Aleksander Bocheński i jego wizja dziejów Polski

[Hank]

Jan Kwaśniewski wielokrotnie dawał się poznać jako przeciwnik narodowo-ojczyźnianej tradycji historiograficznej, promującej heroiczno-mesjanistyczną wizję tzw. "powstań narodowych", wedle której śmierć za ojczyznę stanowi najwyższą, świętą wartość w życiu prawdziwego Polaka - patrioty. JK przywoływał w tym miejscu osobę Aleksandra Bocheńskiego - związanego z dawną endecją wybitnego działacza gospodarczego i popularyzatora historii. Przywoływał tu najwybitniejsze dzieło tegoż: "Dzieje głupoty w Polsce" opublikowane po raz pierwszy tuż po zakończeniu II wojny światowej, w którym Bocheński zawarł druzgocącą krytykę tradycji powstańczej, pisaną zasadniczo z pozycji tzw. krakowskiej szkoły historycznej i części obozu narodowego. Dzieło to, to świetna szkoła racjonalistycznego i chłodnego, wykalkulowanego podejścia polityki, w tym przede wszystkim do polityki międzynarodowej, w której ściśle rozdziela się etykę polityka - przywódcy od etyki życia codziennego przeciętnego obywatela. "Dzieje głupoty w Polsce" stanowią więc unikat w historii polskiej myśli politycznej zasadniczo hołdującej naiwnemu idealizmowi, spirytualizmowi (mickiewiczowski mesjanizm etc.) oraz koncepcji "zwycięstwo moralnego", których najbardziej spektakularną (i tragiczną) praktyczną realizacją było Powstanie Warszawskie, stanowiące dziś absolutne tabu i najwyższą, niekwestionowaną przez prawie nikogo  świętość narodową.
Swoistym credo Bocheńskiego jest następująca myśl. " Błąd historyków i pisarzy głoszących niezbędność powstań dla istnienia narodu, a więc i ich gloryfikację, polega na tym, że najzupełniej pomijają oni spiżowe prawo (...) polskiego wychowania narodowego. Brzmi ono tak: inne są obowiązki obywatela i żołnierza walczącego o swój kraj, inne wodza kierującego armią, a jeszcze inne polityka, gdy ma decydować o wojnie lub pokoju."
"Dzieje głupoty" po raz pierwszy przeczytałem w drugiej klasie liceum i książka ta wywarła na mnie olbrzymie wrażenie. To był prawdziwy wstrząs po tym, co czytało się w hołdującym tradycji bogoojczyźnianej podręcznikom do historii. Choć osobiście nie przekonują mnie wszystkie aspekty myśli politycznej Bocheńskiej (zwłaszcza panslawizm i nieco naiwna apologetyka Katarzyny II), to jego prace uważam za absolutny fundament racjonalistycznej myśli politycznej i podstawę rozumnej analizy dziejów nowożytnej Polski.
Jak wy widzicie tą sprawę? Czy czytaliście tą książkę? Czy zgadzacie się z jej zasadniczymi tezami? Dlaczego?

[ali]

"Dzieje głupoty" po raz pierwszy przeczytałem w drugiej klasie liceum i książka ta wywarła na mnie olbrzymie wrażenie. To był prawdziwy wstrząs po tym, co czytało się w hołdującym tradycji bogoojczyźnianej podręcznikom do historii. Choć osobiście nie przekonują mnie wszystkie aspekty myśli politycznej Bocheńskiej (zwłaszcza panslawizm i nieco naiwna apologetyka Katarzyny II), to jego prace uważam za absolutny fundament racjonalistycznej myśli politycznej i podstawę rozumnej analizy dziejów nowożytnej Polski.
Jak wy widzicie tą sprawę? Czy czytaliście tą książkę? Czy zgadzacie się z jej zasadniczymi tezami? Dlaczego?

nie czytałem w całości
ale jest pewne ale
1.
idea panslawizmu  byłaby jak najbardziej na miejscu  gdyby tu ktoś kreciej roboty nie robił
2,
pewnym elitom rządzącym zależy na utrzymywaniu tradycji bogoojczyźnianej ale nie z pobudek patriotycznych ale  z prostej potrzeby pozyskania pożytecznych idiotów , czyli tak zwanego mięsa armatniego dla swych potrzeb

to  tyle i aż tyle
myślący na to nie dają się naciągać i robią swoje