O CHOROBIE BUERGERA. Według opinii lekarza konwencjonalnego.

[MORGANO]

O CHOROBIE BUERGERA.
Według opinii lekarza konwencjonalnego.

Tym mianem określa się zakrzepowo-zarostową chorobę naczyń tętniczych małego i średniego przekroju oraz naczyń żylnych.
Choroba ta występuje przeważnie u mężczyzn w wieku 20-40 lat, palących papierosy.
Przyczyna tej choroby jest nieznana, natomiast wiadomo z pewnością, że wpływ na jej powstanie i rozwój ma palenie tytoniu.
U osób niepalących z reguły nie występuje.
Część autorów podkreśla związek palenia tytoniu i pewnych skłonności genetycznych w powstawaniu tej choroby.
W przebiegu choroby Buergera, w tętnicach małego i średniego kalibru oraz żyłach kończyn występują zmiany zapalne z zachowaniem elastycznej błony wewnętrznej naczynia.
Wewnątrz naczynia dochodzi do powstawania skrzep liny, która następnie udrażnia się, ale nie całkowicie. Pozostaje znaczne upośledzenie przepływu krwi. Choroba ta przebiega stopniowo, od drobnych naczyń obwodowych kończyn do naczyń przyśrodkowych o większym przekroju. Następujące zaburzenia dopływu krwi doprowadzają do zmian martwiczych na obwodowych częściach kończyn.
Podstawowym objawem zgłaszanym przez pacjentów jest uczucie zimna, nadmierne pocenie, drętwienia, mrowienia i sinica zajętej przez chorobę kończyny.
Pacjent nie może przejść dłuższego dystansu bez zatrzymania się i odpoczynku. Mogą wystąpić stałe bóle wraz z rozwijającymi się zmianami martwiczymi pod postacią owrzodzeń obwodowych części kończyn. Innym objawem jest osłabione tętno w tętnicach obwodowych. Często pierwszym objawem może być zapalenie żył powierzchniowych stopy lub podudzia.
Po owrzodzeniach mogą nastąpić zmiany zgorzelinowe palców.
Badaniem można wykryć znaczny spadek przepływu krwi w obwodowych częściach kończyn (palce).
Arteriografia wykazuje odcinkowe zamknięcie tętnic obwodowych (zwłaszcza rąk i nóg).
Nie objęte procesem chorobowym tętnice mają prawidłowy wygląd.
Leczenie polega na próbie poprawienia krążenia.
Chory musi rzucić palenie.
Jest to podstawowy warunek podjęcia leczenia. Kończyny muszą być zabezpieczone przed działaniem szkodliwych czynników, takich jak: zimno, gorąco, grzybice.
Podkreśla się znaczenie treningu, spacerów. Podawanie antybiotyków, środków przeciwkrzepliwych oraz kortykosterydów nie przynosi efektu.
Leki stosowane w niedokrwieniu miażdżycowym mogą być pomocne (np. pentoksyfilina). Niektórzy proponują sympatektomię lędźwiową lub piersiową.

                                                                                                              Dr n. med. Aleksander Grigorjew
                                                                                                                        Ordynator Szpitala