WYLECZYĆ SIĘ Z CUKRZY. Według opinii lekarza optymalnego. ( 1 )

[MORGANO]

WYLECZYĆ  SIĘ  Z  CUKRZY.
Według opinii lekarza optymalnego.

Wystąpienie lek. med. Przemysława Pali, członka
Komisji Zdrowia OSBO,
Na spotkaniu optymalnych w Zurychu.


Mianem cukrzycy określa się choroby przebiegające z podniesionym poziomem glukozy we krwi. Utrzymywanie się stężenia glukozy powyżej 140 mg% na czczo lub 200 mg% po jedzeniu daje wystarczającą podstawę do postawienia rozpoznania.
Wbrew powszechnemu poglądowi o nazwie, nie jest to jednostka, lecz kilka chorób różniących się objawami, częstością występowania i przyczyną, a ich cechą wspólną jest właśnie zaburzenie zdolności organizmu do stabilizacji poziomu cukru we krwi.
Można wyodrębnić cukrzycę typu I i II, powikłania po niektórych chorobach przebiegających z uszkodzeniem trzustki oraz tzw. Cukrzycę ciężarnych, ustępującą w okresie połogu.
Obecnie zdecydowanie najczęściej występuje cukrzyca typu II, nazywana do niedawna cukrzycą dorosłych. Jest to choroba pojawiająca się z reguły po 40 roku życia, często towarzysząca otyłości.
Rozwija się powoli, dając początkowo mało niepokojące objawy, takie jak: wzmożone pragnienie, częstomocz, przejściowe zaburzenia widzenia, senność i inne. Zaburzenia te spowodowane są utrzymującym się stale podwyższonym poziomem glukozy, przed którym organizm broni się poprzez zwiększone wydzielanie cukru z moczem (pragnienie + częstomocz).
U ludzi zdrowych poziom cukru regulowany jest przez hormony trzustkowe: insulinę, która go obniża i glukagon, który go podnosi.
W przypadku cukrzycy typu II, obydwa te hormony są zazwyczaj wydzielane prawidłowo jednak ich oddziaływanie na tkanki jest zaburzone.
I tak, pomimo tego, że we krwi stężenie glukozy jest wysokie, a trzustka wydziela odpowiednie ilości insuliny, to nie dochodzi do jego obniżenia.
W dalszym okresie choroby dochodzi niejednokrotnie do osłabienia wydzielania trzustkowego ze względu na przeciążenie tego gruczołu.
Sama cukrzyca w początkowym okresie jest niebolesna i z tego powodu często przez pacjentów bagatelizowana. Po wielu latach choroba doprowadza do wielu powikłań, które często powodują utratę zdrowia.
Należy tu podać uszkodzenie nerek i naczyń obwodowych.
W niektórych sytuacjach pacjenci wymagają dializoterapii, często występuje ślepota, zdarza się, że konieczna jest amputacja kończyn dolnych z powodu ich niedokrwienia.
Cukrzyca powoduje również przyspieszenie procesów starzenia, co przyczynia się do skrócenia życia.
W zasadzie podobne skutki przynosi cukrzyca typu I, jednak trzeba nadmienić, że ma ona nieco inne podłoże i przebieg.
W tej chorobie do czynienia mamy z pierwotnym uszkodzeniem komórek trzustki produkujących insulinę.
Przyjmuje się, że jest to choroba z autoagresji, ponieważ przed wystąpieniem objawów można we krwi stwierdzić obecność przeciwciał skierowanych przeciw komórkom Beta wysp Langerhansa, odpowiedzialnym za wytwarzanie tego hormonu.
Zazwyczaj dochodzi do prawie całkowitego zniszczenia aparatu insulinotwórczego. Z tego powodu poziom cukru we krwi podnosi się bardzo wysoko i dochodzi do wystąpienia ostrych objawów, takich jak np. śpiączka, która wymaga natychmiastowego leczenia w warunkach szpitalnych.
Cukrzyca typu I  pojawia się zazwyczaj u dzieci i młodzieży.
Zwykle nie występuje po 30 roku życia. Przebieg tej choroby bywa różny, ale zazwyczaj występują znaczne wahania poziomu cukru, powodujące pogorszenie samopoczucia, a po latach trwania dochodzi do poważnych powikłań, podobnych do tych, występujących w cukrzycy II.
Niewątpliwie, oba typy cukrzycy są ciężkimi chorobami, a najlepiej wiedza o tym osoby, które są nimi dotknięte. Jednak cukrzyca dotyka nie tylko osoby na nią chorujące.
Ekonomicznie dotyczy ona całego społeczeństwa.
Jeżeli weźmiemy pod uwagę liczbę chorych i koszty leczenia, to okaże się, że pochłania ona niebotyczne kwoty, które muszą być wygospodarowane z budżetu, jako że jest to choroba uznana za cywilizacyjną i jej koszty przejmuje państwo.
W zasadzie trudno jest policzyć całkowitą sumę przeznaczoną na utrzymanie tej choroby, ponieważ obejmuje ona nie tylko leki, ale też społeczne koszty utrzymania chorych.
Ludzie ci częściej zapadają na choroby zakaźne i choroby układu krążenia, co wymaga leczenia szpitalnego i powoduje absencję w pracy.
CDN-2

