ali
Go
|
Tekst opracowany na podstawie zapisu magnetofonowego z wystąpienia Andrzeja
Gwiazdy 31 sierp-nia 2005 na niezależnych obchodach 25 rocznicy "Solidarności" w
sali NOT w Gdańsku.Nie będę opowiadać, jacy byliśmy dzielni, a jak nas
prześladowano. Ważniejsze jest za-stanowienie się, nie tyle nad metodami
prześladowań, lecz nad celami zwalczania Solidarnościprzez cały system
komunistyczny.Walka z Solidarnością prowadzona była dwiema metodami stosowanymi
równolegle.Walka jawna, można powiedzieć z zewnętrz i poprzez agenturę
umieszczoną wewnątrz Solidarno-ści. Włączenie agentury, zarówno w szeregi
opozycji przedsierpniowej jak i Solidarności, było ła-twe. Działania opozycji
były znane i każdy mógł się do opozycji przyłączyć. Weryfikację kandy-datów do
Solidarności przeprowadzało koło, najmniejsza struktura organizacji, czyli
koledzy wmiejscu pracy. Okazało się, że każdy kandydat witany był z aplauzem i
choć wiedzieliśmy, że niekażdy wywiąże się z dobrowolnie przyjętego obowiązku
solidarnych działań, nic nie mogliśmy nato poradzić. Mieliśmy świadomość, że w
naszych szeregach działa agentura, choć nie wszyscyzdawali sobie z tego sprawę w
tym samym stopniu.Wykrycie agentów na etapie powstawania organizacji jest
praktycznie niemożliwe.Każdy agent skierowany do organizacji stara się zająć jak
najwyższą pozycję, sprawia wrażenie,że działa szczerze dla dobra grupy.
Niesłychanie trudno jest uchwycić ten moment, kiedy agentprzystępuje do
realizacji swoich zadań. W bardzo wielu przypadkach tego nie potrafiliśmy,
choćpamiętam, jak przyjazna współpraca z kolegami z opozycji przedsierpniowej
nagle urywała się,ponieważ okazywało się, że oni gdzieś skręcają, zmieniają
poglądy i kierunek działań. Większośćczłonków Solidarności nie miała żadnego
doświadczenia w rozpoznawaniu działań agenturalnych.Bardzo wielu ludzi nie mogło
uwierzyć, że szczery antykomunista może okazać się agen-tem. Ktoś, kto deklaruje
przywiązanie do Solidarności, wygłasza płomienne patriotyczne prze-mówienia,
przystępuje do komunii i uczestniczy w każdej mszy świętej jest poza
podejrzeniami.Człowiek, który nosi Matkę Boską w klapie nie może być zdrajcą.
Wróćmy zatem do podstawowego pytania - jaki był cel zwalczania Solidarności.
