tych funkcji jest "prawo do sprzedaĹźy". Klasa konsumentĂłw według totalizmu obejmowałaby wszystkich tych ktĂłrym nie tylko wcale nie jest potrzebne prawo do sprzedaĹźy, ale ktĂłrych prawo do sprzedaĹźy tak bardzo komplikuje dzisiejszy system legalny. Do klasy tej należą przykładowo wszyscy obywatele danego kraju, czyli wszyscy ludzie. (Należą teĹź do niej wszelkie organizacje bezdochodowe, np. harcerze.) Wszelkie funkcje konsumentĂłw sprowadzają się jedynie do znalezienia jednego ĹşrĂłdła zarobku, oraz następnego zakupywania lub wynajmowania za ten zarobek dĂłbr jakie zechcą sobie skonsumować. Totalizm przy tym proponuje, Ĺźe z uwagi na ograniczoną ilość pieniędzy znajdujących się w obiegu, ktĂłra to ilość nigdy nie wystarczy aby do końca zaspokoić łakomstwo kaĹźdego, zarobek finansowy wolno byłoby konsumentom pozyskiwać tylko z jednego ĹşrĂłdła. ĹšrĂłdłem tym zaś byłoby albo zarobkowe zatrudnienie się u jakiegoś producenta, albo czerpanie dywident z posiadanego przedsiębiorstwa (ale tylko z jednego, nawet jeśli dany konsument posiadał będzie ich kilka), albo teĹź pobieranie jakiejś formy finansowego wsparcia od państwa (np. renty, emerytury, stypendium, zasiłku dla bezrobotnych, itp.). Po zakupieniu dĂłbr, oraz po ich skonsumowaniu, konsumenci oddawaliby za darmo najróşniejszym przedsiębiorstwom wszelkie "odpadki" jakie by pozostały im po konsumpcji. PoniewaĹź konsumenci nie mieliby prawa do sprzedaĹźy, owe "odpadki", czyli wszystko to co pozostałoby po ich konsumpcji, oddawaliby oni za darmo do odpowiednich przedsiębiorstw, np. do zbiornic złomu, śmieciarzy, itp. Konsumenci wogĂłle nie płaciliby podatkĂłw. WszakĹźe im samym nie wolno byłoby nic sprzedawać. Za to mieliby prawo do posiadania na własność jednego prywatnego przedsiębiorstwa, ktĂłre z kolei miałoby prawo posiadania dowolnej liczby innych przedsiębiorstw. (Czyli kaĹźdy konsument miałby prawo do stania się właścicielem nieskończenie duĹźej liczby przedsiębiorstw zorganizowanych w hierarchiczną strukturę.) Z kolei kaĹźde z owych przedsiębiorstw płaciłoby juĹź podatki, miałoby więc prawo do sprzedawania dla swoich właścicieli wszystkiego co tylko ci właściciele by im zlecili. Z uwagi na tak proste funkcjonowanie konsumentĂłw, ich wszystkich, a takĹźe wszelkie ich działania, byłoby w stanie całkowicie opisać prawo lub przepisy o długości zaledwie kilku stron.
       Całkowicie odmienna od klasy konsumentĂłw jest klasa producentĂłw. Producenci to wszelkie przedsiębiorstwa istniejące w danym kraju, bez względu na to co by nie produkowały. PoniewaĹź w totaliĹşmie wszyscy producenci (tj. wszelkie przedsiębiorstwa) w świetle prawa byliby tacy sami, stąd istniałoby w kraju tylko jedno prawo ktĂłre opisywałoby ich wszystkich. Jeśli zaś faktycznie pojawiłaby się potrzeba specjalnego wyróşnienia jakiegoś producenta, wĂłwczas do prawa opisującego wszystkich producentĂłw wystarczyłoby odnieść zasady inherytancji lub/i polimorfizmu (tj. "inheritance" and "polymorphism") opisywane dzisiejszymi naukami komputerowymi dla tzw. "programowania zorientowanego objektowo" ("Object-Oriented Programming"). Dzięki objęciu wszystkich producentĂłw jedym i tym samym prawem, prawo to mogłoby teĹź być bardzo proste. Mianowicie, kaĹźdy producent (tj. kaĹźde przedsiębiorstwo) musiałby mieć swego właściciela. Jego właścicielem mogłaby być albo pojedyncza osoba, albo spółka czy udziałowcy, albo inne przedsiębiorstwo, albo teĹź państwo. Właściciel definiowałby statut tego przedsiębiorstwa, czyli dokument ktĂłry by opisywał jak ono działa, co czyni, jaka jest jego organizacja, co ma czynić z wypracowanym zyskiem, ile wynosi zarobek dyrektora, itp. Właściciel mĂłgłby teĹź podarować komuś swoje przedsiębiorstwo, albo je zupełnie rozwiązać (zlikwidować), albo teĹź ogłosić zbankrutowanym. (Odnotuj, Ĺźe właściciele ktĂłrych przedsiębiorstwa zbankrutowały, traciliby prawo do załoĹźenia sobie lub zakupu nowego przedsiębiorstwa przez okres czasu zaleĹźny od wielkości zadłuĹźenia w chwili bankructwa.) Jeśli właścicielem jakichś przedsiębiorstw byłoby inne przedsiębiorstwo, wtedy właściciel ten miałby prawo do sprzedania wszystkich przedsiębiorstw w swoim posiadaniu. Jeśli jednak właściciel ten byłby tylko "konsumentem", wĂłwczas nie mĂłgłby samemu sprzedać swego przedsiębiorstwa - wszakĹźe konsumenci nie posiadaliby prawa do sprzedaĹźy. Niemniej jego własne, lub inne przedsiębiorstwo mogłoby wtedy je sprzedać w jego imieniu. Właściciel decydowałby takĹźe co czynić z zyskiem przedsiębiorstwa - czy naleĹźy go komuś wypłacać w formie dywident, akumulować na specjalnym koncie, czy teĹź dawać w podarunku wskazanemu przedsiębiorstwu. Ponadto, właściciel zawsze by wynajmował oraz zawsze zwalniał dyrektora przedsiębiorstwa. Oczywiście, jeśli właściciel będzie prywatną osobą i tak zachce, na dyrektora będzie mĂłgł wynając siebie samego, swoją Ĺźonę, pełnoletniego syna, cĂłrkę, itp. Dyrektor byłby odpowiedzialny za wszelkie aspekty działania danego przedsiębiorstwa. Wynajmowałby więc personel, definiował ich zarobki, byłby pracodawcą wszelkich zatrudnionych w tym przedsiębiorstwie ludzi (poza sobą samym - bowiem zatrudnienia dyrektora zawsze dokonywałby właściciel danego przedsiębiorstwa), reprezentował by to przedsiębiorstwo legalnie, dopilnowywał produkcji, itd., itp. KaĹźde przedsiębiorstwo musiałoby zatrudniać co najmniej właśnie swego dyrektora jaki by za nie odpowiadał. Dopiero Ăłw dyrektor by decydował czy potrzebni mu są dalsi pracownicy, ile ich by było, jakie zarobki otrzymają, jakie obowiązki i odpowiedzialność na nich delegować, itp. W swoich działaniach dyrektor byłby odpowiedzialny tylko przed właścicielem tego przedsiębiorstwa, oraz przed prawem obowiązującym w danym kraju. KaĹźde przedsiębiorstwo miałoby prawo do dokonywania dowolnej działalności ekonomicznej. Mogłoby więc m.in. sprzedawać posiadane lub wytwarzane przez siebie dobra, usługi, oraz przedsiębiorstwa. Musiałoby ono jednak płacić podatki do państwa. Funkcjonowanie wszystkich przedsiębiorstw istniejących w danym państwie opisane byłoby jednym prawem obowiązującym je wszystkie. WszakĹźe po oddzieleniu konsumentĂłw od producentĂłw, wszelkie istniejące przedsiębiorstwa działałyby na dokładnie takich samych zasadach.
