O WRZODZIEJĄCYM ZAPALENIU JELITA GRUBEGO.Według opinii lekarza konwencjonalnego.

[MORGANO]

O WRZODZIEJĄCYM ZAPALENIU JELITA GRUBEGO.
Według opinii lekarza konwencjonalnego.

Jest to przewlekłe, nieswoiste zapalenie, charakteryzujące się krwistymi biegunkami oraz powstawaniem owrzodzeń w obrębiebłony śluzowej jelita grubego. Przyczyna powstawania tej choroby nie jest znana, nie ma ona również podłoża o charakterze infekcji bakteryjnej, nie występuje rodzinnie.
Najczęściej występuje w wieku 15-30 lat i 50-70 lat.
Najczęściej zajęty jest końcowy odcinek jelita grubego, może być zajęta cała okrężnica. Ściana jelita jest pogrubiała i przekrwiona, węzły chłonne krezki powiększone.
Błona śluzowa broczy krwią, jest obrzęknięta z płaskimi nadżerkami.


W późniejszym okresie choroby pojawiają się owrzodzenia pokryte
żółtawym nalotem.
W ciężkich postaciach choroby ściana jelita jest scieńczała, a samo jelito rozdęte. Choroba ma różny przebieg - od łagodnej postaci trwającej latami, do ciężkiej, która może skończyć się zgonem po kilku tygodniach.
W postaciach lżejszych występują okresy samoistnej poprawy zaostrzeń.
W nasilenia objawów charakterystyczne są krwiste biegunki z bólami partymi brzucha i anemia. W najcięższych postaciach występuje gorączka.
Niekiedy w czasie badania wyczuwalne jest jelito grube w postaci wałka.
Nie wolno zapomnieć o badaniu przez kiszkę stolcową, aby wykluczyć ewentualne występowanie raka, który może przebiegać z podobnymi objawami. Badanie rektoskopowe pozwala uwidocznić charakterystyczne dla wrzodziejącego zapalenia jelita grubego owrzodzenia, jak również pobrać wycinki do badania histopatologicznego.
W badaniu kontrastowym jelita grubego występuje charakterystyczny obraz "sztywnej rury". Kolonoskopia również ma charakter badania rozstrzygającego o rozpoznaniu. Do powikłań choroby należą: zapalenie wątroby i dróg żółciowych, zapalenie tęczówki i odwodnienie.
Najcięższe powikłanie to toksyczne zapalenie jelita grubego, zagrażające życiu, które może prowadzić do perforacji jelita z zapaleniem kałowym otrzewnej.  Stwierdzono również, że u osób z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego częściej występuje rak jelita grubego.
W leczeniu stosuje się salazopirynę, azasulfidynę, kwas 5-aminosalicylowy, leki sterydowe, ale nie w najcięższych postaciach.
Uzupełnia się płyny ustrojowe, białka, osocze, krew.
Stosuje się dietę bezbłonnikową, wyłącza się mleko.
Stosuje się dietę bezresztową, a w najcięższych przypadkach - żywienie dożylne. W przypadku masywnego krwotoku, toksycznego piorunującego
zapalenia jelita lub jego przebicia, konieczne jest wycięcie całego jelita grubego, celem ratowania życia chorego.


                                                                                                      dr n. med. Aleksander Grigorjew
                                                                                                                  Ordynator Szpitala