Dzisiajjuż wiemy, że celem tym nie była obrona komunizmu. Jaruzelski po wygraniu
wojny z narodemkomunizm zlikwidował i zezwolił na założenie organizacji pod
nazwą "Solidarność".W międzyczasie odbyła się "pieriestrojka". Pewnego dnia w
1986 r I sekretarz KC KPZRogłosił transformację, czyli likwidację komunizmu i
przejście na kapitalizm. Jest to faktzdumiewający, lecz taki szaleniec może się
znaleźć w każdym zespole. Znamienne jest to, że wsystemie, który w imię
realizacji idei marksizmu wymordował 60 milionów ludzi, Gorbaczowanatychmiast
nie postawiono przed plutonem egzekucyjnym. A to oznacza, że ci, którzy
powinnigo przed plutonem egzekucyjnym postawić, już byli w spisek likwidacji
komuny wciągnięci. To1
--------------------------------------------------------------------------------
Page 2
oznacza, że kiedyś, ktoś, w zaciszu gabinetów, zaproponował likwidację komunizmu
i do tej ideizdołał przekonać ideologów partyjnych, partyjnych wyżeraczy
wyznających komunizm dla wła-snych korzyści, a przede wszystkim "zbrojne ramię"
komunizmu - policję polityczną oraz wyższedowództwo wojska z wywiadem i
kontrwywiadem na czele. Jakich argumentów użył by prze-konać tak różnorodne
gremia? Nie sądzę by argument, że robotnikom w kapitalizmie będzie siężyło
lepiej był przekonywujący. Jedynym naprawdę przekonywującym argumentem mogła
byćobietnica ogromnych korzyści osobistych.Dzisiaj już wiemy, co zostało
zaproponowane i jak ta obietnica została zrealizowana -rozgrabimy majątek
narodowy i z zarządców przetransformujemy się we właścicieli tego majątku.Bo
przecież PZPR w Polsce, tak jak KPZR w Związku Radzieckim były tylko zarządem
narodo-wego majątku. Ci zarządcy, przez 50 lat zmuszali nas do pracy niezwykle
ciężkiej, w trudnych iszkodliwych warunkach, przy ogromnym wyzysku. Lecz
właścicielem majątku byliśmy my, ogółobywateli. Byliśmy właścicielami nie tylko
nominalnymi, ale faktycznymi, bo majątek ten nasząpracą został zbudowany.
Wywłaszczeni zostaliśmy dopiero w procesie tzw. "prywatyzacji". WPolsce ten
proces rozpoczęto znacznie wcześniej przed jego oficjalnym ogłoszeniem w 1989 r.
Odpoczątku stanu wojennego zaczynają działać prywatne, tzw. "spółki
nomenklaturowe" pasoży-tujące na przedsiębiorstwach pod zarządem państwowym.
Lecz raporty oficerów SB z wydziaługospodarczego, donoszące o horendalnych
nadużyciach, są przez centralę ignorowane. To ilustru-je jak skomplikowany i
powolny musiał być proces włączania kolejnych obszarów władzy wtransformacyjne
porozumienie. Ile wymagał delikatności, sprytu, cierpliwości, "zdolności
po-litycznych" i czasu. Proces przygotowania pieriestrojki nie przebiegał
gładko. Świadczy o tymchoćby szybka seria śmierci pierwszych sekretarzy KPZR -
Breżniew, Czernienko, Andropow.Sądzę, że realizacja pieriestrojki nie
przebiegała zgodnie z pierwotnym planem, że wymagał onwielu korekt i z całą
pewnością miał przeciwników. Lecz proces przygotowania transformacji,mimo upływu
20-tu lat, otoczony jest do dzisiaj ścisłą tajemnicą. Historycy, nawet jeśli
coświedzą, nie mogą nam o tym powiedzieć pod groźbą zwolnienia z pracy.Ważnym
wnioskiem jest, że na dość wysokim stopniu zaawansowania planu likwidacjikomuny
tajne służby wszystkich krajów bloku rozpoczęły budowę struktury, która miała w
przy-szłości zabezpieczyć gładkie przejmowanie majątku przez partyjno-ubecką
nomenklaturę. To ra-dykalnie zmieniło zapotrzebowanie na typ agentów. Zbędni, a
nawet szkodliwi stali się agencigotowi do współpracy w obronie komunizmu.
Pożądani stali się agenci o przekonaniachantykomunistycznych.Czytając raporty
kapusiów z lat 70-tych, spotykamy takie oskarżenia: "uważa robotnikówza ciemną
masę", "lekceważy klasę robotniczą" itp., które w miarę zbliżania się do roku
80-tego,całkowicie zanikają. Antykomunistyczni agenci pracowali dla bezpieki, by
wspólnie obalićkomunizm i dostać nagrodę od swych oficerów prowadzących.