       Funkcjonalne i legalne oddzielenie konsumentĂłw od producentĂłw - tak jak je opisano powyĹźej, jedynie by dopomogło funkcjonowaniu ludzi. Wcale teĹź by nie działało na ich niekorzyść ani nie ograniczało ich w Ĺźaden sposĂłb. Przykładowo, tak samo jak obecnie, wĂłwczas takĹźe kaĹźdy konsument mĂłgłby sobie zakupić wszystko to na co byłoby go stać, a takĹźe sprzedać wszystko co tylko zechciałby. Tyle tylko, Ĺźe aby ujednolicić i uprościć przepisy i prawa na temat sprzedaĹźy, konsument nie mĂłgłby tego sprzedać osobiście, a musiałby najpierw podarować to (za darmo) jednemu ze swoich lub cudzych przedsiębiorstw, ktĂłre by to sprzedało w jego imieniu. Jednak ogromną korzyścią takiej niewielkiej reorganizacji sprzedaĹźy, byłoby Ĺźe wszelkie przepisy i prawa uległyby wĂłwczas drastycznej redukcji. Potrzebne wszakĹźe byłoby tylko jedno prawo ktĂłre by opisało działanie i funkcje przedsiębiorstw, zaś owo jedno prawo regulowałoby wszystkich producentĂłw istniejących w danym kraju. Czyli dziesiątki tysięcy dzisiejszych praw byłyby wĂłwczas zastąpione przez tylko jedno prawo. Warto przy tym odnotować, Ĺźe owo pokomplikowanie dzisiejszych praw wynika właśnie z braku proponowanego przez totalizm oddzielenia konsumentĂłw od producentĂłw. Jeśli bowiem połączy się ze sobą te dwie kategorie, świat zostaje zapełniony ogromnie skomplikowanym systemem najróşniejszych konfiguracji konsumentĂłw i producentĂłw. Dla kaĹźdej zaś z tych konfiguracji konieczne są odrębne przepisy i prawa. Przykładowo, tylko w obrębie kategorii rencistĂłw czy emerytĂłw daje się wtedy wyróşnić dziesiątki odrębnych podkategorii. Dla regulowania zaś kaĹźdej z nich konieczne są obecnie zupełnie inne prawa. I tak, istnieć muszą renciści czy emeryci ktĂłrzy nic nie posiadają, a stąd nic nie sprzedają. Istnieć muszą takĹźe renciści i emeryci, ktĂłrzy posiadają jakąś nieruchomość, a więc ktĂłrzy "sprzedają" jakąś usługę przynoszącą im dochĂłd. Następni posiadali będą fundusze w banku, "wynajmują" oni więc bankom te fundusze. Potem istnieć będą teĹź tacy co mają jakieś produkty do sprzedawania, np. produkty z własnego gospodarstwa czy fabryczki. Tych teĹź muszą regulować odrębne prawa. Do tego dodają się prawa regulujące emerytury i renty płacone z odrębnej puli, w odmiennych wysokościach, itd., itp. Tylko więc dla rencistĂłw i emerytĂłw w poza-totaliztycznym (starym) systemie praw musiała istnieć ogromna liczba praw i przepisĂłw, w ktĂłrej zapewne nawet najlepsi prawnicy przestali się juĹź całkowicie orientować. Tymczasem w totaliztycznych prawach, pod względem legalnym wszyscy oni byliby traktowani dokładnie tak samo jak dowolni inni konsumenci. TakĹźe klasa producentĂłw byłaby wĂłwczas traktowana przez totaliztyczne prawa w dokładnie taki sam sposĂłb, znaczy kaĹźdy z nich byłby taktowany tak samo jak wszyscy inni producenci.

[Zofia]

 Â  Zaproponowane przez totalizm uproszczenie prawa, ogromnie uprościłoby takĹźe rządzenie krajem. Faktycznie to całym totaliztycznym państwem byłby w stanie zarządzać rząd podobnie mały jak rząd Szwajcarii (jest wszakĹźe niemal pewnym, Ĺźe zasobność Szwajcarii wynika właśnie z jej rządu). Przykładowo, rząd takiego totaliztycznego państwa mĂłgłby być złoĹźony z tylko jednego prezydenta oraz np. siedmiu ministrĂłw demokratycznie wybieranych przez cały narĂłd co pięć lat. (Dodatkowo taki rząd musiałby teĹź posiadać trzech elektorĂłw. Elektorzy ci co kaĹźde 5 lat organizowaliby demokratyczne wybory rządĂłw kolejnych kadencji. Sprawdzaliby teĹź czy członkowie rządu nie łamią konstytucji poprzez np. niemoralne postępowanie czy przez naduĹźywanie władzy. Elektorami tymi jednak byliby prezydenci z poprzednich trzech "ukończonych" kadencji rządu, nie trzebaby więc juĹź ich oddzielnie wybierać.) Totaliztyczne państwo pozbawione więc byłoby owej "ciężkiej głowy" odĹźywianej przez wychudzone ciało narodu, czyli owej masy mocnych w gębach politykĂłw z dzisiejszych rządĂłw, ktĂłrych jedyna umiejetność często polega na zasiewaniu zamieszania oraz na unikaniu brania odpowiedzialności za to co czynią. KaĹźdy z owych 8+3 członkĂłw totalitycznego rządu byłby teĹź legalnym właścicielem (ale tylko na czas sprawowanej kadencji) kilku przedsiębiorstw rządowych ktĂłre dopomagałyby mu w rządzeniu. Przykładowo, minister ekonomii byłby właścicielem m.in. przedsiębiorstwa podatkowego oraz przedsiębiorstwa rejestracji przedsiębiorstw, zaś minister spraw zagranicznych byłby właścicielem przedsiębiorstwa paszportowego oraz przedsiębiorstwa zarządzania ambasad. Rząd rządziłby więc krajem poprzez dyrektorĂłw owych przedsiębiorstw. Nie byłoby juĹź potrzeby na dzisiejsze urzędy ani na urzędnikĂłw, a takĹźe na całą ową masę praw regulujących działanie urzędĂłw i urzędnikĂłw państwowych. WszakĹźe przedsiębiorstwa za pomocą ktĂłrych państwo by było rządzone, regulowane byłyby dokładnie tymi samymi prawami, jak wszelkie inne przedsiębiorstwa danego kraju. Z kolei bez urzędĂłw i urzędnikĂłw nie byłoby kolejek, problemĂłw, zawiedzionych obywateli, krzywdy, niesprawiedliwości, itp. Opisane tutaj totaliztyczne uproszenie praw spowodowałoby lawinowe uproszczenie wszystkiego, przywrĂłcenie ludziom kontroli nad tym co się dzieje, oraz nadanie klarowności i przejrzystości wszelkim sprawom danego kraju.