[administ]

Czy mogę prosić najpewniej Adama "vvv" o wklejanie tutaj tabelki przeliczającej ilość cukru we krwi z mg% na gramy?
To jest gdzieś na forum dobrej diety. Chciałbym mieć gotowca do pewnej tezy, której uzasadnienie właśnie wpadło mi do głowy. Taka oczywista oczywistość, która wymaga wyjaśnienia na podstawie cyferek, na którą właśnie wpadłem na spacerze, a nikt tego jeszcze nie wyjaśnił...
 

[vvv]

Coś w stylu - zakładamy 5l krwi w ciele?

100mg/dl = 1000mg/litr

3,5g >> 70mg%
5,0g >> 100mg%
7,5g >> 150mg%
9,9g >> 199mg%

We krwi znajduje się około 1 promil glukozy?

pomocniczo: http://s17.postimg.org/maphpntjz/image.jpg

Nie wychwyciłem jednoznacznie, jaka forma przedstawienia danych jest oczekiwana.

[administ]

Super! Właśnie o to mi chodziło!
Dziękuję. 

[vvv]

nikt tego jeszcze nie wyjaśnił...

Po polsku na 450 stronach może i nie, ale w całym internecie, także w dwóch najpopularniejszych językach, to byłoby coś. Ja jak coś wymyślę, to zawsze potem wygooglam i mam wariacje na temat opisujące zjawisko z podobnej perspektywy, a potem jeszcze ktoś wrzuca inną perspektywę i zjawisko jawi się w nieco innym jeszcze jaśniejszym świetle. Wszystko co nam pozostaje to inspirująco rozkładać akcenty by się to jakoś poskładało z aktualną percepcją.

[administ]

Właśnie, ile to trzeba się namyśleć, aby coś wymyśleć, a później się okazuje, że w podręcznikach o tym piszą...

[renia]

nikt tego jeszcze nie wyjaśnił...

Po polsku na 450 stronach może i nie, ale w całym internecie, także w dwóch najpopularniejszych językach, to byłoby coś. Ja jak coś wymyślę, to zawsze potem wygooglam i mam wariacje na temat opisujące zjawisko z podobnej perspektywy, a potem jeszcze ktoś wrzuca inną perspektywę i zjawisko jawi się w nieco innym jeszcze jaśniejszym świetle. Wszystko co nam pozostaje to inspirująco rozkładać akcenty by się to jakoś poskładało z aktualną percepcją.

Z tymi perspektywami to różnie wychodzi. Jak ta "moja" wielka stopa na zdjęciu Mona Lisy......