Beneficjenci pierestrojki mielizostać bankierami, właścicielami fabryk, spółek,
ministrami, premierami i prezydentami.Wiele faktów niezbicie świadczy, że strajk
sierpniowy był prowokowany. Wtedy myśleli-śmy, że chodzi o odsunięcie Gierka, o
zmianę rządzącej ekipy. Podobnie jak w 1956, 1970, atakże w 1968 i 1976, kiedy
wykorzystywano bunty społeczne do swoich celów, a potem bun-tujących się
sprawnie wymanipulowywano. Dzisiaj sądzę, że rok 1980-ty miał być pretekstem
douwiarygodnienia transformacji, do przeprowadzenia jej jako reakcji na ruch
oddolny. Okazało sięjednak, że społeczeństwo, któremu w tej rozgrywce wyznaczono
rolę pionka, posiada własny na-pęd i przewróciło im całą rozgrywkę.Można
powiedzieć, że "Solidarność" to był dla bezpieki wypadek przy pracy.
Społe-czeństwo wykorzystało tę prowokację, przejęło ją i narzuciło takie tempo
samoorganizacji, żebezpieka nie mogła za nami nadążyć. Ten ruch przerósł ich
możliwości, uciekł im do przodu. Po-wstała struktura, która zamiast dać się użyć
do osłony przejmowania majątku, sama zażądała kon-2
--------------------------------------------------------------------------------
Page 3
troli nad zarządzaniem tym majątkiem. Bunt 1980 r. był de facto buntem przeciwko
złemu za-rządzaniu naszym narodowym majątkiem. Głównym problemem "S" było
znalezienie sposobu nazmuszenie komuny do dobrego rządzenia Polską. W czasie
kolejnych rozmów z rządem na zarzutantykomunizmu odpowiedziałem, że Porozumienie
Gdańskie daje wam szansę. Jeżeli chcecie ipotraficie dobrze zarządzać naszym
majątkiem, "S" nie będzie zagrożeniem dla waszych stano-wisk.Temu dążeniu
społeczeństwa nie mogła zaradzić ani zewnętrzna presja, ani liczna, 1800osobowa
agentura we władzach "S". Pierwsze objawy, że w kierownictwie "S" działa
grupasterowana przez władze ujawniły się bardzo wcześnie - w czasie budowy
pomnika zamordowa-nych stoczniowców. W miejscu gdzie padli zabici 16 grudnia
1970 opozycja gdańska w rocznicęskładała kwiaty. W 1977 było nas 30 osób, w
1978 -300, w 1979 - 3000. To już weszło w tradycjęi od początku strajku budowa
pomnika "Poległych Stoczniowców" była jednym z żądań straj-kowych. I co się
okazało? Że budujemy pomnik pojednania! Pomnik pojednania morderców z
za-mordowanymi! To oszustwo wykryła Anna Walentynowicz, od niej dowiedziały się
załogi i wtedyjuż sprzeciw Wałęsy był bezskuteczny, pomnikowi przywrócono
pierwotne znaczenie. Warto za-uważyć jak ściśle ten fakt jest przemilczany przez
całe 25 lat. Taki schemat przeciwdziałaniawpływom agentury sprawdzał się przez
cały okres legalnego działania Solidarności. Licznymdywersjom w kierownictwie ze
strony grupy Wałęsy, mogliśmy przeciwstawić jedynie decyzjezałóg.W ostatnich
dniach otrzymałem szereg nowych informacji: W książce "Kto tu
wpuściłdziennikarzy" czytamy: " Jagielski dzwoni /z Gdańska/ wieczorem do dwóch
naszych kolegów,prosi o wyznaczenie kilku ekspertów w porozumieniu z komitetem
strajkowym.....Jagielski po-wiedział, że wszystko będzie załatwione, nawet
miejsce w hotelach......Na lotnisku....okazało się,że cała grupa została
aresztowana przez milicję. Po jakiejś godzinie przyjechał pułkownik
milicji,zaczął ich strasznie przepraszać. Tymczasem samolot odleciał. Zaczęły
się starania ze strony tegopułkownika o jakiś specjalny samolot."W styczniu lub
lutym 1981 r na zebraniu Krajowej Komisji Porozumiewawczej doradcyzgłosili
ofertę władz - "Solidarność" otrzyma dostęp do telewizji, jeśli zgodzi się na
aresztowanie20 osób z kierownictwa. Przed chwilą dostałem kopię Biuletynu z
Powstania Warszawskiego,którego rocznica przypada jutro. Czytamy: "Moskwa...