 Â      Zaproponowane powyĹźej oddzielnie konsumentĂłw od producentĂłw, oraz ścisłe ich zdefiniowanie w postaci ogĂłlnych "klas", wprowadziłoby teĹź całą masę pozaprawniczych korzyści do praktycznie kaĹźdej dziedziny Ĺźycia. Przykładowo w ekonomii ograniczałoby ono zamraĹźanie kapitału przez oszczędzających konsumentĂłw. OĹźywiłoby teĹź rynek i gospodarkę owymi tysiącami nowych producentĂłw. WszakĹźe państwo dopomagałoby wtedy kaĹźdemu konsumentowi w załoĹźeniu i zarejstrowaniu i zastartowaniu własnego przedsiębiorstwa. Po tym zaś jak owa strona formalna formowania przedsiębiorstw zostałaby zrealizowana, rzesze nowych właścicieli łatwo juĹź byliby w stanie intensyfikować rynek swą wysoce konkurencyjną produkcją i usługami. W Ĺźyciu społecznym eliminowałoby to obecne ĹşrĂłdła niesprawiedliwości, oraz pomniejszałoby wyzysk człowieka przez człowieka. W walce z przestępczością usuwałoby ono większość dzisiejszych ĹşrĂłdeł przestępstw gospodarczych. WszakĹźe klarowałoby kto jest odpowiedzialny za co, eliminowałoby większość dzisiejszych moĹźliwości i sposobĂłw przekierowywania poza-prywatnych funduszy do prywatnych kieszeni, zaś np. w przypadku czyjegoś bankructwa pozwalałoby faktycznie odpowiedzialnych zmusić do spłacenia długĂłw oraz pozbawić ich na wymagany czas prawa do posiadania innych przedsiębiorstw. W zakresie moralności eliminowałoby to duĹźe grupy ludzkie ktĂłre obecnie Ĺźyją z uprzykszania Ĺźycia innych ludzi. Itd., itp.
* * *
 Â      Oczywiście, totalizm jest w stanie dokonać nie tylko opisanej powyĹźej redukcji i uproszczenia praw gospodarczych. Wypracował on bowiem rĂłwnieĹź znacznie moralniejsze od obecnych zasady działania praw kryminalnych. Esencja owych totaliztycznych usprawnień prawa kryminalnego wyjaśniona została w tomie 7 monografii [1/4].

#

[Zofia]

D3. "Moralność anuluje nielegalność" - czyli wymagajmy od ludzi moralnego postępowania a nie przekształcania się w prawników:
       Nasze dzisiejsze rządy są niezwykle produktywne w generowaniu najróşniejszych zakazĂłw. Bez przerwy więc uchwalają coraz bardziej zawiłe prawa. Następnie za nasze podatki zatrudniają one całą sforę urzędnikĂłw ktĂłrzy dopilnowują aby ludność pozostająca w mocy tych rządĂłw poznawała te prawa w całej ich rozciągłości i przestrzegała je na kaĹźdym kroku. W rezultacie dzisiejsze rządy starają się przekształcić całą ludzkość w prawnikĂłw. Jeśli zaś ktoś nie posiada inklinacji prawniczej, lub (jak ja) praktykuje totalizm i w swym Ĺźyciu stara się postępować moralnie oraz zgodnie z własnym sumieniem bez względu na to co nam nakazuje ludzkie prawo, wĂłwczas rządy te czynią Ĺźycie takiego kogoś okropnie mizerne. Co jeszcze gorsze, wiele z owych nowych praw i przepisĂłw wcale nawet nie stara się być moralnymi. Dlatego, jesli ktoś w swoim Ĺźyciu kieruje się np. sumieniem, wtedy bez przerwy wchodzić musi w kolizję z owymi niezliczonymi wymaganiami legalnymi. Wynikiem tego jest, Ĺźe w dzisiejszych czasach legalność stawiana jest ponad moralnością. Oczywiście, zgodnie z totalizmem jest to sytuacja niedopuszczalna. WszakĹźe powoduje ona Ĺźe prawa ludzkie skierowane są przeciwko prawom moralnym i polu moralnemu, ktĂłre ustanowione zostały przecieĹź przez Boga i ktĂłre ludzie powinni wypełniać w pierwszym rzędzie jako najbardziej priorytetowe.
       Ja osobiście wierzę, Ĺźe zapewne posiadam wyĹźszą od przeciętnej znajomość ludzkiego prawa. WszakĹźe otrzymałem dosyć staranną edukację formalną, wiele spraw rozumiem raczej dobrze, a ponadto w Ĺźyciu ścisle praktykuję totalizm ktĂłry zabrania mi czynienia komukolwiek krzywdy. Jednak mimo to bez przerwy rozbijam sobie nosa na owych coraz bardziej represyjnych prawach jakie ograniczają nasze działania. JakĹźe więc owe prawa muszą dawać się we znaki tym prostym ludziom ktĂłrzy nie otrzymali formalnego treningu na moim poziomie, a takĹźe nie praktykują totalizmu. Dla zwykłych ludzi dzisiejsze prawa muszą być jak rodzaj spowolnionego ukamieniowywania egzekwowanego przez urzędnikĂłw za karę iĹź ktoś nie ma ambicji dokładnego poznania wszelkich praw jakie dotychczas zostały uchwalone. Na dodatek, ukamieniowania owego one dokonują za pieniądze swych ofiar - wszakĹźe to podatki zwykłych ludzi opłacają całą tą nadprodukcję represyjnych praw, a takĹźe opłacają działanie instytucji i pensje urzędnikĂłw ktĂłrzy potem egzekwują te prawa od ludzi. W rezultacie dzisiejsze prawo niemiłosiernie bije ludzi dosłownie na kaĹźdym kroku, wcale nie bacząc przy tym Ĺźe ofiary owego prawa faktycznie to nikogo nie skrzywdzili ani Ĺźe ich ambicją i celem Ĺźycia wcale nie jest przekształcenie siebie w prawnikĂłw.
