MIEDĹš.

[MORGANO]

MIEDŹ.Miedź jest pierwiastkiem śladowym występującym w całym organizmie, a jej ilość ocenia się na około 100 miligramów. Ponad połowa miedzi znajduje się w mięśniach i kośćcu. Miedź wchodzi w skład wielu enzymów i bierze udział w wielu procesach przemian metabolicznych.
MiedĹş, aktywując enzym, niezbędny do budowy erytrocytĂłw, wpływa na prawidłowe funkcjonowanie układu krwiotwĂłrczego, uczestniczy w syntezie hemoglobiny i razem z Ĺźelazem bierze udział w procesach utleniania i dostarczania tlenu do tkanek. MiedĹş występująca w ceruloplazminie (białko surowicy) jest jedną z bardziej ruchliwych form tego pierwiastka w organizmach i w tej postaci reguluje metabolizm oraz transport Ĺźelaza. Wpływa na metabolizm lipidĂłw (Np. cholesterolu) i właściwości mielinowej osłonki włókien nerwowych. Istotny jest takĹźe wpływ miedzi, poprzez syntezę dopaminy na rozwĂłj układu oraz poprzez syntezę kolagenu i elastyny” na regenerację tkanki łącznej. UwaĹźa się, Ĺźe niedobory miedzi mogą mieć związek z wadami kręgosłupa, a zwłaszcza skoliozy w związku z faktem, Ĺźe pierwiastek ten uczestniczy w syntezie kolagenu.
Miedź jest składnikiem enzymów biorących udział w procesach tworzenia melaniny i prostaglandyn, biorących udział w regulacji ciśnienia krwi, pracy serca czy likwidacji stanów zapalnych. Ponadto miedź wraz z cynkiem przeciwdziałają uszkodzeniom wywołanym przez wolne rodniki tlenowe.

NiedobĂłr.
Niedobór miedzi obserwuje się rzadko. Braki miedzi, która jest magazynowana w wątrobie, mogą wystąpić głównie przy genetycznie uwarunkowanych zaburzeniach jej wchłaniania, niedokrwistościach, czy też razem z przewlekłymi biegunkami.
NiedobĂłr miedzi powoduje uszkodzenia tętnic i serca, moĹźe powodować nadciśnienie i powstawanie zakrzepĂłw. Często dochodzi do zmniejszenia produkcji melaniny, barwika włosĂłw i skĂłry. Przy niedoborze  miedzi zwiększa się podatność organizmu na infekcje i choroby. NiedobĂłr miedzi powoduje takĹźe ograniczenia wzrostu i płodności, zaburzenia systemu nerwowego (migreny), a takĹźe osteoporozę.

Nadmiar.
Długotrwałe spożywanie żywności o podwyższonej zawartości miedzi wiąże się z ryzykiem zatruć, na co są szczególnie narażone dzieci i niemowlęta. Nadmiar miedzi w diecie człowieka wywołuje różne zmiany metaboliczne, a odległe skutki wiążą się przede wszystkim ze zmianami w wątrobie, a w następnej kolejności z uszkodzeniem nerek, tkanki mózgowej oraz naczyń wieńcowych i mięśnia sercowego.
Najczęstszymi skutkami nadmiaru miedzi mogą być zaburzenia psychiki, uszkodzenia nerek, a także nadciśnienie tętnicze.

Źródła.
Miedź powszechnie występuje w większości produktów spożywczych. Najwięcej miedzi zawierają warzywa i owoce, owoce morza, fasola, groch, ziarna pszenicy, śliwki, wątroba, nerki, serce, krewetki, orzechy, podroby, grzyby, pełnoziarniste produkty zbożowe.
/ z mojego archiwum Morgano/