oświadczyła, że zgadza się na pomoc dlaWarszawy w wypadku zgody państw
anglosaskich na postawienie przed sądem wojennym dowód-ców Armii Krajowej w
Warszawie". Ostatni numer Biuletynu IPN zawiera informacje o przeprowadzanej
przez bezpiekę ope-racji "Gotowość", której celem było utworzenie pod osłoną
stanu wojennego nowych władz "S".Ciekawe jest zalecenie, by nowych władz nie
tworzyć z samych tajnych współpracowników, żenależy wmontować tych działaczy,
którzy mają ugodowe poglądy i łatwo nimi sterować wykorzy-stując wygórowane
osobiste ambicje i zamiłowanie do pieniędzy. Realizacja tego planu
zostałaporzucona w 1983 r. Okazało się, że nawet takie zarządy nie są w pełni
godne zaufania, żekonieczne jest, by nowa "Solidarność" miała na czele Wałęsę.
Właśnie wtedy dyrektorem WolnejEuropy został Najder, TW "Zapalniczka", który
zdezintegrował całkowicie środowisko redakcji, az RWE mogliśmy się dowiedzieć
jedynie, jakiego leszcza złapał Wałęsa i niewiele więcej.W Katowicach i Krakowie
pokazana została wystawa STASI. Wśród eksponatów znalazłsię cytat z przemówienia
gen. Kiszczaka na zebraniu ministrów spraw wewnętrznych Paktu War-szawskiego:
"Celem wprowadzenia stanu wojennego jest zmiana gremiów kierowniczych
"Soli-darności". Natomiast w 1988 r w czasie słynnej "debaty" Wałęsy z
Miodowiczem, Wałęsa złożyłnastępujące deklaracje: "Nowa Solidarność będzie
zupełnie inna niż ta z 81-go roku". "Do nowej3
--------------------------------------------------------------------------------
Page 4
Solidarności wejdą zupełnie nowi ludzie." "Jesteśmy gotowi do wyrzeczeń."
"Będziemy pracowaćza miskę zupy."W 1989 r, prof. Karol Modzelewski w wywiadzie
dla Tygodnika Mazowsze, jak zwykleprecyzyjnie, określił cel i rolę drugiej
"Solidarności"- " Przyjęliśmy na siebie niewdzięczną rolęochrony rządu przed
społeczeństwem" /rządu Tadeusza Mazowieckiego i planu Balcerowicza/.Pamiętamy
też całe miasta oklejone plakatami z parasolem z napisem "Solidarność"
rozpiętymnad rządem.Kilka dni temu dostałem "Zaułki zbrodni", książkę Mirosława
Krupińskiego, (zastępcyWałęsy po I Zjeździe). Na stronie 93 przeczytałem o
rozmowie z Władysławem Frasyniukiem wwięzieniu w Łęczycy: "Władek miał dziwnie
wiele do powiedzenia .... nic o "Solidarności".... anio sytuacji Polski ....
Było natomiast bardzo wiele o strategii dojścia do władzy i władzy tej
skła-dzie. A ów skład był z grubsza ..... pomagdalenkowy".Ten zestaw faktów i
cytatów tak wyraziście określa genezę drugiej "Solidarności", że niewymaga
komentarza. Pozostaje zastanowić się, jaką rolę odegrał tzw. "Zachód" w procesie
zwalczania, a ściślemówiąc w procesie przerabiania pierwszej "Solidarności" na
drugą "Solidarność". USA o przy-gotowaniu stanu wojennego wiedziały. Natomiast
ucieczkę płk. Kuklińskiego można porównać dowysłania informacji z poświadczeniem
odbioru. Moskwa miała gwarancje, że informacja dotarłado adresata, a Waszyngton
wiedział, że Moskwa to wie. W takiej sytuacji, brak reakcji, braksprzeciwu,
stanowi przyzwolenie, zielone światło. Rok wcześniej nie była potrzebna
ucieczkaszpiega, by USA ostrzegły, że nie zgadzają się na interwencję radziecką.