       Aby dać tutaj jakiś codzienny przykład ślepej zaciekłości z jaką dzisiejsze prawa czynią nasze Ĺźycie mizerne nawet jeśli nikomu nic złego nie czynimy, opiszę tutaj zdarzenie ktĂłre dotknęło mnie osobiście i dawało mi zajęcie przez niemal miesiąc począwszy od dnia 14 listopada 2005 roku. Był to czas kiedy nad naszą planetą gromadziły się chmury tzw. "ptasiej grypy". Aby więc jakoś dopomĂłc swojej rodzinie w Polsce, postanowiłem im wysłać całą gamę najróşniejszych ziołowych medykamentĂłw przeciw grypowych. Jednym z wysyłanych medykamentĂłw były tabletki "echinacia", czyli tzw. "immune booster" ktĂłrego w Polsce podobno nie moĹźna dostać, zaś w Nowej Zelandii są nimi zawalone półki kaĹźdego supermarketu. Problem z tymi tabletkami był jednak, Ĺźe oryginalnie sprzedają je w szklanych butelkach. Aby więc butelki nie stłukły się podczas transportu przez połowę świata, wysypałem zawartość dwĂłch buteleczek do plastykowago woreczka i do paczki zapakowałem ten woreczek zamiast oryginalnych butelek. W woreczku umieściłem teĹź etykietkę wyjaśniającą dokładnie co on zawiera. Przesyłka owej paczuszki (ED145101656NZ) do Polski międzynarodowym kurierem kosztowała mnie 55 dolarĂłw nowozelandzkich. Jednak zaraz po jej nadaniu zacząłem otrzymywać telefony od nowozelandzkich celnikĂłw żądających odemnie recepty na owe luĹşne tabletki - poniewaĹź nie były one w oryginalnym opakowaniu. Wytłumaczyłem im wtedy, Ĺźe "echinacea" moĹźna zakupić w supermarkecie i nie mam na nią recepty. Wytłumaczyłem im takĹźe, Ĺźe powodem dla jakiego przepakowałem tą "echinacea" w plastykowy woreczek było iĹź nie chciałem aby butelki zbiły się podczas tak długiej drogi. Apelowałem teĹź, aby paczki tej mi nie odsyłać z powrotem, a ją przepuścić, bowiem jej zwrot będzie rĂłwnoznaczny z ukaraniem mnie na przekĂłr iĹź wcale nie jestem przestępcą. Mimo tych tłumaczeń w dniu 24 listopada 2005 roku cała paczka została mi zwrĂłcona. Po jej zwrĂłceniu okazało się Ĺźe paczka została jednak przez celnikĂłw rozpakowana, zaś jej zawartość zapewne dokładnie przeanalizowana. Czyli celnicy sprawdzili co wysyłam i dokładnie wiedzieli Ĺźe to co im wyjaśniłem o przepakowaniu jest prawdą, Ĺźe nie czynię nic niemoralnego ani nikogo nie krzywdzę swoją przesyłką, ani Ĺźe to co wysyłam wcale nie jest antraksem, materiałem wybuchowym, ani jakimś narkotykiem (gdyby zresztą był to narkotyk, celnicy nie omieszkali by mnie natychmiast postawić przed sądem). Wiedzieli teĹź Ĺźe nie popełniłem Ĺźadnego przestępstwa, zaś jedynym moim uchyleniem było Ĺźe nie będąc prawnikiem nie poznałem całego prawa odnoszącego się do spraw celnych kraju w ktĂłrym mieszkam. Wiedzieli więc Ĺźe tylko z powodu swojej nieznajomości prawa (chociaĹź zgodnie z logiką i zdrowym rozsądkiem) nie dopełniłem ich legalnego wymogu aby owe tabletki "echinacea" wysyłać w oryginalnych butelkach zamiast w plastykowym woreczku. Mimo to ukarali mnie poprzez zwrĂłcenie mi przesyłki za jaką zapłaciłem aby dostarczona była do rodziny w Polsce a nie do miejscowego urzędu celnego i z powrotem do mnie. Czy owo ukaranie mnie "za niewiedzę" jest "legalne", "moralne", oraz "fair"? Zgodnie z prawem ludzkim zapewne jest ono "legalne". WszakĹźe nowozelandzki urząd celny właśnie tak mnie ukarał - a jestem pewnien Ĺźe ma on na swoich usługach całą sforę zawodowych prawnikĂłw i nie uczyniłby tego gdyby nie było to "legalne". (Nie jest to zresztą ani pierwszy, ani zapewne juĹź ostatni, raz kiedy prawa ludzkie karały lub ukarzą mnie za fakt ich nieznajomości w całej ich rozciągłości.) Jednak zgodnie z totalizmem takie działanie celnikĂłw wcale NIE jest ani "moralne" ani teĹź "fair". WszakĹźe: (1) przesyłka jaką wysyłałem nie krzywdziła nikogo, (2) celnicy ją sprawdzili i z całą pewnością wiedzieli Ĺźe to co im wytłumaczyłem na temat przepakowania "echinacea" jest prawdą, (3) jestem teĹź gotĂłw się załoĹźyć, Ĺźe przeanalizowali czy to co wysyłam zgadza się z tym co napisałem na etykietce (wszakĹźe zapewne powodem dla jakiego otwarli moja paczkę było sprawdzenie czy nie wysyłam jakichś narkotykĂłw, antraksu, albo materiału wybuchowego) - mogli więc bez trudu moje niedopatrzenie naprawić poprzez albo usunięcie z paczki (za moją zgodą - wszakĹźe dyskutowali ze mną przez telefon zawartość owej paczki) i zwrĂłcenie mi tylko tej jej części ktĂłra budziła ich zastrzeĹźenia, albo teĹź poprzez nalepienie na owej przesyłce jakiejś swojej etykietki stwierdzjącej coś w rodzaju "sprawdzona przez urząd celny i nie zawiera niedozwolonych substancji", a ponadto (4) za działalność owych celnikĂłw ja juĹź dawno zapłaciłem swoimi podatkami ktĂłre sumiennie uiszczam przez wiele lat - nie było więc potrzeby aby mnie dodatkowo obciążać np. poprzez nierespektowanie mojej opłaty za dostarczenie przesyłki aĹź do Polski (wszakĹźe ja zapłaciłem 55 dolarĂłw nowozelandzkich za dostarczenie mojej przesyłki do Polski, a NIE za przewiezienie jej z poczty do miejscowego urzędu celnego a potem ponownie do poczty z ktĂłrej musiałem ją sobie sam odebrać). Oczywiście, po odebraniu owej przesyłki, w ramach swej walki o sprawiedliwość i fairness napisałem podanie do urzędu pocztowego o zwrot owych $55 ktĂłre zapłaciłem za jej dostarczenie do Polski. W dniu 10 grudnia 2005 otrzymałem wiadomość Ĺźe pieniądze te faktycznie będą mi zwrĂłcone. Czek na ich wartość otrzymałem 21 grudnia 2005 roku. Kiedy ta pierwsza przesyłka wrĂłciła do mnie, odĹźałowałem kolejnych 55 dolarĂłw na drugą przesyłkę. Z drugiej przesyłce usunąłem juĹź owe pechowe tabletki echinacea ktĂłre zgodnie z informacją celnikĂłw poprzednio spowodowały jej zwrot. Na wszelki wypadek usunąłem teĹź z niej wszystkie inne mniej istotne rodzaje lekĂłw ktĂłre poprzednio wysyłałem. W tej drugiej przesyłce pozostawiłem więc jedynie jedną paczkę lekarstwa przeciw-grypowego, ktĂłre uwaĹźałem za najbardziej skuteczne. Dnia 28 listopada 2005 roku wysłałem ponownie do Polski drugą przesyłkę z tylko jedną paczką owego najistotniejszego lekarstwa. Jednak i tym razem druga przesyłka ponownie została zatrzymana przez celnikĂłw. W dniu 1 grudnia 2005 roku celnicy Ci zadzwonili do mnie i zażądali abym wysłał im receptę na owo lekarstwo. OdĹźałowałem więc dalsze $5.50 na faks i wysłałem im receptę. Po jej wysłaniu nastała niepokojąca i długa cisza. Z jej powodu zacząłem się nawet zastanawiać czy nie popełniłem niechcący jakiegoś przestępstwa dla ktĂłrego państwo przegląda właśnie prawa i przepisy aby znaleźć sposĂłb jak mnie ukarać. Dopiero 5 grudnia 2005 roku odkryłem, Ĺźe lekarstwo zostało w końcu wypuszczone z Nowej Zelandii. Jednak zaraz utknęło ono u celnikĂłw z Polski. Polscy zaś celnicy przywiązali do jego przybycia tyle formalności, jakby był to import co najmniej całego czołgu i to z kilkuletnim zapasem amunicji (nie przejęli się teĹź wcale tym, Ĺźe dana paczka juĹź raz przeszła kontrolę celną w Nowej Zelandii). Aby z formalnościami tymi się uporać moja rodzina w Polsce potrzebowała dalszych czterech dni, tak Ĺźe lakarstwo zdołała odebrać dopiero 9 grudnia 2005 roku. Jak z tego widać, w dzisiejszych czasach nawet tak błacha sprawa jak wysłanie komuś lekarstwa antygrypowego zamieniana jest w problem legalny niemal do przebycia przez zwykłego obywatela. Nie będę tutaj juĹź dyskutował sprawy, Ĺźe przesyłka (nastawionego na dobro ludzi) lekarstwa poprzez owego ekspresowego kuriera międzynarodowego, w tym przypadku zajęła niemal cały miesiąc. (Dla porĂłwnania, przesyłka np. książki o "Harrym Potterze", ktĂłra popirałaby głównie interesy UFOnautĂłw na Ziemi, tym samym kurierem i na tą samą odległość nie trwałaby dłuĹźej niĹź 3 dni.) Gdyby więc owo lekarstwo potrzebne było umierającemu dla ocalenia mu Ĺźycia, nie zdążyłoby ono dotrzeć nawet na jego pogrzeb.
       PowyĹźsze zdarzenie jest tylko jednym z całego szeregu podobnych przypadkĂłw jakie osobiście doświadczyłem, a w jakich najróşniejsi urzędasy powodowali Ĺźe jak dotychczas nielogiczna legalność zawsze stawiana jest ponad logiczną moralność. Jestem teĹź pewien Ĺźe kaĹźdy czytelnik wielokrotnie juĹź rozbił sobie nosa na własnym stadzie takich właśnie przypadkĂłw. Osobiście teĹź wierzę, Ĺźe przypadki takiego bezdusznego, niemoralnego i nie-fair postępowania urzędĂłw powołanych po to aby "pomagać" społeczeństwu z czasem będą się tylko nasilały. JuĹź obecnie czynią one nasze Ĺźycie coraz trudniejsze. W przyszłości zaś zapewne spowodują Ĺźe kaĹźdy zmuszony będzie do stania się prawnikiem. WszakĹźe w obecnej sytuacji bezduszne urzędasy mają prawo aby ukarać kaĹźdego kto nie dopełni choćby nawet najmniejszego wymogu legalnego. Mogą teĹź bez końca karać ludzi bez zwracania uwagi czy owe wymogi legalne są "fair" oraz "moralne". To zaś pozwala najróşniejszym urzędom i rządom na nieskończone mnoĹźenie praw ktĂłre nie są ani moralne ani fair. Przykładowo, jeśli celnicy i urzędy pocztowe namnożą wystarczająco duĹźo praw w rodzaju tych opisanych poprzednim przykładem, wĂłwczas będą mogły brać opłaty za przesyłki, jednak zawsze znajdą jakiś niedopełniony kruczek legalny aby przesyłki te bezwysiłkowo zwracać nadawcom bez potrzeby ich doręczania adresatom. Dlatego zgodnie z duchem totalizmu uwaĹźam Ĺźe jest ogromnie pilne aby wprowadzić w Ĺźycie totaliztyczną zasadę iĹź moralność anuluje nielegalność. Zasada ta w ogĂłlności stwierdza, Ĺźe "w kaĹźdym przypadku kiedy ktoś nie dopełni jakiegoś wymogu legalnego, jednak postępuje moralnie i nie krzywdzi tym nikogo, fakt owego moralnego postępowania anuluje wymĂłg bezwzględnego dopełnienia owego wymogu legalnego". Jeśli zasadę tą odnieść do omawianego tutaj przypadku niedopełnienia jakiegoś wymogu legalnego z prostego powodu braku znajomości jakiegoś specjalistycznego prawa, zasada ta stwierdzałaby "jeśli ktoś z powodu własnej nieznajomości szczegółowego prawa nie dopełnił jakiegoś legalnego wymogu, jednak postępował moralnie i owym niedopełnieniem nie krzywdzi nikogo, nie powinien w takim przypadku za owo niedopełnienie być karany". Owa totaliztyczna zasada obowiązywałaby dla wszelkich przypadkĂłw, gdzie zwykli ludzie postępujący w zgodzie z własnym sumieniem są ciągle łapani przez coraz bardziej skomplikowane prawa, chociaĹź swoim działaniem nie krzywdzą nikogo. WszakĹźe w kaĹźdym przypadku takiego niedopełnienia jakiegoś legalnego wymogu, niedopełnienie to moĹźe łatwo zostać naprawione przez słuĹźby jakie są opłacane naszymi podatkami i jakie i tak włoĹźyły juĹź w daną sprawę określony nakład pracy aby wykryć owo legalne niedopełnienie. (Przykładowo, w przypadku jaki opisałem powyĹźej, całą sprawę moĹźna było bardzo łatwo naprawić bez potrzeby ukarania mnie ani bez dodatkowych kosztĂłw, poprzez np. nalepienie na paczce jakiejś celniczej etykietki w rodzaju - sprawdzona przez urząd celny Nowej Zelandii i nie zawiera niedozwolonych substancji, albo poprzez wyjęcie z paczki, za moją zgodą, owych pechowych tabletek. Wcale więc nie istniała konieczność aby mnie karać poprzez odesłanie mi całej paczki z powrotem.) Z kolei wdroĹźenie w Ĺźycie zasady Ĺźe "moralność anuluje nielegalność" ułatwiłoby Ĺźycie tysiącom zwykłych ludzi ktĂłrzy wcale nie chcą być prawnikami i wcale nie uwaĹźają Ĺźe Ĺźycie polega na poznawaniu tysięcy owych zawiłych praw jakie ich rządy bez przerwy mnożą i zmieniają, niemniej ktĂłrzy w swoim Ĺźyciu bez przerwy zwaĹźają aby postępować moralnie i nie krzywdzić nikogo. Ponadto zasada ta dopomagałaby w szybkim pousuwaniu owych nieĹźyciowych i niemoralnych praw i przepisĂłw ktĂłre coraz bardziej utrudniają nasze Ĺźycie codzienne. WszakĹźe kierowałaby ona uwagę ludzi na te aspekty owych praw, ktĂłre są najbardziej niemoralne i nieĹźyciowe. Ponadto zmuszałaby ona urzędnikĂłw aby ci znajdowali sposoby na anulowanie owych niemoralnych lub nieĹźyciowych aspektĂłw tych praw. To zaś sprzyjałoby szybkiemu usuwaniu tych praw ktĂłre okazują się niemoralne i nieĹźyciowe. W końcu, co najwaĹźniejsze, w długoterminowym działaniu zasada ta eliminowałaby obecnie szybko się poszerzającą rozbieĹźność pomiędzy prawami moralnymi i polem moralnym ustanowionymi przes samego Boga, a prawami ludzkimi ustanowanianymi przez nasze rządy. WszakĹźe celem totalizmu jest aby z upływem czasu doprowadzić do systuacji, kiedy oba te rodzaje praw zleją się ze sobą w jedno prawo ktĂłre jest zgodne z intencjami Boga wyraĹźonymi właśnie przebiegiem pola moralnego, prawami moralnymi, oraz podszeptami ludzkiego sumienia.


--------------------------------------------------------------

[Zofia]

Część E: Praca, zarobkowanie, źródło utrzymania ludzi:
       

#E1. "Pieniądze szczęścia nie dają" - zamieńmy je więc za pracę dla nirwany:
       Po więcej szczegółów patrz punkt #D1 na stronie o nirwanie, lub punkt #A2 na stronie o politycznej partii totalizmu.