Od dawna już wiemy zprzekazanych Władimirowi Bukowskiemu protokółów obrad Biura
Politycznego KPZR, że Zwi-ązek Radziecki inwazji nie zamierzał. Znajdujemy tam
zapisy: "Wytłumaczcie w końcu Jaruzel-skiemu, żeby przestał nas nagabywać o
interwencję. Powiedzcie mu wyraźnie, że pomocy nie do-stanie. Ma to zrobić
własnymi siłami, bo pomocy nie dostanie." A także słowa ministra spraw
za-granicznych Susłowa: "Jeżeli wygra "Solidarność" wot bida (to trudno), ale
nasza interwencjaprzekreśliłaby nasze interesy na następne 200 lat".Dlaczego
"Zachód" nie bronił pierwszej "Solidarności"? "Solidarność" była
niesłychaniepopularna w zachodnich społeczeństwach, więc rządy tych państw też
musiały taką sympatiędeklarować, chociaż dzisiaj sądzę, że ta deklarowana
sympatia była nieszczera. Wtedy jeszcze niewiedzieliśmy, że w latach 70-tych,
zachodni "demokratyczny kapitalizm", w którym finanse byłykontrolowane przez
społeczeństwo został zmieniony na "neoliberalizm", w którym kapitał uchyliłsię
spod społecznej kontroli, uzyskując tym samym kontrolę nad polityką.
"Solidarność" z lat1980/81 była śmiertelnym zagrożeniem dla komunizmu, ale nie
tylko dla komunizmu. Była rów-nie groźna dla "neoliberalizmu" lub, jak kto woli,
"globalizmu", czyli systemu, w którym liczy sięwyłącznie zysk wielkich
korporacji finansowych, a potrzeby społeczne, takie jak edukacja czyleczenie
traktowane są jako zbędne koszty i marnotrawienie bankowych pieniędzy.Pierwsza
"Solidarność" uniemożliwiała przekształcenie komunizmu w neoliberalizm,system
korzystny tylko dla wielkich korporacji, bo zyskiem małych warsztatów i
sklepików niktsię tam nie przejmował. To dlatego dzisiaj, tuż obok, święci się
tak bogato tryumf drugiej "Soli-darności" Bo druga "S" to był ten parasol
ochronny, te końskie okulary, które nam założono,byśmy nie zauważyli, jaki jest
cel transformacji i zgodzili się na to wszystko, co w Polscezrobiono i czego
skutki odczuwamy na własnej skórze. Dlatego organizacji osłaniającej
transfor-mację komunizmu w neoliberalizm musiano nadać nazwę "Solidarność", a na
czele postawićLecha Wałęsę.W 1989 r i później próbowaliśmy ostrzegać każdego,
kto tylko chciał słuchać, że okrągłystół nie jest porozumieniem narodowym ani
nową umową społeczną, lecz zmową elit, czy raczej4
--------------------------------------------------------------------------------
Page 5
klik, gdyż w ramach tej umowy nie otrzymaliśmy żadnych gwarancji, nawet żadnych
obietnic,których wypełnienia moglibyśmy się domagać.W Magdalence, a potem przy
okrągłym stole zasiadła samozwańcza grupa, w skład którejwchodziło zaledwie
czterech członków 106-cio osobowej Komisji Krajowej. Lecz ludzie two-rzący tę
grupę cieszyli się dużym zaufaniem społecznym z lat 1980/81. Naprzeciw nich
stanęławładza, reprezentowana przez ministra spraw wewnętrznych, która miała
wszystko z wyjątkiemspołecznego zaufania. Przedmiotem handlu (łac. negotio =
handel) między tymi grupami byławięc wymiana posiadanego zaufania na stanowiska,
którymi dysponowała władza. Na za-kończenie obrad w Magdalence Tadeusz
Mazowiecki zapytał: - "Kto będzie podmiotem tego po-rozumienia?", na co Czesław
Kiszczak odpowiedział: - "Sygnatariusze tego porozumienia".Gdy ostrzegałem ludzi
o fatalnych skutkach magdalenkowych narad, na każdym spo-tkaniu wstawał
przynajmniej jeden uczestnik z krzykiem: - "Ja nigdy nie uwierzę, że Wałęsa
zkomunistami rozmawia".Później, gdy już władze drugiej "S" konsekwentnie
opowiadały się po stronie pracodaw-cy we wszystkich sporach płacowych, gdy znani
"związkowcy" zostawali dyrektorami banków,jak np. Jacek Merkel, gdy stawali się
z dnia na dzień właścicielami przedsiębiorstw, jak Bujak czyFrasyniuk, na
wszelkie ostrzeżenia reagowano z oburzeniem: - "Nie przeszkadzać Wałęsie!"