#E2. "Maksymilizujmy energię moralną, a nie zysk" - czyli dobro innych ludzi wcale NIE jest mniej ważne niż nasz dochód:
       Chińczycy mają w uĹźyciu pojęcie "bad money" (tj. "złe pieniądze"). Owe "bad money" to po prostu pieniądze ktĂłre zostały zdobyte poprzez czyjąś krzywdę. Ich przykładem są pieniądze ktĂłre ktoś zdobył poprzez rabunek, kradzieĹź, hazard, wyzysk, eksploatowanie słabszych od siebie, itp. ZarĂłwno teĹź owi Chińczycy, jak i praktycznie coraz większa liczba ludzi na całym świecie przekonuje się empirycznie, Ĺźe owe "bad money" zawsze stają się ĹşrĂłdłem jakichś kłopotĂłw dla ich właścicieli. Nigdy teĹź nie przynoszą one nikomu szczęścia. WszakĹźe zawierają one w sobie tyle ludzkiego cierpienia, przekleństw i złej karmy, Ĺźe z ich uĹźycia nic dobrego nie jest w stanie wyniknąć. Niemniej na przekĂłr, Ĺźe ludzie doskonale zdają sobie sprawę z następstw zdobywania i posiadania takich "bad money", ciągle niemal w kaĹźdej dotychczasowej działalności ludziej zysk stawiany jest ponad dobrem ludzkim. Praktycznie więc, niemal kaĹźdy dzisiejszy business na Ziemi wprawdzie przynosi zyski, ale faktycznie na owe zyski składają się właśnie owe "bad money". WszakĹźe owe zyski wynikają z faktu, Ĺźe właściciele danych businessĂłw albo eksploatują swoich pracownikĂłw, albo dokonują redundancji aby powiększyć zysk, albo produkują lipę aby zarobić na kosztach, itp. Efekty takiego niemoralnego działania widzimy teĹź dookoła siebie. WszakĹźe na przekĂłr Ĺźe dzisiejszy świat jest pełen pieniędzy i pełen ludzi ktĂłrzy uzyskują ogromne zyski, nikt dzisiaj wcale nie jest szczęśliwszym niĹź np. 50 lat tumu kiedy ludzie byli biedniejsi ale postępowali znacznie moralniej.
       Zgodnie z totalizmem cały problem systemu ekonomicznego dzisiejszego świata bierze się z faktu, Ĺźe wszelka dotychczasowo działalność ludzka nastawiona jest na maksymilizację zysku na wszelkie moĹźliwe sposoby, w tym krzywdą ludzi. W rezultacie ludzie zawsze stawiani są niĹźej od zysku. To zaś znaczy, Ĺźe wpływu krzywdy ludzkiej na losy danego zysku dzisiaj zupełnie nikt nie uwzględnia podczas generowania tego zysku. A to właśnie owa krzywda ludzka wpisana w dany zysk jest powodem dla ktĂłrego dotychczasowy rozwĂłj produkcji i dobrobytu wcale nie spowodował zwiększenia szczęścia i samospełnienia ludzi. Dlatego totalizm nakazuje aby zamiast maksymilizacji zysku celem działalności businesĂłw stawała się maksymilizacja energii moralnej. Owo pojęcie "energii moralnej" wprowadzone zostało do uĹźycia przez filozofię totalizmu. Energia ta to po prostu miernik wskazujący jak wysoko dana działalność wynosi dotykanych nią ludzi w polu moralnym. Innymi słowy, "energia moralna" jest wskaĹşnikiem na ile dana działalność jest moralna (czyli na ile NIE krzywdzi ona nikogo). Jej pojęcie uwzględnia więc w sobie zarĂłwno czysty finansowy zysk, jak i dobro ludzi z udziałem ktĂłrych zysk ten został wygenerowany. "Maksymilizacja energii moralnej" wcale NIE nakazuje aby zupełnie zapomnieć o prawach ekonomicznych i zysku (tak jak to kiedyś usiłował uczynić komunizm) i jedynie nastawić się na dogadzanie robotnikom oraz konsumentom. WszakĹźe takie dzialanie krzywdziłoby właścicieli danego bisinessu oraz inwestorĂłw - w wyniku powodowałoby więc zmniejszanie, a nie maksymilizację, energii moralnej. Nie pozwala ona jednak rĂłwnieĹź aby generować zysk kosztem robotnikĂłw i konsumentĂłw, bowiem wĂłwczas krzywdziłoby to owych ludzi, a w ten sposĂłb rĂłwnieĹź zmniejszałoby energię moralną (zamiast ją maksymilizować). Reasumując, totaliztyczna zasada "maksymilizowania energii moralnej zamiast zysku" powodowałaby, Ĺźe businessy ciągle generowałyby zysk, tyle Ĺźe zysk ten byłby najwyĹźszy jaki jest moĹźliwy bez krzywdzenia ktĂłrychkolwiek z ludzi dotykanych danym rodzajem działalności. A więc byłaby ona zgodna zarĂłwno z prawami eknonomicznymi, jak i z prawami moralnymi. Jako taka powodowałaby ona wzrost dobrobytu towarzyszony przez wzrost szczęścia i samospełnienia ludzi obejmowanych tym dobrobytem.
       JakĹźe więc totalizm zamierza osiągnąć ową "maksymilizację energii moralnej zamiast maksymilizacji zysku". Ano jest to bardzo proste. KaĹźde działanie danej instytucji czy businessu musi być realizowane w sposĂłb moralny. Jak zaś osiągnąć w praktyce takie wyłącznie moralne działania, to dokładnie wyjaśnione zostało filozofią totalizmu. Niestety, wyjaśnienia te są zbyt obszerne aby w całości zaprezentować je na niniejszej stronie. KaĹźdy czytelnik moĹźe je jednak łatwo przestudiować, bowiem opisane są one szczegółowo w tomie 6 monografii [1/4] upowszechnianej za darmo poprzez Menu z niniejszej strony internetowej.

#E3. Nie marnujmy potencjału ludzi ani planety - czyli dajmy każdemu możliwość pracy dla dobra wszystkich:
       Ludzkość jest ogromnie marnotrawna. Tratuje ona, niszczy i marnotrawi niewybaczalną proporcję zarĂłwno posiadanego potencjału ludzkiego, jak i zasobĂłw naturalnych naszej planety. Jeśli rozglądniemy się dookoła, bez trudu to odnotujemy. Bezrobocie, ziemia leżąca odłogiem, opuszczone i niszczejące fabryki i budynki, skupowanie produktĂłw rolnych aby je następnie niszczyć dla utrzymania wysokich cen, organizowanie festiwali w ktĂłrych ludzie obrzucają się Ĺźywnością, zakazy uĹźywania samochodĂłw starszych od 10 lat (podobno wprowadzane w celu ochrony środowiska, chociaĹź zapominające Ĺźe kopalnie i fabryki służące wyprodukowaniu nowego samochodu niszczą to środowisko nawet bardziej niĹź uĹźywanie starego samochodu), itd., itp. Gdyby owe nieustannie niszczone zasoby skierować na konstruktywne cele, nasza planeta byłaby miejscem dobrobytu. WszakĹźe juĹź obecnie Ziemia opływa mlekiem i miodem. Tyle Ĺźe jak dotychczas, zbyt wielki procent tych dĂłbr zwyczajnie marnotrawimy swoim niemoralnym postępowaniem. Gdybyśmy zaś nauczyli się je spoĹźytkowywać zamiast marnotrawić, wĂłwczas nie byłoby ani umierających z głodu, ani biednych i w potrzebie, ani bezrobotnych, ani bezdomnych. KaĹźdy teĹź z nas mĂłgłby wĂłwczas pozwolić sobie na większą zasobość i na lepszy standard Ĺźycia. WszakĹźe byłoby więcej wszystkiego, wszystko byłoby znacznie lepszej niĹź obecnie jakości (przedsiębiorstwa nie goniłyby przecieĹź jak obecnie za zyskiem kosztem jakości), oraz wszystko byłoby znacznie tańsze bowiem produkcja byłaby większa niĹź obecnie.
       Jednym ze składnikĂłw zasady "maksymilowania generowania energii moralnej zamiast maksymilowania zysku" opisanej w poprzednim punkcie, jest właśnie Ĺźe zakazuje ona dotychczasowego marnowania potencjału ludzkiego oraz marnowania zasobĂłw naszej planety. Innymi słowy stwierdza ona, Ĺźe z powodu niedoskonałości dzisiejszego sposobu organizowania rynku pracy oraz korzystania z dĂłbr naszej planety, ogromna rzesza zdolnych ludzi pozbawiana jest dostępu do istniejących dĂłbr oraz szansy dołoĹźenia swojej kontrybucji do dorobku całej ludzkości. Pozbawianie tej szansy i dostępu następuje zaś poprzez odbieranie ludziom moĹźliwości znalezienia dla siebie konstruktywnej pracy, oraz pozbawienia ludzi szansy pokazania co potrafią. Dlatego totalizm rekomenduje, Ĺźe jednym z głównych celĂłw kaĹźdego pracodawcy i rządu na świecie powinno być, aby na wszelkie moĹźliwe sposoby zwiększały one dostępność zatrudnienia i pracy dla swoich narodĂłw. WszakĹźe praca jest pierwotnym ĹşrĂłdłem wszystkiego. Im więcej więc ludzi otrzymuje na nią szansę, tym bardziej wszyscy na tym korzystamy. Ponadto potencjał ogromnej rzeszy dzisiejszych ludzi marnuje się tylko dlatego, Ĺźe nigdy nie otrzymali oni szansy pokazania co potrafią. Dlatego w interesie nas wszystkich leĹźy, aby kaĹźdy mieszkaniec Ziemi nieustannie otrzymywał szansę na pracę, na godziwy zarobek, oraz na coraz doskonalsze wykorzystanie zasobĂłw naszej planety.
       Totalizm wskazuje cały szereg praktycznych sposobĂłw na jakie uzyskiwać się powinno nieustanne zwiększanie zatrudnienia i dostępności pracy, a w ten sposĂłb dawanie kaĹźdemu szansy na dołoĹźenie swojej kontrybucji dla dobra całej ludzkości. OmĂłwmy teraz najwaĹźniejsze z owych sposobĂłw:
       (i) Wprowadzenie najniĹźszego oraz najwyĹźszego zarobku. KaĹźdy narĂłd i państwo powinnny posiadać wyraĹşnie zdefiniowany jaki moĹźe być najniĹźszy dozwolony zarobek osoby zatrudnionej zarobkowo (tj. tzw. "konsumenta"), a takĹźe jaki moĹźe być najwyĹźszy dozwolony zarobek obywateli (tj. "konsumentĂłw") owego państwa. (Odnotuj, Ĺźe terminem "konsument" totaliztyczna ekonomia opisuje kaĹźdego człowieka.
   
     "Konsument" pod względem ekonomicznym róşni się od "producenta", ktĂłrym jest kaĹźde przedsiębiorstwo jakie cokolwiek wytwarza.) Ja celowo uĹźywam tutaj określenia "zarobek", bowiem w dzisiejszych czasach rządy wielu państw oszukańczo udają Ĺźe dbają o interesy swoich obywateli, poprzez zdefiniowanie jaka jest najniĹźsza "stawka godzinowa". Przykładowo, w Nowej Zelandii (NZ) taka najniĹźsza stawka godzinowa przez kilka ostatnich lat wynosiła (dla dorosłej osoby) 9.50 $NZ na godzinę, zaś od 27 marca 2006 roku ma być podniesiona o 75 centĂłw do wartości 10.25 $NZ na godzinę (dane na jej temat opublikowane są m.in. w następujących dwĂłch artykułach z nowozelandzkich gazet, mianowicie artykule "Minimum wage up - by 75 cents an hour", opublikowanym w "The Dominion Post", wydanie z czwartku, December 22, strona A4, oraz w artykule "All at odds over pay rise" opublikowanym w "The New Zealand Herald", wydanie z czwartku, December 22, 2005, strona A6). Jednak owa najniĹźsza stawka godzinowa wcale nie chroni ludzi przed wyzyskiem. WszakĹźe jeśli jakiś pracodawca chce kogoś wyzyskiwać, wĂłwczas zatrudnia go jedynie na kilka godzin w tygodniu (potem jednak np. moĹźe przetrzymywać ludzi w pracy znacznie dłuĹźej niĹź im płaci, albo moĹźe zadawać im pracę do domu). Tymczasem jeśli wprowadziłoby się najniĹźszy "zarobek", taki wyzysk byłby niemoĹźliwy. WszakĹźe towarzyszyło by mu prawo, Ĺźe jeśli wĂłwczas ktoś zatrudni kogoś zarobkowo, wĂłwczas musi mu wypłacać co najmniej Ăłw najniĹźszy zarobek bez względu na to na ile godzin w tygodniu owo zatrudnienie by było (odnotuj teĹź, Ĺźe nie powinno być wolno zatrudniać kogokolwiek na więcej niĹź 40 godzin w tygodniu). Gdyby wprowadzony został Ăłw najniĹźszy "zarobek", pracodawcy nie mĂłgliby się uciekać do wybiegu ograniczania liczby godzin pracy. Ów najniĹźszy zarobek powinien teĹź być około 33% wyĹźszy od finansowego minimum koniecznego aby wyĹźyć w danym społeczeństwie (tj.od finansowego wsparcia państwa dla ludzi pozbawionych zatrudnienia). WszakĹźe powinien on gwarantować nie tylko przeĹźycie, ale rĂłwnieĹź i dostęp do dĂłbr umoĹźliwiających codzienne cieszenie się z Ĺźycia. Z kolei najwyĹźszy zarobek danego państwa byłby to sumaryczny dochĂłd pieniężny jaki pojedynczej osobie wolno byłoby osiągnąć. Powinien on gwarantować, Ĺźe tego co go otrzymuje stać będzie praktycznie na wszystko w najwyĹźszej jakości i w jednym egzemplarzu, co osoba ta potrzebuje do zasobnego i szczęśliwego Ĺźycia. Jednak zarobek ten nie powinien być aĹź tak wysoki, aby spowodował rozwarstwienie społeczeństwa na klasy oraz wzniesie przepaści pomiędzy bogatymi i biednymi. Oczywiście, wprowadzenie najwyĹźszego zarobku pieniężnego zawsze będzie się wiązało z otwartą dyskusją jak duĹźy powinien on być. WszakĹźe jeśli będzie on zbyt mały, wĂłwczas odbierze on ludziom motywację aby w Ĺźyciu starali się być lepszymi od innych. Totalizm zaś jest ZA motywowaniem ludzi, za konkurencją, za wynagradzaniem dodatkowego wysiłku, za popieraniem zdolności i pomysłowości, za udoskonalaniem na wszelkie moĹźliwe sposoby, itp. Totalizm nie zamierza więc w Ĺźaden sposĂłb zniechęcać ludzi do wytężonej i twĂłrczej pracy, lub bawić się w komunizm ktĂłry zmuszał aby wszyscy byli jednakowo biedni. Totalizm chce jedynie wyeliminować niemoralny wyzysk i niesprawiedliwość społeczną. Jeśli z kolei ten najwyĹźszy zarobek będzie zbyt duĹźy, wtedy będzie on promował wszystko to czego poprzez jego wprowadzenie totalizm chce uniknąć. Totalizm stoi więc tu na stanowisku, Ĺźe wielkość maksymalnego zarobku powinna być dokładnie uzasadniona naturalnymi róşnicami istniejącymi pomiędzy poszczegĂłlnymi ludĹşmi. Znaczy, powinna ona wiernie odzwierciedlać maksymalną