Na-wet ci, którzy zgadzali się, że polityka Wałęsy wygląda przerażająco,
twierdzili, że Wałęsa robitak specjalnie by komunistów oszukać.Jeśli dzisiaj
słyszę w koło nawoływanie, że brak nam jest autorytetów. Że konieczniemusimy
autorytety wytworzyć - odpowiadam Broń Boże! W 1980 r. wygrywaliśmy dlatego,
żejeszcze nie mieliśmy autorytetów, które mogłyby nas zdradzić. Przegraliśmy
wtedy, gdy zamiastmyśleć, poszliśmy ślepo za wykreowanymi "autorytetami".Andrzej
GwiazdaP.S. Był jeszcze inny powód, dla którego "Zachód" zgodził się na
likwidację pierwszej"Solidarności" i poparł jej zamianę na drugą "Solidarność".
Była nim spłata komunistycznychdługów. Nie jest tu specjalnie ważna sama suma
długu, była to kwota niewielka ok. 40 miliardówdolarów wraz z procentami.
Decydująca była polityczna funkcja długu. W styczniu 1982, gdyPentagon
zaproponował uznanie Polski niewypłacalną, przeciwko wystąpili przedstawiciele
finan-sjery, m. in. wiceprezes banku Chase Manhattan, Roger Robinson (Peter
Schweizer - "Victoryczyli zwycięstwo", s 88). Spowodowałoby to śmierć polityczną
Jaruzelskiego, lecz uwolniłobyPolskę z pętli zadłużenia, dając jej niezależność
na polu politycznym i gospodarczym w przyszło-ści.Sądzę, że istotnym powodem
wizyty prezydenta G. Busha w Warszawie 10.07.1989 ijego nalegania, by Jaruzelski
został prezydentem III RP, było zagwarantowanie spłatykomunistycznych długów
(Antoni Dudek - "Reglamentowana rewolucja"-str 363/364).W stanie wojennym Wałęsa
wystosował oświadczenie o przejęciu odpowiedzialności zaspłatę komunistycznych
długów. Przeciwko temu oświadczeniu napisałem protest, iż jest to pry-watne
zdanie pana Wałęsy, nie uzgodnione z jakąkolwiek władzą "S". Protest ten
podpisał rów-nież Jan Rulewski i Marian Jurczyk. Być może, że to nie tyle
prywatne animozje Wałęsy, a wła-śnie podpisy pod tym protestem zamknęły
Rulewskiemu i Jurczykowi drogę do stanowisk w "II-giej Solidarności (pomimo
współpracy Jurczyka z SB). W 1989 misję organizowania Związku wregionach
Bydgoskim i Zachodnio - Pomorskim Wałęsa powierzył innym ludziom, nie
przewod-niczącym tych regionów. Dawał mu do tego prawo zmieniony statut.
|
Autor
Zapisane
mamy problem