z moĹźliwych rozpiętość indywidualnych zdolności i umiejętności u ludzi. Dlatego najwyĹźszy zarobek powinien być tyle razy większy od najniĹźszego zarobku, ile razy wydajność najlepszego fachowca moĹźe być wyĹźsza od wydajności najgorszego fachowca - ktĂłry jednak ciągle zdolny jest utrzymać swoją pracę. W tym zaś zakresie prowadzone były juĹź badania. Przykładowo dla programistĂłw komputerowych, gdzie owe róşnice pomiędzy najlepszym i najgorszym fachowcem są najwyĹźsze ze wszystkich ludzkich zawodĂłw, rozpiętość ta nigdy nie przekracza 50 razy. Tłumacząc to inaczej, najlepszy programista komputerowy (tzw. "super-programmer") nigdy nie jest lepszy o więcej niĹź 50 razy od najgorszego programisty. Czyli najwyĹźszy zarobek ludzki w Ĺźadnym przypadku nie powinien przekraczać 50 najniĹźszych zarobkĂłw, a takĹźe powinien być bliski ustalonej dokładnymi badaniami największej moĹźliwej rozpiętości zdolności ludzkich u osĂłb ktĂłre ciągle się mieszczą w kategorii zatrudnialnych i chętnie zatrudnianych (tj. nie wolno go ustalać np. poprzez porĂłwnywanie do ludzi ktĂłrzy są tak leniwi lub tak niezdarni, Ĺźe nie utrzymali by się w pracy u Ĺźadnego pracodawcy). To zaś praktycznie oznacza, Ĺźe cokolwiek ktoś na najniĹźszym zarobku kupiłby sobie przez okres około 50 lat (tj. całego Ĺźycia), Ăłw płacony najwyĹźszym zarobkiem byłby w stanie sobie kupić w przeciągu roku. (Warto tutaj dodać, Ĺźe w dzisiejszych czasach praktycznie w kaĹźdym kraju istnieje zadziwiająco duĹźa liczba ludzi ktĂłrych sumaryczne zarobki faktycznie przekraczają wartość 50 najniĹźszych zarobkĂłw danego kraju. W ten sposĂłb ich nieuzasadnienie wysokie zarobki odbierają innym ludziom szansę na pracę i na godziwy zarobek.) Ograniczenie zarobkĂłw poprzez wprowadzenie najniĹźszej i najwyĹźszej ich wysokości wprowadzałoby cały szereg korzystnych następstw. Przykładowo, uniemoĹźliwiałoby dotychczasowy wyzysk ludzi, pomniejszałoby tak rażącą dzisiaj przepaść pomiędzy najbogatszymi i najbiedniejszymi. Pozwalałoby teĹź aby zamiast umoĹźliwiać kilku jednostkom zarabianie nieograniczonych sum z jakimi nie wiedzą potem co czynić, raczej zatrudnić szereg dalszych osĂłb ktĂłrych uszczęśliwią znacznie mniejsze sumy. Tych zarobkĂłw (najniĹźszego i najwyĹźszego) nie wolno byłoby nikomu przekroczyć, nawet prezydentowi danego kraju.
       (ii) MoĹźliwość pobierania zasiłku (np. dla bezrobotnych) poprzez pracodawcę. KaĹźdy obywatel (konsument) bez wyjątku, kto aktualnie pozostawałby bez Ĺźadnego zatrudnienia, powinien otrzymywać od państwa jakąś formę finansowego wsparcia (zasiłku), np. zasiłek dla bezrobotnych, rentę, stypendium na naukę, itp. Jest teĹź niemoralnie na owo wsparcie nakładać rozliczne warunki i wymagania, takie jak np. te obowiązujące w Nowej Zelandii. (W Nowej Zelandii np. w chwili pisania niniejszej strony mi nie przysługiwał zasiłek dla bezrobotnych, chociaĹź byłem wĂłwczas bezrobotny. Podobnie w latach 1990 do 1992 pozostawałem tam bez pracy, jednak Ăłwczesne przepisy pozwoliły mi w całym owym dwuletnim okresie pobrać zasiłek tylko przez kilka ostatnich tygodni.) Wielkość wypłacanego zasiłku powinna przy tym być wystarczająca dla przeĹźycia, jednak jakieś 33% niĹźsza od najniĹźszego zarobku dla ludzi pracujących w danym kraju. KaĹźdej formie finansowego wsparcia przez państwo towarzyszyłoby jednak prawo, Ĺźe ci co go otrzymują mogą uzgodnić z jakimś pracodawcą (tj. "przedsiębiorstwem") aby mogli otrzymywać swĂłj zasiłek dla bezrobotnych, lub inne wsparcie państwa, właśnie poprzez tego pracodawcę. W takim więc przypadku, państwo płaciłoby ten zasiłek dla bezrobotnych (lub inne wsparcie) owemu pracodawcy, zaś Ăłw pracodawca wypłacałby danej osobie Ăłw najniĹźszy zarobek dozwolony w danym państwie (prawo zabraniałoby jednak płacić więcej niĹź Ăłw najniĹźszy zarobek). W ten sposĂłb pracodawca by korzystał, bowiem mĂłgłby uzyskać pracownika za koszt niĹźszy niĹź normalne zatrudnienie, oraz na czas dorywczy - wtedy gdy go potrzebuje (np. rolnicy, warzywnicy i ogrodnicy mogliby tak zatrudniać ludzi na czas zbiorĂłw). Dana osoba by korzystała, bowiem od pracodawcy by dostawała dalszą połowę tego co otrzymywałaby juĹź w formie wsparcia od państwa (np. zasiłku dla bezrobotnych). To zaś byłoby szczegĂłlnie istotne dla inwalidĂłw i osĂłb niepełnosprawnych, ktĂłrych nikt nie chciałby zatrudnić za pełnym wynagrodzeniem, jednak chętnie zatrudniłby ich na takich w 66% dotowanych przez państwo warunkach. Społeczeństwo teĹź by korzystało, bowiem potencjał dzisiejszych bezrobotnych ciągle byłby wĂłwczas wykorzystywany dla ogĂłlnego dobra. Jednak takie wypłacanie wsparcia poprzez pracodawcę powinno być urzeczywistniane wyłącznie na zasadach ochotniczych, tak aby ci ludzie ktĂłrzy nie chcą lub nie mogą pracować, nie byliby przymuszani do szukania tego typu zatrudnienia. Ponadto, dla osĂłb w wieku poniĹźej 60 lat takie pobieranie wsparcia poprzez pracodawcę powinno być obłoĹźone kilkoma wymogami ktĂłre generalnie opracowane byłyby dla powiększania ich wiedzy i znajomości świata. Przykładowo, takie pobieranie zasiłku poprzez pracodawcę byłoby ograniczone do nie więcej niĹź jednego roku u tego samego pracodawcy, a ponadto wymagałoby aby kaĹźdy następny pracodawca był geograficznie odległy o co najmniej np. 5 km od wszystkich poprzednich. To zaś zmuszałoby wiekowo młodych bezrobotnych do znajdowania sobie nowego pracodawcy co kaĹźde nie więcej niĹź rok czasu i to w coraz innej miejscowości lub dzielnicy. W ten sposĂłb lepiej poznawaliby oni Ĺźycie, poszerzaliby swoje horyzonty myślowe, oraz nabywaliby szerszej praktyki, zgodnie ze starym powiedzeniem o "jedzeniu chleba z niejednego pieca". Jednak wymĂłg tego corocznego poszukiwania nowego pracodawcy przestawałby juĹź obowiązywać osoby w wieku powyĹźej 60 lat, ktĂłrym bardziej potrzebna jest stabilizacja Ĺźyciowa niĹź nowe doświadczenia.